Opa Ton begon vorig jaar aan zijn 4e huwelijk. Voor zijn orthodox-protestantse vrouw Andrea Rouwbeen een hoogtepunt in haar liefdesleven. Na een jaar samen is het tijd om de balans op te maken. Hierbij een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen uit het afgelopen jaar. Na de kerkdienst en de foto met de familie gingen de tortelduifjes meteen op zoek naar een geschikte woonplek. Dit deden ze door 100 dagen in Nederland rondt te toeren. U vraagt zich af waarom zo lang. Maar in zijn vorige 3 huwelijken is hij in het huis van zijn toenmalige vrouw ingetrokken en die huwelijken liepen allemaal stuk.
Ze zijn overal geweest, zelfs in de achterstandsbuurten. Het hoogtepunt van het hele spektakel was toch wel in Rotterdam waar ze jumpte met de lokale jongeren.
Uiteindelijk hebben ze een mooi huis in de buurt van Groningen gekocht, met een groot stuk land erbij. Ze hebben besloten om milieubewuster te worden en hebben alle gloeilampen vervangen voor spaarlampen. Ook hebben ze een windmolen op het terrein neergezet en een Daihatsu gekocht.

In hun eerste jaar samen hebben ze een aantal belangrijke besluiten genomen. Zo hebben ze 2 kinderen uit Somalië geadopteerd en hebben ze de auto na 1,5 maand al vervangen voor een motor (hoef ik lekker geen kilometerheffing te betalen zei opa Ton tegen me).

Maar liefde gaat niet altijd over rozen en ook in dit huwelijk niet. Zo waren er een aantal struikelblokken. Ze kwamen lijnrecht tegenover elkaar te staan toen opa Ton vond dat zijn 68-jarige Andrea aan het werk moest. Andrea was het hier duidelijk niet mee eens en ging in de tegenaanval. Zij vond dat de kinderen die ze geadopteerd hadden terug moesten naar Somalië. Uiteindelijk zijn ze tot een compromis gekomen, Andrea hoeft niet te werken en de kinderen blijven in Nederland.

Maar zoals bij elk huwelijk van opa Ton houd ik een enquête onder familie en vrienden over de relatie. En kwam tot de conclusie dat slechts dertien procent van de familie en vrienden tevreden is met het huwelijk. Daarmee is het vertrouwen het laagst sinds zijn huwelijk uit 1971. Niettemin is opa Ton trots op wat zijn huwelijk tot nu toe gebracht heeft. ‘Ons huwelijk ligt op koers’ vertelde hij me tijdens onze laatste ontmoeting.


6 reacties

Mosje · 6 maart 2008 op 16:52

Ik hoop maar dat we opa Ton snel ten grave kunnen dragen.
😀

Neuskleuter · 6 maart 2008 op 18:21

Geweldige metafoor! Het is geven en nemen in het huwelijk. En hoewel ze graag willen dat de ‘grootste familie van Nederland’ het ermee eens is… is dat niet altijd zo. Vooral niet als ze zich zelf teveel met de familie willen bemoeien 😉

Je beste opa Ton tot nu toe.

Edit: ik rond, jij rondt, wij ronden? Ik vraag me af wat ik dan rond 😉

Dees · 6 maart 2008 op 20:26

Het heeft wel iets…

(maar wat het precies is? ;-))

WritersBlocq · 6 maart 2008 op 21:08

ik zou er de slappe lach van kunnen krijgen, echt waar. Heerlijke grabbelTon!

Teunis · 6 maart 2008 op 22:38

[quote]In hun eerste jaar samen hebben ze een aantal belangrijke besluiten genomen. Zo hebben ze 2 kinderen uit Somalië geadopteerd[/quote]

En ik maar denken dat opa Ton xenofoob was…

Bitchy · 9 maart 2008 op 07:17

Petje af! Wat een beeldspraak!

[quote]Ze kwamen lijnrecht tegenover elkaar te staan toen opa Ton vond dat zijn 68-jarige Andrea aan het werk moest. Andrea was het hier duidelijk niet mee eens en ging in de tegenaanval. Zij vond dat de kinderen die ze geadopteerd hadden terug moesten naar Somalië. Uiteindelijk zijn ze tot een compromis gekomen, Andrea hoeft niet te werken en de kinderen blijven in Nederland. [/quote]

😆

Geef een reactie

Avatar plaatshouder