Nymphomanische Dystrofie!

Mijn zoon, 19 jaar, heeft een vriendin, zij spreekt nogal door haar neus, waarbij zij een vreselijke irritante klank laat horen, daarbij schijnt zij de naam die ik mijn zoon heb gegeven ook niet mooi te vinden, want steevast noemt zij hem *liefie*. Liefie, wil jij wat te drinken pakken? Liefie, ik heb hoofdpijn, Liefie, pak jij even een molletje? Zo gaat dat de hele dag door. Liefie krijgt dan dezelfde blik als de man uit de tv serie Vrienden voor het leven en staat dan gewillig op.
Ik hou mij nog in, want op het moment dat ik haar daadwerkelijk zou imiteren, word ik duidelijk niet geloofd en doorgestuurd naar de heer Van den Ende, Talpa!

Daarbij komt dan ook nog, dat ze altijd wat mankeert. Is het geen migraine dan gaat ze naar de neuroloog omdat ze een gevoelloos stukje heeft van 1 vierkante centimeter op haar been, of dat haar linkeroorlel trilt als ze der rechter grote teen beweegt. Iedere week heeft ze een nieuwe strippenkaart nodig voor allerlei artsen, specialisten of alternatieve artsen.

Om een lang verhaal kort te maken. Ik had natuurlijk mijn frustraties gedeeld met een vriendinnetje van me. Als aanstaande schoonmoeder kon ik natuurlijk niet laten blijken dat ze mijn neus en oren tegelijkertijd uit kwam.
Mijn vriendinnetje ook moe van alle verhalen (die arme meid moest mijn klaagzang iedere morgen aanhoren) dacht de oplossing te hebben gevonden toen zij op mijn huis paste terwijl ik in Turkije op vakantie was.

Natuurlijk ontmoette ze het meisje Irma, met de vele kwalen. Ook mijn vriendin kreeg haar medisch dossier te horen, van voor naar achter en terug. Zij kreeg een brillant idee. Zonder er bij na te denken voerde ze het uit.
Kind, zei ze serieus: Als ik het allemaal bij elkaar optel, denk ik te weten wat jij mankeert! Irma keek haar met grote ogen aan en vroeg met haar lieflijke nasale stemmetje: Denk je echt dat je het weet? Ja, zei mijn vriendin zonder enige aarzeling in haar stem. Ik weet niet of Bitchy je het hebt verteld, maar ik ben werkzaam geweest in een academisch centrum. Mijn vriendin vergat er gemakshalve bij te vertellen dat zij daar jaren geleden een blauwe maandag had gewerkt als schoonmaakster. Ben jij wel eens nagekeken op Nymphomanische Dystrofie? Irma keek haar aan en zei na enig nadenken: Nee, maar volgens mij had mijn oma dat ook! Zie je wel zei mijn vriendin, dat is het, want het zit verstopt in de genen en uit zich op allerlei wijze!! Maar niet getreurd ik weet ook de juiste medicatie, dat scheelt je een bezoek aan de internist, neem 3x daags een eetlepel hoestdrank en 1x per dag een paracetamol ! Al je klachten zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Irma keek haar dolgelukkig aan en bedankte haar opgelucht, en gilde *liefie, ik weet eindelijk wat ik heb*.

Bij terugkomst uit Turkije zat op de bank een stralende Irma en op mijn dressoir stond een grote fles hoestdrank en er naast lag een doosje paracetamol!