Ontpolderen

Polders ontstaan wanneer aangeslibd land wordt omsloten door een dam of dijk en het water wordt weggepomt. Een groot deel van Zeeland is zo op de zee “veroverd”. Je hoeft maar op een heel oude kaart van Zeeland te kijken om te zien hoeveel “nieuw land”’ er op die manier is bijgekomen. Met veel inspanning, dat wel. Lichamelijk zowel als financieel. Karakteristiek zijn de beelden van noeste dijkwerkers die bijna alleen met eigen lichaamskracht aan de slag waren. Zo ontstonden de vele vruchtbare akkers met de variëteit aan agrarische producten die welvaart en werk brachten voor velen in het gewest. Zeeuwen zijn opgegroeid met de zee. Pas na de Deltawerken is heel Zeeland bereikbaar geworden zonder te moeten varen. Voor Zeeuwen is de zee “gewoon” de zee. Lieflijk en gladjes op een stille zomeravond, wild en woest bij een novemberstorm, en alles wat daartussen mogelijk is. Pas als de natuur de zee opzweept tot uitzonderlijke waterhoogten, tot aanhoudend beuken op de beveiligende waterkeringen van duinen en dijken, dan moet zeeland op zijn hoede zijn !!!! Dan is de zee even geen vriend maar een vijand. Niet voor niets heeft het wapen van Zeeland (voor zover u het niet kent: een leeuw in zee die zich aan de golven ontworstelt) als onderliggende leus Luctor et Emergo. Ik worstel en kom boven.

Die strijd tegen de gevaren van de zee, tegen het geweld van het water, heeft er toe geleid dat de zee tegelijkertijd een goede vriend en een vervaarlijke vijand kan zijn. Polders zijn dan “veroveringen”op de vijand. En veroveringen op een vijand geef je niet “zomaar” terug.
Dat je met ontpolderen, het doorsteken van dijken en het weer aan de zee teruggeven van de vruchtbare bodem, bij het grootste deel van de zeeuwen niet moet aankomen is dan ook verklaarbaar.

Dat ontpolderen nu houdt Zeeland al enige tijd nadrukkelijk bezig. Voor Antwerpen, de grootste Belgische zeehaven, is het van wezenlijk belang dat die haven bereikbaar blijft voor de steeds grotere (container)schepen, welke de wereldhandel voortbrengt. Een naar mijn mening gerechtvaardigd belang. Als daar een verdieping van de Westerschelde, de enige toegang tot Antwerpen, voor nodig is dan moet dat maar. Zo kwam er een contract tussen beide buurlanden. Een contract waarin ook staat dat de natuur, het milieu, gecompenseerd moet worden voor de schade die door de verdieping ontstaat. Ontpoldering van de Hedwige-polder zou dit moeten bewerkstelligen.

En dat heeft tot verzet, heel veel verzet, in Zeeland geleid. Actiegroepen, demonstraties, onderzoekscommissies, wat is er al niet gedaan om de ontpoldering te voorkomen. Uiteindelijk bleken alternatieven geen soelaas te bieden. Onlangs heeft de politiek gesproken: de ontpoldering van de Hedwigepolder moet doorgaan!!
Ik kan daar niet bij staan te juichen, in tegendeel. Maar anderzijds ben ik het er mee eens dat de verdieping nodig en wenselijk is. En contract is contract. Als er natuurcompensatie nodig is en die is alleen ten koste van de Hedwigepolder bereikbaar dan moet dat maar. M.i. schuilt het probleem in het contract zelf. Is niet te gemakkelijk in het verdiepingscontract de ontpoldering geaccepteerd????

Er zal nog heel wat water door de Schelde stromen voor de dijken van de Hedwige lek geprikt zullen worden. Allerlei procedures lopen nog en de eigenaar van de grond, een Belg nota bene, wil zijn grond niet verkopen en zegt tot het uiterste te zullen gaan om de ontpoldering te voorkomen.

En wat ontstaat er als de zee weer heer en meester wordt over de Hedwige? Het golvend graan maakt dan plaats voor, naar men zegt, golvend riet. Is de natuur, het milieu, daar nu inderdaad beter mee gediend? Wie het weet mag het zeggen. Ik heb mijn twijfels……