Ik koester mijn oester. Een parel is het uit de Noordzee. Ik houd het graag dicht bij huis. Hij ligt gewoon op mijn nachtkastje en iedere avond kus ik hem. Soms stinkt mijn oester een beetje, maar ach, dat gaat altijd zo weer voorbij. Mijn neusvleugels zijn er aan gewend.
Met wax wrijf ik soms mijn parel op. Daarvan gaat ie dan blinken. En in de blink zie ik dan mijn gezicht. Dat staat in de avond altijd op lachen. Gelukkig maar. Huilen in een parel daar lusten oesters geen pap van.
Ik koester mijn oester telkens weer opnieuw. Gewoon omdat ie dat verdient. En ooit, ooit als ik hem verkoop dan zal hij mij ook gelukkig maken, denk ik.
0 reacties