Over de streep.

De wereld om mij heen ziet er nogal zwartwit uit. Zwart met witte noppen of wit met zwarte noppen. Modekoningen en -koninginnen hebben met hun frivole vinger een modetrend uit de dertiger jaren naar boven gehaald. Waar de noppen verstommen doemen strepen op. Het is zaterdagmiddag en ik ben neergestreken op een van de gezellige terrasjes op de markt. De oubollige maar o zo knusse rieten stoelen worden versierd door een paar jonge dames in zwartwit gestreepte shirts met wat glinsterende geborduurde figuurtjes voor de borst. Hun benen hebben ze onder de tafel verstopt. Mijn fantasie tekent de contrastrerende strepen nog even door onder de tafel waar hun biertjes op staan. Zou Albayrak dat nu bedoelen met de designproblematiek in de jeugdgevangenissen?

Een opgeleukt bajespak moet Nebahat gedacht hebben toen zij op een Haags of Londens terras zat omringt door zwart/wit gestreepte dames van alle leeftijden die gevangen worden gehouden door modetrents. Het is tenslotte een dracht waar een corpulente vijftger zich goed in kan vertonen. Een jonge slanke godin met een ietsie te lage v-hals scoort er ook goed mee. Zelfs een kromme tengere dame van een eind in de tachtig met een pittig zwarte rok met zwierpooien en een een pikante rode losjes omgeknoopte shawl loopt er chique mee over de Markt naar de opticien met een etalage vol designmonturen. We beginnen bij de jeugd, daarna gaan we de leeftijd beetje bij stukje verhogen.
Bovendien is het voor de jeugd in 2001 pas afgeschaft. Mooie binnenkomer in het kabinet om het weer in te stellen, mijmert onze wereldburgeres al nippend aan haar Turkse thee.
In een flits gaan oude films door mijn hoofd van gevangenen die ergens in een bos lopen te kappen en te sprokkelen. Met die rare gestreepte pakkies en petjes komen ze toch niet zo ver als ze er vandoor gaan.

Ik speel wat met mijn eigen genopte shawl. en tel zowieso al 5 dames die mogelijk uit de bak weggelopen konden zijn. Aan het tafeltje met de levendige dames lopen er bij 3 streepjes over de bbb´s. Ik zie ze er niet voor aan dat zij gereageered heben op die advertentie in de krant voor vrijwilligers om gedetineerden te bezoeken en een kopje koffie met ze te drinken.
Als de politieke stemmen om de boevenjeugd volgens bajusmode te kleden nu gehonoreerd worden, ziet het er binnen en buiten de bajus krek ´t zelfde uit. Met dien verstande dat binnen de bajus het design er af is en buiten de bajus mag het naar draagkracht worden opgewaardeerd.

Na mijn wijntje ga ik met de fiets de brug over via de B-weg door de uiterwaarden op huis aan. Het is met deze temperaturen een toeristiche route. Wandelaars lopen er in hun eigen kloffie rond en lange afstandsfietrsers hebben ook hun eigen outfit. Het boertje heeft steevast zijn pet op. Dit doet me denken aan het wit in de medische beroepen het blauw-grijs van de Luchtmacht, het groen van de zandhazen, de boswachters, de wandelaars, het blauw van de marine, de KLM en oom agent.

Gevangenen zijn momenteel geloof ik de enigen die nog geen eigen klederdracht hebben. Dat is een disciminatie die we in Nederland eigenlijk niet mogen tolereren. Ondanks hun afzondering zouden ze er toch bij moeten horen. Ooit komen ze weer terug in de maatschappij. Herboren, herschoold en aangepast. Aangepast ben je als je er bij wilt horen. Dat laat je dan weer zien door kledingkeuze. Ergens bij horen moet dus alvast in de bajus worden aangeleerd.

Niet gek bedacht van onze politiek. Nu maar hopen dat ze ook een intelligente oplossing weten te vinden voor ontsnapte TBSsers.