Oud zand

Ik sta met mijn blote voeten in het zachte warme zand op een strand waar ik 60 jaar geleden met mijn ouders, grootouders, en zusjes een maand lang huppelde en met dit zachte fijne zand en water van alles gefabriekt heb. Maar hoewel het dorp is uitgebreid met leuke en minder leuke straten, de omgeving veranderde niet mee. Dezelfde vegetatie in de duinen en de bossen, die ik me scherp herinner.
Als ik mijn ogen even sluit ga ik terug in de tijd, het voelt nog hetzelfde. Het uitzicht op zee lijkt kleiner, zoals alles nu kleiner lijkt dan vroeger….
Het duinlandschap is nog hetzelfde, de weg naar het strand gaat nog steeds over een duintop, de zee glinstert zilverig in de zon net als vroeger.
Ik ga zitten op het terras met mijn echtgenoot en vertel hem dat dit een heel bijzondere plaats is voor mij. Hij vindt het leuk voor mij maar kent deze plaats niet.

Maar ik moet het even kwijt en dus stuur ik een smsje naar mijn jongere zus waarin ik zeg waar ik ben. Ze reageert alert: Wat leuk!!! Heb je je wollen Tweka badpakje aan en dan straks op weg naar het vakantiehuis een ijsje en/of een haring?? Ik glunder, er is iemand die het helemaal begrijpt, en dat doet me goed.

We zitten nog lang op het terras en genieten van het uitzicht en de lunch. Met tegenzin sta ik op,
loop het laatste stukje strand nog op mijn blote voeten en constateer tevreden dat dit zand toch echt veel en veel zachter is dan op andere stranden in Nederland.

Mijn echtgenoot is het met me eens, ik verdenk hem van een leugentje om mijn bestwil….