Ouder worden

Zes jaar, een lange vlecht in het haar, want ja, ze wil graag Elsa zijn.
Ik zie een grote zorgeloze lach, zelfverzekerd en bevrijd.
Elke dag spelend en dansend door het leven.
En alle dingen die ze leuk vind, zijn alle dingen zij ziet.
Ze heeft geen zorgen, ze voelt geen pijn.
En ze is al helemaal niet bezig om iemand te zijn.
Ze is gewoon zichzelf.

Twee jaar, spelend in het zand. Een emmer en schep in zijn hand.
Het grote water maakt totaal geen indruk op hem.
Hij speelt, lacht en volgt zijn vader als hij wat zegt.
En als het tijd is om te slapen sluit hij zijn ogen en droomt hij zijn leven.
Hij heeft nog geen besef van tijd van angst.
Hij kent nog geen onzekerheid.

En terwijl zij slapen in de kamers naast mij, lig ik nachtenlang wakker.
Dan denk ik aan of ik hen wel heb verdiend.
Ik maak me zorgen om alles wat ik allemaal al heb gezien rondom hun jonge levens.
Ik ben ontdaan van al die schreeuwende en ruziënde mensen dagelijks om mij heen.
Toen ik zo oud was als hen, heb ik dat niet eens gehoord.

Maar misschien is het zo dat het gebeurd omdat ik ouder word.
Ik hoop dat ze nog heel lang jong zijn, onbezonnen vooral.
Als ik morgen wakker wordt hou ik mijn angsten voor mijzelf en krijgen zij er niets van mee.
Want als je, zoals ik, ouder wordt dan trek je je alles aan.
Dat wil ik hen besparen.