Gisteren kwam ik er weer eens een tegen. Een onwijzer. Met een grote boog probeerde ik er nog vanaf te komen. Stel je voor dat de onwijzer mij zou zien? In de bocht. Dan zouden de rapen gaar zijn.
Ik heb het probleem besproken met mijn huisarts. Maar die vindt mij maar een watje. Waarom zou ik in hemelsnaam omlopen voor een onwijzer. Dan kun je net zo goed meteen van de flat springen.
Ik ben onmiddellijk veranderd van huisarts. Nu loop ik ook om hem heen. Mijn nieuwe huisarts heeft meer begrip en geduld. Hij heeft me ingeschreven voor een cursus omgaan met onwijzers. En het helpt. Ik voel me bevrijd en vierduizend euro lichter.
Het kan altijd erger.
5 reacties
Nummer 22 · 15 juli 2019 op 07:33
Aha… gelukkig ben je geen bladwijzer, aanwijzer, toewijzer en ander wijzers van een Friese staartklok, om over ‘ de klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt’ ( want dan ben je echt, heel echt wijzer geworden). Over onwijs lekkere gerechten zwijg ik want het ‘Kookboek voor Onwijzers’ is nog niet in de boekhandel verkrijgbaar. Leve het Genootschap van Onwijzers!, dat weer wel.
Een onwijs leuke verhaal!
Mien · 15 juli 2019 op 17:17
Ik zou toch eerst even de DSM IV handwijzer raadplegen Ruud.
Suus · 15 juli 2019 op 16:31
Het kan zeker erger voor de onwijzer. Ik zag er laatst eentje die geen hand uit stak op de fiets. Levensgevaarlijk als je net de bocht om moet. Wat doet tie? Links, rechts, rechtdoor, Kaboem. Vijfduizend euro rijker.
Mien · 15 juli 2019 op 17:16
Dure huisarts. En dat voor een consult. Ik zeg, zelfmedicatie! Of Jomanda!
Suus · 15 juli 2019 op 18:30
Ik ben vijfduizend euro rijker. Gewoon een kwestie van de juiste onwijzer tegenkomen.