‘Was het zo goed?’, stond op het bidprentje te lezen dat bij ons squadron op de bar stond. Een vraag van een vrouw die zich afvroeg of de begrafenis was verlopen zoals haar man het wenste. Hij was dood namelijk. Van huis gegaan om een maand later weer terug te keren, althans dat was de bedoeling. Uiteindelijk kwam hij terug in een kist. Het kan verkeren soms. Hij ging omdat de regering het wilde. Het zij zo, en is je werk goedbeschouwd. En dus ga je. Een levend weerzien kwam er niet meer. Wij waren een collega kwijt, en een vrouw haar man. Je staat er bij stil en je gaat door. De dood komt altijd onverwachts. Een vooraankondiging is er zelden. Zeker militairen weten bij een uitzending naar een brandhaard in de wereld nooit hoe het kan verlopen. Sterven is een gerede kans, maar echt rekening houd je er niet mee. Ik heb er nooit rekening mee gehouden en heb het altijd weer keurig overleefd. Veel militaire collega’s niet. De meeste mensen zeggen: ‘Dat is het risico van het vak.’ Klopt, maar maakt het verlies er niet minder om. En elke dode is er een teveel.

Tja, hier moest ik aan denken toen ik gisteren de dodenherdenking zag op TV. Zestig jaar vrijheid hebben we nu en de Tweede Wereldoorlog mogen we nooit vergeten. Maar vier mei is meer dan alleen zestig jaar geleden. Op die dag herdenken we alle gevallenen van en na de grote oorlog van 40-45. Dus ook de gevallenen van na de oorlog. Zeg maar vanaf de politionele acties in Nederlands-Indië tot aan Irak nu. Voor de vrijheid van andere landen stierven er Nederlandse jongens – geen meisjes zover ik weet – in den vreemde. En juist deze gevallenen miste ik tijdens de herdenking op de Dam.

Even gloorde er hoop toen onze regeringsleider aan zijn toespraak begon. Maar helaas, ook hij kwam niet verder als de laatste oorlog waaraan Nederland meedeed. En dat maakt elke dode blauwhelm tot een karikatuur van de Nederlandse geschiedenis. Waarom dan mensen uitzenden naar oorlogsgebieden met een gerede kans op een kogel door je kop? Goed je wordt er voor betaald, maar mag je ze daarom niet herdenken. Pijn deed het bij mij in mijn hart en vast ook bij de nabestaanden die ook herdenken, en waarschijnlijk terugdenken aan hun verlies. Oud-collega’s stierven voor een goed doel, ik overleefde maar wil deze maten wel kunnen herdenken. En daar is vier mei voor. Maar zolang de Tweede Wereldoorlog blijft overheersen krijgen die gesneuvelden van na de oorlog nooit datgene waar ze recht op hebben: respect.

Want laten we wel wezen: deze mensen stierven voor de vrijheid van andere landen en andere mensen. Die ver weg wonen misschien, maar vrijheid en vrede net zo belangrijk vinden als wij. Veel landen schreeuwen om vrijheid en Nederland stuurt militairen uit om die landen te helpen een toekomst op te bouwen in, de door ons zo geroemde, vrijheid. En zij die daar bij sterven verdienen het recht om herdenkt te worden op vier mei. Want ook zij vielen voor de vrijheid, net zoals er zoveel mannen en vrouwen omkwamen voor onze vrijheid zestig jaar geleden.


12 reacties

Ma3anne · 6 mei 2005 op 09:17

Ook mij viel het op, dat het deze keer weer helemaal over WOII ging. Ik dacht dat er een vorig jaar was gezegd, dat het formeel een herdenking van doden in alle oorlogen zou zijn.

Ben het helemaal met je eens, Fred.

WritersBlocq · 6 mei 2005 op 09:20

Goeiemorgen Fred,
[quote]Even gloorde er hoop toen onze regeringsleider aan zijn toespraak begon. Maar helaas, ook hij kwam niet verder als de laatste oorlog waaraan Nederland meedeed. [/quote]
Ik heb ook gekeken, maar het kan zijn dat ik niet goed geluisterd heb. Ik hoorde dat alle gevallenen herdacht werden op deze bijeenkomst, ook die na WOII gesneuveld zijn.
Hoe dan ook, ik zelf denk op 4 mei heel intens aan allen die ik niet gekend heb en voor de vrede gestorven zijn, wanneer dan ook. Sterkte Fred, met het verlies van jouw collega’s.
Heel mooi geschreven Fred.

Dees · 6 mei 2005 op 11:01

Wrang inderdaad…

Mooi geschreven!

Louise · 6 mei 2005 op 11:08

Je hebt helemaal gelijk, Fred. Goeie column.

champagne · 6 mei 2005 op 12:30

Mooi geschreven Fred!

Wright · 6 mei 2005 op 13:02

[quote]Veel landen schreeuwen om vrijheid en Nederland stuurt militairen uit om die landen te helpen een toekomst op te bouwen in, de door ons zo geroemde, vrijheid.[/quote]
Hoewel ik vaak twijfel aan het eigenbelang in deze.
Want waar zijn we als er genocide word gepleegd in landen als Tibet?
Één van de meest vredelievende volken ter wereld, en de wereld doet niets!
Wel een mooie column, Fred.

KawaSutra · 6 mei 2005 op 13:02

Ik werd er stil van…….

Raindog · 6 mei 2005 op 13:53

Een column die tot nadenken stemt Fred. Als ik voor mezelf spreek merk ik dat de behoefte groeit om 4 mei wel te behouden, maar inderdaad een breder karakter te geven en zeker ook te verbinden aan actuelere gebeurtenissen van korter dan 60 jaar geleden, gisteren en vandaag. Er wordt elke dag wel ergens voor vrijheid gevochten en helaas wordt er heel vaak ook verloren.
Ik meende even dat er tijdens de herdenking wel degelijk was gesproken over de strijd die gisteren en vandaag gevoerd werd en wordt. Ik heb JPB zijn toespraak er nog op nageslagen en je hebt helemaal gelijk. Het moet het commentaar zijn geweest, net zoals deze column.

Mup · 6 mei 2005 op 15:20

Sterk, erg sterk Fred.

Groet Mup.

WritersBlocq · 6 mei 2005 op 17:28

Ik heb dus, doordat mijn gedachten altijd intents afdwalen, niet goed naar JPB geluisterd, dat blijkt uit wat Raindog zegt.
Nogmaals heb ik hem gelezen, jouw column, en nogmaals chapeau vanuit hier.
[quote]Ik heb JPB zijn toespraak er nog op nageslagen en je hebt helemaal gelijk. [/quote]

pepe · 6 mei 2005 op 20:48

Geweldige column en dat herdenken moeten we blijven doen voor iedereen in welke oorlog dan ook. Zeker niet alleen 40-45.

Toch had ik het graag op een andere dag dan de 4de mei, maar dat ligt persoonlijk en dus aan mij.
Die vlaghalfstok als ik iets te vieren heb vind ik nog steeds niet echt leuk.

ignatius · 8 mei 2005 op 22:47

Temeer omdat deze soldaten zijn uitgezonden en gegaan met de intentie om iets te scheppen, niet om te vernietigen.
Dit maakt het erg wrang.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder