Niets

Niets. Ik weet niets. Maar hoe schrijf je een heel stukje over niets? Ik moet iets schrijven. Iets. Maar heeft er ooit iemand zijn doel bereikt met een middel dat precies het tegenovergestelde van zijn doel is? Ik kijk eens om mij heen, een dartbord, wekker, bed, een kapotte klok en heel veel zooi. Er is vast wel iets waarover ik kan schrijven. Opeens schiet het me te binnen: alles heeft een definitie, zelfs niets. Niets is iets, dat kan niet anders.

Mijn oog valt op het dikke, ongebruikte, woordenboek op de plank boven mij. Al die jaren dat ik hem nodig heb gehad stond hij daar maar, zwijgend, luisterend en kijkend. Luisterend naar mijn onophoudelijke pogingen om onmogelijke songteksten mee te rappen, kijkend naar de euforische uitdrukking op mijn gezicht als ik na talloze pogingen ‘180’ gooide op mijn dartbord.

Wat een kloteleven moet mijn woordenboek hebben gehad. Tot overmaat van ramp merk ik op dat hij ook nog eens tussen mijn Franse en Duitse woordenboeken gestald stond, een normaal gesprek zal hij dus ook nooit gehad hebben. Maar dit was eindelijk zijn ‘moment of fame’. Het moment suprême van mijn woordenboek: hij kan mij uitleggen wat niets is, wat het nu eigenlijk betekend. Ik besluit om hem voldoende aandacht te geven, ik blader geduldig van de a tot de n.

Mijn ogen verrijken zich met talloze woorden. Opeens heb ik niet zozeer meer medelijden met mijn woordenboek, maar met de woorden erin. Ik vraag mijzelf af of er ooit iemand aandacht aan het woord ‘anklet’ heeft gegeven. Er ontstaat ook medelijden met het woord ‘afgeleide’, welke tussen ‘afgelegen’ en ‘afgelopen’ ligt, niet de meest gezellige plek dacht ik zo.

Een paar pagina’s later kom ik bij ‘anorexia’ terecht(ironisch genoeg staat deze vlakbij het woord ansjovis, maar dat terzijde.). Tot mijn verbazing zijn er maar liefst drie woorden die betrekking hebben tot ‘anorexia’, en is deze dus alsnog behoorlijk paginavullend. Ik raak gefascineerd en lees deze pagina dunnetjes over, en zal dit in de toekomst dikwijls herhalen.

Tijdens mijn tocht kom ik woorden tegen die mijn ogen groter doen worden en mijn mondhoeken laten krullen. Na duizenden woorden is het dan eindelijk zover, op de volgende bladzij staat mijn antwoord. Daar staat hij, niets aan het doen, tussen ‘niet-roker’ en ‘niets aan de hand’. Ik lees de beschrijving keer op keer door, maar ik lees niets. Ik zie niets. Het antwoord waar ik al die tijd op wachtte is simpeler dan ikzelf voor mogelijk heb gehouden: ‘niets’ betekend ‘niet iets’.

Ben ik hier, behalve een half uurtje werk, iets mee opgeschoten? Je kan het antwoord waarschijnlijk al raden: niets.