Onvoltooid verleden tijd

We schrijven 16 juni 1967.
Eergisteren heb ik de deur definitief achter mij dicht getrokken van het huis van mijn ouders. Weg van die verstikkende wereld van bekrompenheid en conservatisme. Er waait een frisse wind onder de jeugd die alle vastgeroeste principes doet verwaaien. Het is tijd dat we eindelijk eens van ons laten horen! Vorige week kreeg ik de tekst onder ogen van een toespraak op 18 april van drs. Martin Luther King tijdens een demonstratie in Central Park. En hij heeft gewoon gelijk! Wanneer wordt de wereld eens wakker! Het is nu tijd om je uit te spreken, uit te schreeuwen! Nog geen 25 jaar na de laatste wereldoorlog en wat doet Amerika? Ze vallen zomaar een vreemd land binnen waar ze niks te zoeken hebben! En dan ook nog met de meest onmenselijke wapens als napalm. Het is ongehoord. Johnson moest zich schamen!

Ik heb besloten om mij aan te sluiten bij die mensen die het anders willen, beter willen. En het kan! Kijk om je heen, sluit je ogen niet. Hier, waar ik nu sta, in Montery Californië. Hier zullen we de wereld laten zien hoe het anders kan. Morgen begint hier de grootste happening voor Peace die de wereld ooit gekend heeft. En het geeft een fantastisch gevoel. Ik zie alleen maar vrolijkheid en liefde om me heen. Mensen met bloemen in het haar en kleding in de meest fantastische kleuren. Het alom aanwezige vredesteken schept een enorme band tussen de vele duizenden bezoekers die vanuit de hele wereld hier samenstromen met één gezamenlijk doel: make love not war.

Ik verheug me nu al op het enorme spektakel wat ons te wachten staat. En het geeft een heerlijk gevoel dat mensen als Janis Joplin en The Byrds hierin het voortouw nemen. Janis lijkt me een fantastisch mens. Haar emotionele zang komt diep vanuit haar ziel, dat hoor je direct. Ik voel gewoon dat het allemaal goed zal komen, dat we zullen overwinnen. Wat hier momenteel gebeurt daar kan de politiek niet omheen. Ik heb gehoord dat er meer dan 200.000 bezoekers verwacht worden. We staan aan de vooravond van een grootse revolutie die zijn weerga niet kent! Vanaf nu zal de wereld er anders uitzien.

Vandaag, 10 juli 2006
Bijna veertig jaar zijn er verstreken. Bijna veertig jaar heb ik de idealen van mijn jeugd gekoesterd tegen beter weten in. Leren ze het dan nooit? Is alles dan voor niets geweest? Gelukkig heb ik mijn herinneringen. En stilletjes heb ik getracht de kern van het leven, dat wat voor mij echt belangrijk is, over te brengen op mijn kinderen door die sfeer van de Summer of Love in ons gezinnetje te koesteren en vast te houden. En heel af en toe, als de nieuwsberichten de harde realiteit van de werkelijkheid de wereld in schreeuwen, pak ik mijn actiebord en stap ik heel doortastend door mijn woonkamer met opgeheven hoofd en schreeuw dat het een lieve lust is: Bush go home! Vervolgens haal ik mijn antieke platenspeler tevoorschijn, duik in mijn oude platenverzameling, zet Country Joe and the Fish op en zing uit volle borst:

[i]And its 1,2,3 what are we fightin for? Don’t ask me I don’t give a damn, the next stop is Vietnam, and its 5,6,7 open up the pearly gates. Well there aint no time to wonder why…WHOPEE we’re all gunna die.[/i]