Opdracht voldaan

Met ronkende motor en bonkende muziek; met mijn voet op het rempedaal en de handen aan het stuur wacht ik ongeduldig voor het rode licht. Ik heb de beurt deze week en rijd mijn dochter en twee van haar vriendjes naar de dansles. In het licht van de koplampen lees ik: [i]Goes 6 km[/i]. Op de achterbank steelt zij de show en voert het hoogste woord en ik vraag mij af van wie ze dat toch heeft! Mijn gedachten dwalen af. Met een jaloers ondertoontje vroeg zij laatst:
“Wanneer ga je eens een verhaaltje of gedichtje over mij schrijven, net als toen, over Eva?” Allerlei prietpraat en voorvallen op de kinderboerderij en in het zwembad passeren mijn gedachten. Ik denk aan de kruisverhoren waaraan ze mijn Moeder en mijn broer onderwerpt en waarmee ze met charme antwoorden weet los te peuteren die voor mij al levenslang geheim zijn. Maar een verhaal kan ik er nog niet van maken.
“PAP, PAAAAP, het is groen hoor, je bent al doof, ga je nou ook nog blind worden?” De etterbakjes naast haar giechelen stompzinnig mee.

“Ohh, mijn vader is zo dom,” gaat zij verder.
“Hij lacht ook altijd om zijn eigen grapjes, dat vind ik zó stom.”
“Waarom heb ik toch alleen van die stomme dingen van hem geërfd.”
“Zoals haar op mijn rug.” Zij lacht hardop om zichzelf.
Achter het stuur, in het duister grinnik ik zachtjes met haar mee.

[i][size=medium]Tirza[/size][/i]
[i]Warrige haren, slakken in een doosje
en kippen op je schoot[/i]
[i]dikke tranen van verdriet want je gup was dood[/i]

[i]Zestien nu, dapper en met een grote mond[/i]
[i]overschreewend je verdriet[/i]
[i]loop je quasi vrolijk, neus omhoog de wereld rond[/i]

[i]Langzaam bijna ongemerkt weggelopen in de tijd[/i]
[i]mijn lief antenne meisje[/i]
[i]ik houd de herinnering vast, dan raak ik haar niet kwijt[/i]

[img align=left]http://examedia.nl/columnx/uploads/img47297afe77a93.jpg[/img]