Na een update die vijftig jaar duurde navigeert mijn taal-TomTom mij regelmatig door onherbergzame gebieden. Vandaag dirigeert hij mij in een trein via twee vrouwen onderweg naar Alkmaar. Bij binnenkomst had ik op het oog beter moeten weten, maar hoeveel risico loop je in een stiltecoupé? Nadat ik tegenover hen heb plaatsgenomen wordt die vraag direct beantwoord.
‘Het enigste dat hun willen geven is pensiline.’ Zegt de dikste.
Tijdens het horen van die zin voel ik mij weer in die eindeloze achtbaan naar beneden donderen. Met hoge snelheid duik ik spiraalwaarts de afgrond in. En het gedraai houdt maar niet op. Ik zou er wel uit willen springen, maar de middelpuntvliedende kracht houdt mij in het karretje gedrukt. En het gedraai houdt maar niet op. Het gaat maar door. Ook het kabaal van krakend metaal en schreeuwende lotgenoten om mij heen wordt ondragelijk. ‘ENIGSTE, HUN, PENSILINE’, hoor ik repeterend gillen.
De omgeving verandert in een perspectief van flitsende streepmotieven. Ik voel mij kotsmisselijk worden. Met knarsende tanden, flappende lippen en strak geknepen oogleden onderga ik de immer toenemende snelheid. En het gedraai naar beneden houdt maar niet op. Zal het dan nooit ophouden?
Nee! Het houdt nooit op…, denk ik, waarna dan toch het besef van tijd langzaam terugkeert, het wagentje vol in zijn remmen schiet en een kater van zeker 10 nanoseconden mij ten deel valt. Lang genoeg voor een verstuikt talenknobbeltje.
Even valt het stil tussen de twee dames, wat mij de tijd geeft om zo snel mogelijk de ontvangstgevoeligheid van mijn TomTom terug te schroeven. Nog voor het bereiken van ‘instellingen’ via het hoofdmenu, word ik echter ruw onderbroken.
‘Als hun het beter weten als zij, dan moet je er is door een ander na laten kijken.’ Antwoordt de langste.
En hop, daar ga ik weer.
10 reacties
Esther Suzanna · 18 april 2015 op 07:56
Om 8 uur ’s een enorme grijns op mijn gezicht toveren…check! :yes:
Hij is zó leuk!
:rotfl: :rotfl:
‘Verstuikt taalknobbeltje…. :inlove:
Mien · 18 april 2015 op 08:52
Chronische momentverstoringen. Leuk! :yes:
Yfs · 18 april 2015 op 09:03
” een kater van zeker 10 nanoseconden” 😀
Ik ken het gevoel Pierken. Gelukkig gaan bij mij alleen ‘me’ nekharen overeind staan op “zukke” momenten! haha.
het moment waarop je taalknobbeltje verstuikt is niet alleen een schitterende invulling van deze uitdaging maar ook een geniaal uitgevonden benoeming van een ernstige allergische reactie!! IJzersterke titel trouwens!!
:rotfl: :rotfl: :yes: :rose:
troubadour · 18 april 2015 op 10:31
Wat een leuke zinnen spraken de dames uit. Daar kan ik nu de hele dag om glimlachen.
‘Jij lekker neuke, ik klei koetje’, vond ik ook zo’n leuke.
trawant · 18 april 2015 op 11:59
Ik denk Pierken, dat de spychiater er aan van pas moet komen!
Heb je alles goed gecontroleerd op uitslag? Het is hardnekking hoor.
Dijk van een stukje!
pally · 18 april 2015 op 12:15
Heel erg grappig, Pierken!
Ferrara · 18 april 2015 op 13:11
‘Gaat het weer een beetje?’ meneer Pierken.
Bij binnenkomst had ik op het oog beter moeten weten, en er dan toch tegenover gaan zitten … was het zo vol of is dit masochisme?
Het levert in elk geval een prachtig stukje op. :-))
Sagita · 19 april 2015 op 00:10
Knettergek moment! Zoiets kan alleen Pierken verzinnen. Ik heb het zeker drie keer gelezen om je een klein beetje in deze super allergische reactie te volgen.
Knappe invulling van de opdracht!
Sa
Pierken · 19 april 2015 op 12:49
Bedankt voor jullie positieve en betrokken reacties! :yes: Eenmaal in Alkmaar (twee uur verder) was ik na een handje Rennies weer zo goed als nieuw. 🙂
D's · 19 april 2015 op 13:31
Taal-Tom-Tom en verstuikt taalknobbeltje zijn geweldig leuke, creatieve vondsten!