Ook ik moet iedere keer als ik het zeg denken “dat geloven andere toch niet”.
Het volgende gebeurde:
Het was maandag 14 november. Een mooie heldere zonnige dag. Samen met een vriendin zouden wij die dag een stuk van de Vennenpadroute gaan lopen en wel van NS-station Boxtel naar NS-station Oisterwijk. Deze route loopt door het natuurgebied de Kampina. Op de helft van onze route komen we uit op een heidegebied waar een kudde koeien lopen/grazen.
Vanaf een afstand zien we een grote witte koe met een donker kalfje op de linkerkant van het pad staan waar wij over heen moeten lopen. Omdat in het heidegebied rondom het pad andere koeien staan te grazen moeten wij op een afstand van 2 meter langs de bewuste witte koe lopen.
Ik eerst, omdat ik het zowiezo al niet prettig vind om zo dicht bij, langs beesten te moeten lopen.
De witte koe had al ,n keer omgekeken en was dus op de hoogte van onze komst. Toen ik voorzichtig voorbij wilde lopen, stapte de koe met 2 grote passen naar links en duwde mij met zijn kop en schouder met een harde stevige dreun tegen de grond.
Voor ik het wist lag ik op de grond, en voor ik het wist wat er gebeurde, begon de koe mij van alle kanten te trappen. Tegen mijn armen, hoofd, benen en mijn ribben. Ik durfde van angst niet te bewegen.
Omdat ik niet wist wat me overkwam en daarom alles lijdzaam liet gebeuren, dacht de koe dat hij mij uitgeschakeld had, em liet mij los. Daarna kon ik, zo snel als mogelijk, op krabbelen om van de koe weg te lopen.
In de richting waarvan we gekomen waren zijn we voorzichtig (met al mijn kneuzingen) weer teruggelopen. Zo snel mogelijk weg van al die loslopende koeien en die mooie Kampina.
Bij thuiskomst heb ik voorzichtig mijn jas en fleecevest uitgetrokken en zag ik tot mijn schrik dat mijn bovenarm open lag. De huisarts heeft de arm met 6 hechtigingen moeten hechten en nog een tentanus spuit toe moeten dienen.
De volgende dag heb ik natuurmonumenten Oisterwijk gebeld om het voorval te melden. Erg meelevend en vriendelijk. Zij hadden het nog niet eerder gehoord. Ik was echt de eerste. Ze zouden de koe daar weghalen en ik kreeg een mooie bos bloemen thuisgestuurd.
Wat mij is overkomen is heel erg heftig, bloeduitstortingen, zware kneuzingen, 6 hechtingen, maar ik realiseer met dat het allemaal nog veel erger af had kunnen lopen.
Ik moet daar niet aan denken.
Ik ben nu 3 weken verder, ik slik nog steeds 8 paracetamols per dag en slaap slecht.
Maar ’n paar dagen na het voorval kreeg ik op de site van ColumnX een column onder ogen waar ik tot mijn verbazing las dat een mevrouw op 31 juli van dit jaar het zelfde is overkomen en wel op dezelfde plek op de Kampina.
Hoe zo ik de eerste!
Hoe zo de koe daar meteem weghalen!
Hoeveel bloemen gaan er nog verstuurd worden!
Ik wil hiermee mensen waarschuwen dat lang niet alle koeien betrouwbaar zijn. Zeker niet de koeien met een kalfje.
Die horen mijn inziens dan ook niet los over de Kampina te lopen.
Een Ongeruste wandelaarster.
7 reacties
Marja · 11 december 2011 op 13:21
Welkom, Eva.
Wat een angstaanjagend avontuur. Ik begrijp goed dat je verontwaardigd bent.
Misschien moet je toch maar een schadeclaim indienen.
Boukje · 11 december 2011 op 14:43
Er zijn allerlei redenen te bedenken over hoe een mens aan het schrijven geraakt. Deze kende ik nog niet. Ikzelf ben ook een keer aangevallen door een koe, die kwam toen hij mij zag, over het hek uit zijn weiland heen springen. Zo,n hek is dus ook niet altijd veilig. :eh:
Welkom op CX 😀
Dees · 11 december 2011 op 14:47
Typisch zeg! Misschien moet je ze toch nog even confronteren met je kennis van nog een slachtoffer. En sterkte.
sylvia1 · 12 december 2011 op 09:22
Eva, dat is even schrikken, al bij het zien van je titel, maar toen ik las dat het om exact hetzelfde gebied ging als bij mij, schrok ik echt.
Toevallig mailde de boswachter me vorige week nog, hoe het gaat. Ik zal hem mailen dat het dus nog een keer is gebeurd, maar ik vermoed dat hij het wel weet. Hier moeten ze toch iets aan gaan doen lijkt me…
pally · 12 december 2011 op 10:45
Waar CX al niet goed voor is…maar het is absoluut heftig, Eva, en dus ook gevaarlijk: die koeien zo leuk in het wild. Vooral met jongen, schat ik zo in.
Sterkte met je verwondingen en de nog nagalmende schrik,
Pally
Harrie · 12 december 2011 op 10:59
Het wordt tijd dat natuurmonumenten eens met de boswachter gaat praten. Dat een ezel zich twee keer aan dezelfde steen stoot is nog daar aan toe. Maar dat dezelfde koe zich twee keer aan een mens stoot dat heeft geen pas.
Ferrara · 12 december 2011 op 14:37
Sylvia zou het kunnen dat jij dat mailtje ontving naar aanleiding van het verhaal van Eva?