Oh Oh Bama!

Hebt u het al gehoord: Barbie gaat trouwen! Eindelijk weer eens goed nieuws. Nadat eerst Tijgertje in de boeien was geslagen en Matsoe Matsoe de serie vanwege zijn vriendin moest verlaten komen er dus ook positieve geluiden uit het Oh Oh Cherso-kamp! Weer zo’n succes-formule uit de denktank van ras-Hagenees Reinout Oerlemans. De serie gaat dit seizoen weer op herhaling en in de wintermaanden kunnen we ons weer verkneukelen aan een nieuwe reeks van Oh Oh Tirol. Een nieuwe reeks zit er voor de reality soap Oh Oh Bama! niet in. Die wordt volgend najaar van de buis gehaald. Wegens gebrek aan kijkcijfers, daadkracht en resultaten. En een teveel aan loze beloftes. Bama, de eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Nou ja, zwart, hij heeft meer het pigment van Michael Jackson. Op de wit-zwart schaal geef ik Bama een 5 ½-je. Zo ongeveer tussen Hugo Chavez en Mahmoud Ahmadinejad in. Een bounty-reep: friswitte kokos in volle melkchocolade.

Hoe was het ook al weer begonnen met Bama. Als een komeet verscheen hij uit het niets. Ineens was daar een nieuwe, betrekkelijk naamloze kandidaat voor het presidentschap, die furore maakte en ineens een kanshebber bleek. Dat had eigenlijk al argwaan moeten wekken. Eerlijk is eerlijk, ik heb ook zijn boek en biografie gelezen en het leek me wel een geschikte peer. Ook ik was even verblind door de pr-machine rond Bama.

Het begon voor mij te wringen toen ik ongeveer een halfjaar voor de verkiezingen vernam dat Bama in zijn studententijd reeds was “gescout” en onder de hoede genomen door Zbigniew Brzezinsky. Brzezinsky, die onder Reagan en de eerste Bush-regering zitting had in de National Security Council en ondermeer betrokken was bij het beleid ten aanzien van Afghanistan en Irak. Toen ik Bama in een zionistische toespraak voor een groep joodse lobbyisten hoorde zeggen dat onder zijn regiem Jeruzalem nooit de hoofdstad van Palestina zou worden was het feestje voor mij al over. “Deze man is niet wie hij pretendeert te zijn,” dacht ik toen al. En toen Bama na zijn eclatante verkiezingsoverwinning zijn bonte regeringsteam presenteerde met ondermeer de rechtse schurken Paul Volcker, Timothy Geithner en Robert Gates, werd mijn vermoeden bevestigd. “Bama is een bruggenbouwer,” heette het. “Bama is een marionet,” zullen ze bedoelen!

“Yes we can! Yes we can!”scandeerde de menigte. Yes we can what? Een aantal voorbeelden van wat we niet hebben gekund:

Onder Bama is geen enkele belastingverhoging ingevoerd. Daarentegen is op vele sociale voorzieningen waaronder de gezondheidszorg flink gesneden. Bama’s sociale agenda zegt kennelijk: “Socialisme voor de rijken, maar kapitalisme voor de armen,” met overheidssteun voor de grootbanken en economische impulsen voor de wapenindustrie, versus een steeds verdergaande privatisering van de gezondheidszorg, onderwijs, penitentiaire inrichtingen en andere basisvoorzieningen.

Onder Bama is geen sprake van de voorgespiegelde afnemende militaire activiteit. Integendeel. Het aantal troepen in den vreemde is alleen maar toegenomen, in tegenspraak met de in zijn verkiezingsretoriek voorspelde terugtrekking.

De belofte om Guantánamo Bay te sluiten is vanzelfsprekend ook niet nagekomen.

Het gestuntel van marionet Bama beleefde een triest dieptepunt toen hij op 8 augustus jl. na de afwaardering door de Amerikaanse BKR de woorden sprak: ” ….this is the United States of America. No matter what some agency may say, we’ve always been and always will be a AAA country,” en vervolgens sprak hij zijn vertrouwen uit dat Amerika zijn schulden ooit nog zou terugbetalen. Yeah sure. Zonder te blinken met zijn ogen. Wat een arrogantie.

Bama is een wolf in zwarte schaapskleren gebleken. Met voorganger Bush wist je tenminste wat je kon verwachten. Dat was weliswaar niet zo veel, maar hij wond er tenminste geen doekjes om. Bama wordt terecht afgerekend op zijn leugens, achterhaalde verkiezingsretoriek en gebrek aan leiderschap en als logisch gevolg daarvan, gebrek aan resultaten. Men zegt wel dat een volk de leiders krijgt die het verdient. Met een “crook”, een pindaboer, een cowboy, een sigaar rokende rokkenjager, vier termijnen Bush en een goed van de tongriem gesneden bounty-reep mag je stellen dat het Amerikaanse volk behoorlijk gestraft lijkt voor de ellende die ze in de wereld hebben veroorzaakt. Het wordt afwachten wat het Amerikaanse volk zichzelf volgend najaar voor nieuwe leider zal aanmeten. Maar wees eens eerlijk, wat denkt u, zal Barbie in het wit gaan trouwen?