Het vat is leeg, de bok verbrand, het hoofd bonkt onder het askruisje. Alle rituelen zijn afgewerkt: de vasten is aangebroken. Volgens de etymologen komt dit begrip van ‘vast zijn van de wil om de spijsverboden in acht te nemen’. In de katholieke traditie was elke vrijdag vastendag: steevast tomatensoep, aardappels met boterjus en gebakken schelvis. Ik keek ernaar uit! Vasten heeft een historische connectie met geen vlees eten; vlees was immers een luxeproduct. De fijnproever leest direct de onderliggende intrinsieke waarde van vasten: het met het zich ontzeggen van overdaad bespaarde geld in het vastenzakje deponeren en zo een ander helpen. De oorspronkelijke vorm van crowdfunding. Zodra de duurzaamheiddemagogen winnen breekt er trouwens eeuwigdurende onthouding aan. Vlees, vis, tanken, reizen, verwarming, douchen: alles gaat op de bon in een verstervende maatschappij. Wellicht breekt dan de tijd aan dat we op onszelf terugkeren; ook dat kan een bonus van vasten zijn. We zijn immers totaal de weg kwijt, weten niet meer wie en wat we zijn, zijn zo ver doorontwikkeld dat we de connectie met de basis hebben verloren. Hoe meer we weten, hoe groter die afstand wordt. Hoe kunnen we het pad terug vinden? Simpel: stel jezelf de vraag welke vraag je het laatst hebt beantwoord, waarom je die vraag hebt gesteld en verplaats je zo in hoe je toen was. Herhaal dit zo vaak als mogelijk en je komt als vanzelf terecht bij de eerste cel van na de big bang. Het is gewoon een kwestie van onthouden.
16 maart 2019 #BinnenDoorDenker www.robertbeernink.nl
0 reacties