Monsterlijke liefde 2

Vanaf het allereerste moment dat ik jou zag, zat je onder mijn huid. Instinctief wist ik dat jij niet goed voor mij zou zijn, maar het hart plaveit de weg die het hoofd niet wil bewandelen. Liefde is een zelfdestructie proces dat mensen een gevoel van euforie geeft, die de overduidelijke valkuilen door een roze bril photoshopt.

Mijn god wat ben jij een fantastisch wezen dat mijn netvlies kleurt met de mooiste tinten en vormen, en mij op wolken laat lopen of er nooit een zwaartekracht heeft bestaan. Je geur is mijn lichaamseigen parfum geworden en dringt uit al mijn poriën, als een oeroud signaal van paring, afbakening en samensmelting.

Je ogen lijken slechts gemaakt om mijn blik te vangen in de diepste krochten van jouw ziel, gevat in momenten van allesoverheersende stilte. Hoe kan je zo één zijn met een persoon, dat het voelt of met iedere stap dat jij je verwijdert van mij, je een deel van mij meeneemt. Ja ik zou mijn leven voor jou geven als jij dat zou vragen, maar vrees dat zelfs dit ultieme gebaar niet de essentie van mijn gevoelens zou kunnen bevatten.

Ik heb in mijn leven al veel liefdesverdriet gehad, en velen zijn het pad gegaan dat nu jou behoort. En al weet ik dat er door jouw stappen wederom onkruid zal gaan groeien tussen de stenen naar mijn hart, ik laat je iedere stap zetten. Sloop mij, fileer mij en laat me berooid achter op het strijdveld der liefde, want het nooit gevoeld hebben van jouw liefde, zal mij meer raken dan de pijn die ik verwacht.