Lieve Djulia,

Het is voor mij elke maand weer een struggle om jullie te schrijven.
Ik doe er heel lang over, omdat ik alles schrijf met tranen in mijn ogen, omdat ik je zo mis.

Je zet zulke grote stappen, ook al lijken ze erg klein.
Het gaat er niet om hoe snel je ergens bent of hoe snel je ergens wil zijn.
Doe lekker alles op je eigen tempo en weet dat ik je altijd steunen zal.
Jij hoeft nog niet te leren hoe het is om een held te zijn.
Ik weet hoe het is om jouw held te zijn, maar ook hoe het voelt alsof ik dat niet meer ben.
Dat ligt niet aan jou, maar dat ligt aan dat er niets meer tegen jou over mij word verteld, in de hoop dat je mij vergeten zal.
Daarom schrijf ik je elke maand een brief, zodat je weet dat ik aan jou denk en dat ik je heel erg mis.

Toen ik ooit meemaakte wat jij nu meemaakt, riep iemand mij bij zich en wees mij op deze zin: ‘Niets zal ooit verdwijnen. In elk einde zit een nieuw begin’.

Onze contacten en onze omgang staan nu even stil, maar er komt een nieuw begin en dan gaan we samen veel nieuwe herinneringen maken.
Ik hoop dat je niet te snel groot word en dat je nog even blijft zoals dit.
Een lief klein onbeschreven blad.
En ik hoop dat je nog veel avonturen gaat meemaken voordat jij staat waar ik nu zit.
Wat je ook zult doen, jij kunt het nooit echt fout doen, er zijn geen regels voor wat fout is of wat goed.
Het is ook niet jouw fout dat je mij niet mag zien. Ik hoop dat je de schuld niet bij jezelf zoekt en dat je er niet onzeker van wordt.
Ik hoop dat je elke avond trots gaat slapen en blij bent met de dingen die je die dag hebt gedaan, want jouw leven gaat door, waar het mijne stil staat.

Op de dag dat ik jouw schouder niet meer kan zijn en de rollen zijn omgedraaid, omdat ik jou nodig heb in plaats van jij mij, dan hoop ik dat je naast me komt staan en dat je de tranen in mijn ogen ziet, maar ook een lach op mijn gezicht.
En dat je dan zegt ‘Pap, kom heel even bij me, ik weet waar jij mee zit’.
‘Jij riep mij ooit bij je en leerde mij toen deze zin: Dat niets ooit zal verdwijnen, want in elk einde zit een nieuw begin’.


1 reactie

NicoleS · 21 september 2020 op 12:59

Gefeliciteerd met het schrijven van de column van de maand. Hopen op een goed vervolg met je dochtertje.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder