Onafhankelijkheidsstrijd

Het is op dit moment maar even beter dat er niemand bij mij in de buurt komt want voor je het weet heb je zo een, in Toledo vervaardigd, stuk staal in je nek. Enige tijd geleden heb ik namelijk weer een nieuwe liefde gevonden in de vorm van een zwaard. Ik zou mijzelf niet zijn als ik geen voorliefde hiervoor had. Niet vanwege het bloederige geweld, dat dit wapen als erfenis uit het verleden heeft meegekregen, maar juist de nobele symboliek die erachter schuil gaat. Een Tempelierszwaard heb ik dit keer mijn huis binnengelaten. Na een korte periode van gewenning is er nu een fase ingetreden waarbij het vertrouwen langzaam groeit. Midden in de woonkamer sta ik daarom sierlijk zwaaiend van geluk met mijn nieuwe aanwinst. Vazen kunnen niet breken, want die heb ik niet meer sinds ze zijn gebroken in het geluk van weleer. Dus, dat is dan alweer een geluk.

In een gevoel van verwantschap, met deze aanvankelijk negen wapenbroeders, trek ik weer een blik bier open om nu ook met recht te drinken als een Tempelier. “[i]Non nobis Domine, non nobis, sed tuo nomini da gloriam[/i]”. Ik lijk een onbedwingbare behoefte te hebben dit wapen en zijn afkomst beter te leren kennen in alle opzichten. Verrast ontdek ik dan ook dat het oorspronkelijk een orde van geheelonthouders was. Niets is perfect natuurlijk. Gesticht in 1118 door Hugues de Payens met als doelstelling de pelgrims in het heilige land te beschermen, where ever that may be. Het was een heldhaftige troep met broederschap, eer en een bijna blind vertrouwen hoog in het vaandel. Toch hebben zij vele kruistochten begeleid. Het was de ‘vanguard’ tijdens de aanval en tevens de dekking gedurende de terugtocht. Een verhaal dat grote hoogten kent maar met een roemloos eind.

Echter negen jaar al na de oprichting werd, naar mijn mening, de fout gemaakt die een kleine twee eeuwen later de ondergang van deze orde betekende. Door enkel te gehoorzamen aan de paus leverde dit weliswaar een ongekende rijkdom op, met op het hoogtepunt een bezit van 9000 burchten en commanderijen verspreid over heel Europa en het Midden-Oosten, hun onafhankelijke positie was daarmee wel verkwanseld. Met ook nog de rol als bewaarder van de schatkist van de Franse koning waren zij een invloedrijke macht geworden op het wereldtoneel van die tijd. Door afgunst en beschuldigingen van vrijmetselarij zijn de Tempelieren ten onder gegaan in een komplot van intriges. Het lijkt bijna op het werkelijke leven. Gelukkig is het verleden om van te leren. Met deze wijsheid in pacht is mijn zwaard de sparring partner waarmee ik mij onafhankelijk door het leven probeer te slaan.