Beste God,
Waar was je tijdens de Eerste Wereldoorlog? Waar was je tijdens de Tweede Wereldoorlog? Waar was je tijdens de Vietnam Oorlog? Waar was je tijdens de Tsunami? En…waar ben je nu? Om eerlijk te zijn, volgens mij komt deze openlijke brief niet bij u terecht.
En zit ik hier nu een brief te typen naar iemand die niet bestaat.
Nou ja, niet bestaat, niet bestaat. U heeft mij, en ik denk niemand, een teken gegeven dat u bestaat.
Altijd maar die ‘wonderen’ die zich hier op de wereld afspelen, dat zijn volgens mij allemaal gelukjes.
En ja, dat er mensen zijn die zeggen uw lekkere maagd Maria te hebben gezien zijn willen het volgens mij gewoon zo ontzettend graag, dat ze maar aan de paddo’s (bedankt voor het schapen van die dingen trouwens!) gaan en hallucineren dat ze Maria zien.
Maar God, zeg eens eerlijk.
Hoelang zit je nu al op je luie reet daar in de hemel?
Of bestaat er geen hemel?
Er zal niemand zijn die mij hier of anderen een antwoord op kan geven.
Je bent tenslotte dood of je bent niet dood.
En ga mij nou niet wijsmaken dat mensen met een bijna-dood-ervaring even bij hun dode opa en oma op bezoek gingen, want zo’n verhaal koop ik niet.
Al sinds enkele jaren twijfel ik niet meer aan Uw bestaan.
Kortom: volgens mij bestaat U niet.
Ik kwam erachter tijdens zoals ik net al op noemde: de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog, de Vietnam Oorlog en de Tsunami.
Mocht u wel bestaan en dit lezen, kom dan g*dverdomme eens van je luie reet af.
Waarom kwamen er die oorlogen? Waarom was die vloedgolf er?
Ja God, ik heb je wel door.
Dat vind je gewoon leuk, he?
De overbevolking van de wereld tegen houden door even 170.000 mensen van de aardbodem af te vegen en een paar oorlogen schapen met je mooie goddelijke handjes.
Als ik (wat heel erg waarschijnlijk gewoon een grote wens van alle mensen is) in de hemel zou komen, hoe leg je dat dan uit?
Of kan je dat niet? Vast niet.
Naar mijn mening is er geen hemel, geen hel of wat dan ook.
Als het wel zo is, dan is het een groot kind wat daarboven met zijn speeltjes aan het spelen is.
“Ach joh! Ik heb zin in oorlog…ja, dat ga ik maken! Oorlog! Woeeei! Rakketakketakke, piew piew! En nu ik toch bezig ben, ik ben veel beter dan Mozes. Ik doe iets wat veel moeilijker is.”
Maar nee. Mijn fantasie slaat op hol.
Er is geen God, en die is er nooit geweest.
Waarschijnlijk is God een door de mens bedacht machtig persoon.
Zal wel vroeger, heel lang geleden ontstaan zijn om dingen te verklaren zoals liefde, de zonsopgang, onweer en bliksem en nog veel meer.
Daar zit ik dan nu. Klaar met een brief aan iemand die hem niet ontvangt.
Rot op, God! Ga maar weer spelen.
14 reacties
Kees Schilder · 7 januari 2005 op 08:59
Je moet het maar zo zien, Readme. God is een wezen in een andere dimensie die op een soort Playstation, het spelletje:”verkloot de Aarde”, zit te spelen.
😕
Ik kan me ergens wel goed vinden in je column
Charlotte · 7 januari 2005 op 09:15
Wel een beetje vreemd, dat je een brief schrijft aan iemand die volgens jou niet bestaat. Ik begrijp het wel. Vermoed dat het de machteloosheid is die spreekt en die toch een uitweg zoekt om iets/iemand de schuld te geven van iets onbegrijpelijks als de enorme ramp van tweede kerstdag.
Ik ben het overigens niet met je eens. Ik denk dat God dit alles ook niet wil, maar dat ook hij moet toekijken hoe de natuurkrachten hun werk doen.
En wat al die oorlogen betreft: het is niet God die oorlog voert, maar al die idiote mensen die zogenaamd uit zijn naam elkaar maar beschieten en afmaken. De mensen hebben er in dat geval zelf een rotzooi van gemaakt. Denk niet dat God daar de schuld van mag krijgen.
Maar natuurlijk denk ook ik vaak: God, waarom grijp je niet in?
ps. het werkwoord is trouwens ‘scheppen’ en niet ‘schapen’. Ik dacht bij jouw column tot twee keer toe: wat hebben schapen ermee te maken?
Mar · 7 januari 2005 op 10:00
Ik ben het HELEMAAL met ReadMe eens!
Mar
KingArthur · 7 januari 2005 op 11:11
Sorry voor mijn bewoording maar wat een ongelooflijke K column! Hij is krom. Een brief schrijven gericht aan iemand waarvan jij denkt dat deze niet bestaat? Waarom schrijf je hem dan? De schuld afschuiven op iemand die niet bestaat is wel een heel makkelijke manier om met jezelf in het reine te komen een geen wroeging te hebben. Het is respectloos richting die mensen die nog wel enig geloof hebben, in welke vorm dan ook.
Waarom ook direct op zoek naar een schuldige? Realiseer je wel dat, op het moment dat jij met een beschuldigende vinger wijst naar iemand, er 3 naar jezelf wijzen. Richt je liever op mogelijkheden om een oplossing te zoeken ter voorkoming van dit soort gebeurtenissen of bied een helpende hand.
Wij mensen hebben nog altijd het vermogen gekregen om te denken en ‘vrije’ keuzes te maken. Zou het niet heel misschien mogelijk kunnen zijn dat wij iets fout hebben gedaan?
Oja, een wie heeft er eigenlijk voor gezorgd dat jij hier op deze aardkloot kan genieten van je relatief zorgeloos bestaan?
Sorry maar bij mij heb je een verkeerde snaar geraakt en is deze tekst volledig in het verkeerde keelgat geschoten.
God zij met je of wat mij betreft Allah akbar. Maar ik denk dat jij meer van het type alaaf akbar bent. Ga vooral door met je oppervlakkige bestaan hier!
Raindog · 7 januari 2005 op 12:08
Dit moet voor het eerst zijn dat ik die immer sympathieke King Arthur zo pissig zie reageren. Dat zegt iets, als iemand als Arthur pissig wordt. Ik ben het met hem eens.
Ik verbaas mij erover hoeveel mensen ineens in een God zijn gaan geloven omdat er deze keer niemand anders meer is om de schuld aan te geven. Niet aan Jan Peter Balkenende, niet aan Remkes, zelfs niet aan Bush. Trouwens, ik zeg dit nu wel, maar in een van de ronduit achterlijke kranten van onze moslimbroeders in Egypte werd al gesuggereerd dat de tsunami de schuld van de Verenigde Staten, Israël en India samen zou zijn. Maar ja, Allah de schuld geven is er in die religie nu eenmaal niet bij en voor hen die dan wel zo nodig een schuldige wensen aan te wijzen, wat inherent is aan religie in kwestie – net zoals de cultuur van achterstelling en slachtofferschap hier maar dat terzijde – blijft het rijtje vervolgens beperkt wat mij dan maar naar het ‘A-woord’ doet grijpen.
Hier in ons mooie Nederland, dat zo langzamerhand het toppunt van de secularisatie heeft bereikt, hebben we God alleen nu toevallig even nodig. Volendam, Enschede; rampen op Hollandse schaal. We hebben schuldigen gezocht, gevonden en we hebben ze gehangen. Ook in rampspoed moet het leven natuurlijk maakbaar blijven net zoals de illusie van onze grenzeloze zelfbeschikking overeind moet blijven. We zouden wel gek zijn om fouten, pech of natuurgeweld zomaar klakkeloos te accepteren. Wij beheersen toch alles? We denken zelfs klimaat(sveranderingen) te kunnen beïnvloeden door geldverslindende afspraken met elkaar te maken (Kyoto) en nu we met de tsunami geen waar voor ons geld hebben gekregen, nu zal er iemand hangen. We zullen Hem vinden, we zullen Hem zeggen dat hij op moet rotten. Mensen die ons zeggen dat Hij hen juist tot troost en hulp was zullen we smalend uitlachen. We zullen hen ervan overtuigen dat ze zonder Hem beter af zijn. Want wat stelt die goddelijke liefde nou eigenlijk voor als dit de manier is waarop Hij het ons betoont. We maken een einde aan de godsdienstvrijheid en we verbieden Hem juist. Want juist omdat we niet in Hem geloven, zijn we er nu ten diepste van overtuigd geraakt dat Hij op moet rotten. In een wereld waarin ieder zijn eigen schepper is, is voor overmacht of de Schepper zelf geen plaats.
Je zou Zijn aanklagers bijna gaan geloven wanneer ze Hem ervan betichten dit over hen uitgestort te hebben. Gelukkig weet ik, als gelovige, beter. Mijn macht is beperkt, zeker niet oneindig. Mijn plaats is bescheiden, na anderen, vele anderen. Nu na de honderdduizenden slachtoffers van de tsunami, direct of indirect. Ik ga God vragen of Hij bij hen wil zijn. Hier in Nederland redt men zichzelf immers wel. Althans….. we zullen het proberen. Mocht dat evenwel niet lukken, komt U dan nog eens terug zodat wij U dat dan ook nog in de schoenen kunnen schuiven. Alstublieft?
ReadMe · 7 januari 2005 op 14:02
Ik begrijp jou, maar jij mij volgens mij niet helemaal.
In ieder geval iedereen bedankt voor hun reactie! 😎
Ion · 7 januari 2005 op 23:00
Ik moet zeggen dat ik toch wel een heel eind met ReadMe mee kan gaan. Het idee dat er een god is wordt alsmaar kleiner bij dergelijke catatrofes en ander menselijk leed. En nee, het is niet de schuld van de aarde, want God shiep die aarde toch? Kon een aarde zonder aardbevingen niet? Als god de aarde en de mens geschapen heeft moet dat een koud kunstje zijn lijkt mij.
Nee, ik geloof niet. In mijn ogen wordt het alleen maar duidelijker dat er geen god bestaat. Is geloven in een god uiteindelijk niet geloven in jezelf?
Mosje · 7 januari 2005 op 23:41
[quote]Ik kwam erachter tijdens zoals ik net al op noemde: de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog, de Vietnam Oorlog en de Tsunami.[/quote]Zeg eens, hoe oud ben jij eigenlijk?????
sally · 7 januari 2005 op 23:42
Grof!
De titel.
Vind ik ook niet echt nodig als ik eerlijk ben.
Storend.
groet Sally
🙁
Ma3anne · 8 januari 2005 op 01:08
Sja, wanneer mensen zich nietig voelen ten opzichte van groot natuurgeweld, wordt God altijd ten tonele gevoerd als de grote boosdoener.
De oergevoelens om dit toe te schrijven aan hogere machten zitten diep in de mens gebakken, kennelijk.
Ik kan me vinden in je boosheid, wanhoop en twijfels.
ReadMe · 8 januari 2005 op 02:26
Mosje: Dat wil je niet weten 😉
Sorry voor die fout. Niet bij stilgestaan, maar je weet vast wel wat ik bedoel. 🙂
Mar · 8 januari 2005 op 08:16
ReadMe is 16 jaar mensen!
Give him some credit.
De manier van schrijven vind ik persoonlijk briljant.
Ben benieuwd naar je volgende column!
Mar
Dees · 8 januari 2005 op 09:57
[url=http://www.cagle.com/news/Tsunami/images2/ofarrell.gif]Onbegonnen werk…[/url]
😉
ReadMe · 12 januari 2005 op 11:22
[quote]Geschreven door: Mar Datum: 8/1/2005 8:16
ReadMe is 16 jaar mensen!
Give him some credit.
De manier van schrijven vind ik persoonlijk briljant.
Ben benieuwd naar je volgende column!
Mar[/quote]
Dankjewel Mar!
Mijn volgende column zit al in de submit 🙂