Sommige dingen, zijn not done op een eerste date. Neem nou, “ik bel je nog”. Er zijn twee opties:
A) Je vindt hem ontzettend leuk, en gaat er dus vanuit dat hij daadwerkelijk de volgende dag aan de telefoon hangt. (Natuurlijk doet hij dat niet, want dat hoort niet bij het date spelletje. Gevolg, drie dagen later als je nog steeds niets van hem hebt gehoord zit jij jankend op de bank met een grote bak ijs. Hem bellen kan natuurlijk niet, hij zei immers dat híj zou bellen en anders lijk je zo wanhopig.)
B) Je vindt hem niet zo leuk, en krijgt dus al de kriebels bij het idee dat hij belt. (Hoe moet je hem duidelijk maken dat je hem niet leuk vindt? Gewoon nooit meer de telefoon op nemen? Je krijgt “after date stress”)

Een ander voorbeeld, “ik denk dat ik verliefd op je aan het worden ben.” Dat gaat compleet tegen de “date-regels” in én kan de ander in een ongemakkelijke positie plaatsen. Of het verboden zinnetje “Hoe moet het verder tussen ons?” Er is nog geen “ons” na een 1ste date. Een “ons” zou kunnen ontstaan, maar het geeft ook aan dat als je er serieus mee verder gaat je vrijheid als een wolkje aan de lucht opeens kan verdwijnen.

Dus waarom daten, als je toch al weet dat het 75% kans uitloopt op een modderige bende? Waarom aan liefde beginnen als je toch al weet dat 1 van de 2 van de twee verdrietig zal eindigen. (Dit alles is natuurlijk niet altijd zo.)
Is de liefde een groot complot? Weet zij (de liefde dus) altijd hoe het zal eindigen, en is zij dan wel te vertrouwen? Als de liefde het mooiste in het leven is, zal er dan niet iets bestaan wat met zekerheid een happy ending heeft?

Die avond, kwam Mr. LL langs. Mr. LL is voor in het weekend. Hij is leuk, charmant, ongelofelijk sexy en vooral, onbereikbaar. Maar, in het weekend is hij mijn “Lovah”. Dus, waarom niet ook op een woensdag avond? Het was tegen al mijn verwachtingen in heel gezellig en vertrouwd. En door dat gevoel, wilde ik hem alleen nog maar meer. Op de vraag ,,Wat wil je nou?” kon hij geen duidelijk antwoord geven. Ik had verwacht dat hij helemaal niet serieus was, eigenlijk een grote giechel, en een tikje dom. Daarin tegen, was hij vrij serieus (op een sexy manier) en ontzettend slim. Hij is aantrekkelijk. Het woord wat bij hem past. Maar zou een Lovah, geen Lovah meer zijn zodra je er serieus mee wilt worden? Houdt onze têt-a-têt dan op? En, verpest ik dan misschien wel het enige wat ons aan elkaar koppelt?

Het had zelfs een perfect einde. Geen “ik bel je nog”, geen “hoe zit het nou met ons?” en geen “ik denk dat ik verliefd op je aan het worden ben.” Een simpele “tot snel” gekoppeld aan een zwoele kus was onze tot ooit. Aan de woorden, en kussen die hij me die avond gegeven had, had ik genoeg. Ik had genoeg informatie om die avond over na te denken. Hij had de regels perfect door. Geen onduidelijke antwoorden, maar zeker geen duidelijke. Ik kon er niet precies uit opmaken of hij nu het zelfde wilde, maar ik kon er zeker niet uit opmaken dat hij niet het zelfde wilde. Dat is positief.. Toch? Maar nog steeds, dat onbereikbare, wat hem verdomd intressant maakt. Het gevoel wat je daar van krijgt, is verukkulluk, maar ook vermoeiend. Ooit, in het begin van onze Lovah-Lovah têt-a-têt, had ik in zijn positie gestaan. Ik was het mysterie zelve. Tot hij de rollen omdraaide en mij liet kruipen. Ik liet voorzichtig doorschemeren dat ik hem niet wilde delen. (Eigenlijk tegen de regels van een 1ste date, maar theoretisch was dit de 3de.) Hij wilde dat ook niet. Hij geeft me, zonder de regels te overtreden, de beruchte “after-date- stress”. Ik wil hem, wil hij mij ook? Belt hij nog? Moet ik bellen? Zal ik hem een smsje versturen? Wat zal hij dan denken?

Categorieën: Liefde

4 reacties

Eddy Kielema · 3 mei 2006 op 14:00

Dit lijkt wel hogere wiskunde! 🙂

Chantal · 3 mei 2006 op 18:17

Leuke column, hoewel ik absoluut tegen date-regels ben. Echt een gedoe om niks. Al die spelletjes, daar hou ik echt niet van. Gewoon zeggen wat je wil, dan is het gelijk duidelijk 🙂

Troy · 3 mei 2006 op 20:10

Mijn god, ik heb binnenkort, na een uiterst gezellig kroegavondje, zo’n eerste officiele date en na het lezen van je column krijg ik er steeds minder zin in. Al dat gedoe. Maar stiekem ook wel spannend toch 😉 Leuke column.

Mosje · 3 mei 2006 op 21:15

Het kruikje gaat net zo lang te water tot het barst, of niet dan?

😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder