NU leven

Een van de interessantste vragen die je jezelf kunt stellen is: waarom doe ik eigenlijk wat ik doe? Waarom doe ik dit werk, deze hobby, heb ik dit leefpatroon. Waar ben ik eigenlijk naar op weg? Want met die vraag graaf je meteen naar de zin van je leven. In de loop van een aantal jaren sluipt een leefpatroon erin. Je groeit in een baan, er ontstaat een bekende vrienden – en kennissenclubje, je hebt een aardig huis, dito auto en de vakanties gaan ook naar aangename bestemmingen, kortom, je komt in een comfortabele situatie terecht. Je voldoet grotendeels aan de normen en waarden van de maatschappij en de directe omgeving, en dat stemt je tevreden. En voordat je het weet zit je in een patroon waarin je voornamelijk beproefde succesformules herhaalt, van jezelf of van de maatschappij.

Een tredmolen, hoe comfortabel ook, blijft een tredmolen. Je zit in een eindeloze reeks herhalingen op een bekend thema. Zelfs een regelmatige verandering van baan of omgeving is niet anders dan je energie gebruiken om op een nieuwe situatie je oude patronen te projecteren in de hoop dat je het deze keer wel brengt wat je vaag verwacht.

En dan kan het heel verfrissend zijn om eens stil te gaan staan en rond te kijken waar je nou eigenlijk mee bezig bent. Is dit nou wat je je van het leven had voorgesteld? Of is dit meer een camouflage van onbestemd onprettige gevoelens, overgoten met een sausje van succes en dynamiek? Een aangenaam gevuld leven om vooral niet naar binnen te hoeven kijken naar wat er eigenlijk aan de hand is?

De kans dat het laatste aan de hand is, is groot, want dat is het werkterrein van je persoonlijkheid: die creëert een wereld van normen, waarden, do’s en don’ts, verplichte succesnummers (positief of negatief), en houdt je bij de les met een eindeloze stroom van gedachten waarin alles wat er gebeurt wordt geanalyseerd, beredeneerd, veroordeeld en geanticipeerd. Dit principe wordt alleen nooit fundamenteel ter discussie gesteld, en daarom lopen we allemaal min of meer keurig in de pas van onze persoonlijkheden.

De routine van je dagelijkse leven leidt er meestal toe dat je het ‘nu’ haast niet meer ervaart. Je bent bezig met wat er gebeurd is of wat er nog gaat gebeuren. Je eindeloze stroom van gedachten leidt je af van het enige moment waar het werkelijk om draait: nu. Terwijl je iets doet of relaxt, spelen zich hele discussies in je hoofd af, en dan kan je moeilijk volhouden dat je echt aanwezig bent in het moment.

Kijk maar eens terug. Wat is er eigenlijk overgebleven van al die dingen waar je zo druk mee bezig was? Wat vage herinneringen, een gevoel hier of daar. Wat foto’s in een album. Een vergeten artikel in een tijdschrift. Die reorganisatie waar je zo hard aan gewerkt hebt is ook alweer achterhaalt door de volgende. Het brengt je verdraaid weinig, behalve als je het mee blijft sjouwen als ballast in je gedachten. Dan blijf je die indrukken projecteren op wat er nu gebeurt of wat je denkt dat er gaat gebeuren. En daarmee creëer je jouw persoonlijke werkelijkheid, die in niets lijkt op die van mij of van een willekeurig ander iemand. Waarom doe je dan net of dat ‘objectief’is?

Dus voor de herinneringen hoef je het niet te doen. Voor de ‘eer’ook niet, want voor je het weet lig je eruit, komen er anderen die niets met jouw status van dienst te maken willen hebben, word je levenswerk opzij geschoven,enz. En voor de toekomst al helemaal niet, want als je dat allemaal blijft meesjouwen, ervaar je je toekomst ook alleen maar steeds op eenzelfde manier.

Wat is persoonlijke groei meer dan een persoonlijkheid die meer ervaring heeft opgedaan met de wereld die hij en andere personen samen gecreëerd hebben? Die meer inzicht heeft gekregen in technische feitjes en de regels van het spel en zichzelf daar verfijnd op heeft aangepast?

Nu is het enige wat werkelijk telt. Want je bent in het hier en nu bepaalt de kwaliteit van jouw leven. Blijf je haastig rennen naar een onbestemd doel of einde waar je net zo haastig aan voorbij rent als je het eenmaal bereikt? Heb je vrede met een leven waarin je andermans doelen of normen najaagt? Of ga je ontdekken dat het enige dat er werkelijk toe doet, je ervaring van het NU is. En ervaren is dus niet die stroom gedachten in je hoofd, die overal labeltjes op plakt en analyseert, ervaren is alles wat overblijft als je dat juist niet doet.

In dat NU kun je je innerlijke zelf vinden. Je kunt het niet vinden in je herinneringen. Je kunt het ook niet vinden in je toekomst. De enige plaats waar je het kunt vinden is het nu, want het is een soort ervaring. Een herinnering van wie je werkelijk bent. En daarin vind je een ongekende overvloed van innerlijke rust en wijsheid. Onafhankelijk van je uiterlijke omstandigheden. Je vindt het los van alles wat je dacht dat je was: je baan, je geld, je auto, je relaties, je familie, je normen en waarden, enz.

Blijf je volhouden in de patronen van je persoonlijkheid, of raak je daarop uitgekeken en wil je op zoek naar wie je werkelijk bent.