Ik sta er gekleurd op

“Kijk die heb ik ook, goed spul hoor en niet zo duur”. Terwijl ik dit zeg pak ik met mijn linkerhand uit de dichtsbijzijnde broekzak een lipstickje van hetzelfde merk. Ik houdt het naast de nieuwe lipstick van dezelfde kleur op het rekje voor ons op de Huishoudbeurs. Mijn vriendin kijkt aandachtig van het rekje naar mijn lippen en daarna naar het prijskaartje. Ik stop mijn eigen lipstick weer terug in mijn eigen linkerbroekzak en kijk met haar meer naar de andere beschikbare kleurtjes. Aan de andere kant van de tafel komt dezelfde verkoopster aanlopen die ons net iets over shampoo en conditioner heeft uitgelegd. Ondanks haar stralende glimlach en vriendelijke stem, hebben we niets gekocht.

Tussen zout en kruiden in

Zoals zo vaak schuift mijn arm over het bureau om zonder aandacht of oplettendheid een balpen te pakken. De woorden die door mijn kop schieten wil ik heel snel een eigen leven laten geven op papier. Maar iets zorgt er voor dat het deze keer niet lukt om de pen tussen mijn vingers vast te klemmen en in de actieve status te brengen. Dat iets zit tussen mijn oren maar nog meer in een wit omhulsel om mijn rechterarm. Binnen dat omhulsel is het niet helemaal pluis. Door een scheur in het gebeente veranderen de anders zo lenige vingers in stijve krachtenloze staken. Stijve staken die niet eens in staat zijn om een lichtgewicht balpennetje op te pakken.

Alles loopt weer.

De grote lappen liggen dwars door de kamer. De mooie witcreme stof is al half tot gordijnen voor haar dochter verknipt. Na het ski-ongeluk mocht Ester weer even over haar kind in het ouderlijk huis moederen. Het arme schaap had haar been op 2 plaatsen gebroken. Moeder had haar mogen verzorgen en weer oppeppen als haar benen nog niet konden wat ze altijd hadden gekund. Op een bovenhuis 3 hoog zonder lift wordt dat nog extra benadrukt. Als je geen trappen kunt lopen, kun je er geen kant op. Van het uitzicht kon ze op een gegeven moment iedere cm2 met haar ogen dicht natekenen.

Kerstinkopenlijstje

De dure maand december is al weer een aardig op weg naar de explosie van licht, liefde, vrede, kaarsjes, fik en een knallend negatief saldo. Voor mijn portemonnee komt deze maand weer veel te vroeg. Ik schud nog eens met de kerstportemonnee en er vallen twee tientjes en nog wat eurootjes op tafel. Alle overpeinzingen die bij de Kerst horen heb ik mijn vorige decembermaanden al tot in den treure de revue laten passeren. Dat onderdeel kan ik nu dus overslaan.