Lieve, lieve Dees,
Heel graag zou ik je antwoord geven op jouw ‘Letter’. Gelijk na plaatsing begon het bij mij te borrelen, prettig, licht, luchtig, ‘ik mag weer’. Dat gevoel bleef helaas niet lang aan. De heldere bubbels werden steeds donkerder van kleur tot ze uit elkaar spatten. Vieze zwarte druppels vlogen in het rond en bleken een verwoestende werking te hebben. Helaas moet ik je het antwoord schuldig blijven.
Natuurlijk wist ik dat ColumnX al een hele tijd niet meer was zoals het was, toen ik hier begon te schrijven. Open, vrij, met bewondering voor elkaars werk en soms ook niet. In negen en negentig procent van de gevallen met respect. Die éne procent werd onderling opgelost. Ik kan me in die eerste vijf jaren van ‘mijn’ tijd niet heugen dat de redactie moest ingrijpen, schrok me de allereerste keer kapot.
In die tijd vergeleek ik CX altijd met een virtueel dorp, ook wel durrup. Elke karikatuur uit de samenleving was present op zijn eigen unieke manier. Mijn schrijfmoeder, (Pally, who else?) de motormuis, (Kawa, ik mis jouw prachtige stukken) de twee dikke vriendinnen, (Mup, Pepe, heerlijke lieverds) onze kritische hond, (Mosje! Zo fijn om jou weer terug te zien) de gekke tante, (Weetebeetje, lekker ding) de slimme dame, (Dat was en ben jij, Dees) de muzikant, (Eddy Kielema, geweldige vent) de schreeuwerd (Driek, live lief, maar owee als hij zijn toetsenbord aanraakt) en zijn droomster, (Do, de vervolgverhaalkoningin) de mentrix, (Eeuwige dank, lieve Li) de zelfgekroonde koning, (King Arthur, mooie tijden zijn geweest) de huisvrouw, (Simba gaf sjeu aan de site) de beroemdheid, (Fem! Topper) de zwartgallige puber, (Shitonya!!) de kunstenaar, (Troy, dierbare schrijver) mijn gebreide kerstbal-vriendinnetje (Lisa-Marie, weer eens een bakkie doen?) de jonge gasten, (Doorzetster Neuskleuter en ja, Garuda, de groei die jij hebt doorgemaakt is voor mij persoonlijk legendarisch) munne maat, (Lowieke, raar maar waar) de druktemaker, (Mien) en Kees, de ongrijpbare Kees Schilder.
Voor mijn tijd waren er natuurlijk al grootheden geweest en ook na mijn tijd kwamen er heel wat langs. Mijn Trouwvriendjes-en vriendinnetjes Sagita, Odette, Trawant, Adriaan (Een blauwe maandag op CX geschreven, maar we hebben nog altijd contact) Ferrara (Waar ben je?) en Hella, natuurlijk! Wat was ik blij verrast om jou ineens hier te zien in jouw rol als schrijfcoach. Ongetwijfeld vergeet ik namen (Siebe, Archangel, bijvoorbeeld, het durrup verlatend bij mijn binnenkomst), vergeef me.
Op ons dorpsplein was het meestal goed toeven.
En ineens was daar een moment dat het dorpsplein vervaagde en ik me in een soort Muppetshow waande, inclusief brompottenbalkon. De feedback veranderde. Waar eerst gewezen mocht worden op d-tjes en t-tjes, op als-en en dan-nen, op een verkeerd gebruikt voorzetsel, werd de sfeer plots grimmiger, negatiever. Ik voelde de touwtjes aan mijn handen en voeten strakker worden, zag dat ook om mij heen gebeuren, maar Barbapapa-de mee. Het was immers altijd zo leuk geweest.
Jij hebt dat nooit gedaan, Dees, en daar heb ik bewondering voor. Jij bent één van de meest oorspronkelijke mensen die ik ken. Als jij een mening hebt, zul je slechts voor zeer overtuigende tegenargumenten buigen, en terecht.
Letters. Oh, wat was ik opgetogen. Schrijven met jou, elkaar uitdagen, onszelf ontwikkelen. We spraken af om gewoon maar te beginnen, de vorm te laten bepalen door de tijd. Want dat dit járen zou gaan duren, daar waren we van overtuigd. Ik ben echt oprecht verdrietig dat er, vanaf het eerste moment, aan de stoelpoten van dit experiment gezaagd werd, dat we geen kans hebben gekregen, dat de oorspronkelijke vreugde in nanosecondes omsloeg en dat jij niet boog, Dees, maar godverdomme barstte.
Lieve, lieve Dees, CX zonder jou is geen CX.
Tot gauw.
Dikke kus,
jouw vriendin, Arta.
PS: Ook ik ga, met oprecht pijn in mijn hart, (tijdelijk?) stoppen met ColumnX.
Beste jongens, drink er eentje op ons vanavond.
33 reacties
Mien · 16 februari 2016 op 07:15
Je vergeet er onderdaad een aantal. Bewust of onbewust. Dat zullen we nooit weten. Eentje wil ik toch graag naar voren brengen. Die zal toch echt nog herinneringen boven brengen. De man met de zwarte vogel en aapjes in zijn naam. R@@f. En ja arta, as time goes by, we worden allemaal ouder en evolueren in de tand des tijds naar wat? De romantiek van het begin veranderd in grauwheid. Jammer. Is helemaal niet nodig. Groeien doet pijn. In welke vorm dan ook. Ik vond jullie beiden goed bezig, maar helaas jullie vallen (net als veel mannen) ten prooi aan het Peter Principle. Je mag het ook Petronella Principle noemen. Ik vreesde er al voor. Whatever. Neem een stapje terug dames en groei er uiteindelijk van. Ook al doet het nu pijn het komt allemaal goed. Blijf wel schrijven. Want dat is uiteindelijk wat ons bindt.
Mien · 16 februari 2016 op 07:17
Inderdaad moet het zijn. Voordat onderdaad weer verkeerd wordt geïnterpreteerd.
arta · 16 februari 2016 op 22:49
Dank je wel, Mien.
Eerder schreef ik al dat schrijven een levensbehoefte is, dus dat komt zeker wel goed.
CX is een fijn medium.
Het is voor mij tijd om op te schuiven voor de volgende generatie CX-ers.
Ik hoop dat zij net zoveel zullen leren als dat ik hier gedaan heb.
Ook jou zie ik binnenkort, dan hebben we het er over.
troubadour · 16 februari 2016 op 08:27
O jee! Wat een natrapperij, declassificatie van 90% van de mensen die hier nog schrijven, door jou gepersonifieerd tot ‘barbapapa’ brij.
Ik hoop dat het je oplucht en dat je geen censuur toepast op mijn reactie en velen die nog zullen volgen. Verder hoop ik dat je er niet in zult slagen om Cx met je mee te sleuren. Laat ‘onderdaad’ maar staan Mien!
arta · 16 februari 2016 op 22:52
Onderdaad is een mooi woord.
Ik hoop dat je dit ooit nog een keer rustig na kunt lezen en mijn werkelijke bedoeling eruit haalt.
Het ga je goed, Troubadour!
Meralixe · 16 februari 2016 op 08:27
O Arta, inderdaad, een viertal jaar terug dacht ook ik aan het ‘durrup’ waar voor mij vooral leren schrijven centraal stond. Ik had het door het mindere talent en het Vlaming zijn verre van gemakkelijk, mijn wollige teksten kregen maar moeizaam hun plaatsje. Schrijffouten werden meedogenloos en terecht afgestraft.
Doch zag ik al vrij vlug dat het onverdraagzame dat elders in de wereld zo nadrukkelijk aanwezig is, ook op Column X door sijpelde. Die virtuele wereld had ook last van wat de mens ten diepste is.
Steeds, steeds heb ik een weg gezocht naar meer vernieuwing, steeds trok ik het gegeven dat de site maar ‘zelfregulerend’ moet zijn in twijfel. Steeds, en daar heb ik via de voorpagina en ’t café meerdere keren op gehamerd, trachtte ik mensen aan te zetten tot reageren daar ik er nu nog heilig van overtuigd ben, dat naar eerlijkheid strevende reacties het zout op de patatten zijn van een goed draaiende site. Iedereen wil gelezen worden en dat merk je het best aan de reacties.
En, ik kreeg antwoorden… in de zin van ‘persoonlijke vrijheid’ en dergelijke…
Het werd bij momenten inderdaad te gortig op de site, er werd onder de gordel geslagen en de directie greep in, eigende zich een macht toe, verre van de o zo heilige persoonlijke vrijheid, wij allen stonden onder de controle van een duistere macht…
En, en dat heb ik nu de laatste dagen andermaal mogen ondervinden, via het geschreven woord en wederwoord geschillen oplossen lukt NOOIT! Ook hier niet. Wat de ene al schrijvend bedoelt gaat bij momenten totaal de mist in omdat de andere een grotere waarde hecht aan een ongelukkige zinnetje dat er inderdaad wel staat. Zo krijg je een golf van steeds scherper wordende bewoordingen tot er slachtoffers vallen, er mensen zijn die het opgeven…Zal Column x deze storm doorstaan?
arta · 16 februari 2016 op 22:57
Meralixe, ik dank u zeer voor het lezen van mijn stukken en uw weldoordachte reacties. Hoe u met deze kwestie bent omgegaan: Bij mij bent u zwaar in aanzien gestegen. Dat wilde ik nog even ‘gezegd’ hebben.
Veel succes hier en daar en onthoud… Schrijven? Heerlijk!
Meralixe · 16 februari 2016 op 08:40
En he… Dat je bewust of onbewust in je eerbetoon aan betere tijden de namen Mien, Troubadour en Meralixe niet mee geeft ervaar ik althans als een slag onder de gordel. Meer dan honderd goedbedoelde columns krijgen op die manier een ferme deuk.
Mien · 16 februari 2016 op 08:50
Je leest niet goed Meralixe.
Meralixe · 16 februari 2016 op 09:05
Inderdaad Mien, nu zie ik het ook, ik was de ‘druktemaker’ vergeten.
Dees · 16 februari 2016 op 08:51
Lieve arta,
Het is een práchtige dag vandaag. Mijn echte reactie volgt als shit en ventilator stil staan.
Voor nu, happy day!
Odette · 16 februari 2016 op 08:54
Blijkbaar heb ik te lang in het land der mantelzorgers gebivakkeerd.
;(
arta · 16 februari 2016 op 22:59
Odetteke!
Blijf vooral jouw mooie momenten weergeven!
Ik lees je gewoon daar!
😉
arta · 16 februari 2016 op 09:02
@Meralixe en Mien: Ik heb de schrijvers uit mijn eigen begintijd genoemd. ( “In die tijd vergeleek ik CX altijd met een virtueel dorp, ook wel durrup. Elke karikatuur uit de samenleving was present op zijn eigen unieke manier’} Een aantal van hen, waaronder Mien, schrijven hier gewoon nog. R@@f hoorde bij de groten voor mijn begintijd, jullie zijn van na mijn begintijd. That’s it.
Mien · 16 februari 2016 op 09:07
Arta, dan is dit wellicht een vergissinkje in je schrijven: … de druktemaker, (Mien)
En R@@f heb jij volgens mij ook nog meegemaakt, dacht ik. Maar ik kan me vergissen.
Mien · 16 februari 2016 op 09:12
R@@f was inderdaad voor jouw tijd. Ik heb het even nagekeken.
Fem · 16 februari 2016 op 09:23
Onmogelijk om iedereen te noemen, zonder iemand te vergeten. Ik ben hier te weinig om mezelf het recht te gunnen me ergens in te mengen. En ja, dat dorrup, dat miste ik op een gegeven moment, zelfs al ben ik stiekem zelf een stadsmeisje 😉
BuddhaWriter · 16 februari 2016 op 12:12
Een afscheidsbrief…treurig 🙁
Er is mij dan toch veel ontgaan, mede doordat ik de afgelopen paar jaartjes ook niet super actief ben geweest en dit wordt mijn 8e jaar alweer. Jouw bemoedigende feedback heb ik altijd zeer gewaardeerd en ik ben gevleid door je omschrijving, het woord “legendarisch” alleen al…hihi
Het is overigens wel te danken aan jou en alle anderen die mij gewezen hebben op mijn verbeterpunten! Zonder jou en CX in het algemeen heb ik deze groei niet kunnen doorstaan.
Dus bij deze Arta, jij bent voor mij een legandarische ‘feedbacker’. 🙂
Ik ga je missen!
arta · 16 februari 2016 op 12:34
Dank je, BW!
Sweet memories!
Dees · 16 februari 2016 op 16:13
Mogelijk komt er nog een eruptie, maar het lijkt even rustig en in die luwte schrijf ik mijn reactie. Wat geef je me dikke complimenten en mooie bovendien. Eerlijkheidshalve weet ik wel dat wat jij oorspronkelijk noemt (en zoals ik het zelf ook het liefste wil zien) ook gezien wordt als juist een slechte eigenschap. Ik weet in ieder geval al veel langer dat het tegenstand kan oproepen. En dat heeft het ook gedaan.
Maar jij… Ik ga even ongegeneerd over je heen kwijlen hoor, want het is hier toch al een zootje en uitgekotst worden kun je ook maar 1 keer echt. Je bent jaren later begonnen dan ik, maar je ontpopte je al zeer snel tot het warm kloppende hart van deze site. Ik heb altijd bewondering gehad voor jouw manier van omgaan met iedereen, zonder je mening geweld aan te doen, toch zeggen wat je vindt. Met een pak meer tact dan ik. Empathie als tweede naam.
Verder ben je voor mij de paradijsvogel. En waar ik eerst dacht dat jij hier niet zou moeten stoppen, je niet als package deal moest opstellen, vind ik nu dat een paradijsvogel als jij de frisse lucht verdient. Dus in plaats van een beeld van een site met een uitgerukt hart, zie ik liever een kleurrijke vogel in het luchtruim.
Op zo’n prachtige dag als vandaag.
Ik hoop dat ik af en toe toch nog eens met je mee kan vliegen, gaan we weer eens een nachtje niet naar de museumnacht ofzo. Dat is namelijk ook al veel te lang geleden.
Het grappige is, toen je me gisteren appte dat er toch nog 1 letter van jou zou komen, bedacht ik dat ik een aantal oudgedienden zou willen memoreren in mijn laatste reactie. Maar natuurlijk was je mij voor.
Van de ouwetjes zijn verder voor mij Ma3anne, Linke Lou, Anne, Raindog. Maar die zijn lang vertrokken.
Misschien hadden we beter kunnen weten dan te denken dat we met Letters iets van dat vrije gevoel terug zouden kunnen vinden. Maar wijsheid achteraf al vooraf bedenken is zo vermoeiend… Dus fuck it.
Ik heb genoten van je Letters en van het schrijven van mijn antwoorden.
We hebben hier mooie tijden gehad. Het is goed zo.
En barsten? Barst maar, we barsten niet (behalve lately mijn huid misschien).
Dikke liefs.
arta · 16 februari 2016 op 21:57
De erupties zijn op.
Na het uitgekotst worden, voelt jouw kwijl als een zegen 😉
Wat was het een prachtige dag vandaag.
Deuren zijn gesloten en nieuwe geopend.
Jouw woorden raken me echt! Dank je wel. Doet me goed.
Weet je, Dees, loyaliteit staat hoog in mijn vaandel, In jouw eerdere pauze heb ik veel aan jou gedacht, vooral aan het feit dat ik je weg had laten glippen, zonder iets te doen. Jouw eerste stuk na de pauze -Je was hoogzwanger!!- was ik echt blij. Ik besef nu dat ik op dat moment onbewust mijn onvoorwaardelijke loyaliteit aan jou gehangen heb en ben daar trots op. Ik laat je niet meer wegglippen, sta pal naast je.
Enne.. Zijn er deze zomer nog leuke activiteiten in jouw nieuwe woonplaats die we over kunnen slaan?
Ik zag vandeweek op het station dat er een rechtsstreekse verbinding tussen onze woonplaatsen is, dusse… Zon, zee, strand: Here I come!
De letters zijn gebarsten. Wij niet.
Heel veel liefs!
Tot gauw!
Ferrara · 16 februari 2016 op 22:14
Aanrader, Het Huis van Hilde. En het terras van Johanna’s Hof.
troubadour · 16 februari 2016 op 22:16
Deze tekst is stereotype voor jullie gedrag Arta, handig tussengevoegd enkele minuten geleden. ‘De erupties zijn op’, wat minachtend tegenover iedereen die heeft gereageerd! Het is alsof jullie op een gezellige dansvloer binnentreden en in het centrum gaan liggen tongzoenen. Ajakkes ik houd er niet van en dat vindt trawant misschien ook Ferraria! En dat is heus mijn vriendje niet..
Ik ben blij dat de reünie op zijn einde loopt.
arta · 16 februari 2016 op 22:43
19 minuten voor jou heb ik gewoon op beantwoorden gedrukt, niks meer, niks minder.
De enige minachting die ik hier proef is de jouwe. Dat maakt natuurlijk helemaal niet uit. Ik heb absoluut respect voor jouw mening, of ik hem nu deel of niet.
pally · 16 februari 2016 op 17:09
Ja, er zijn inderdaad zaken veranderd bij CX, als ik denk aan mijn begintijd, 10 jaar geleden. Ook en vooral in de toon van de reacties. Die was vroeger milder en ging daadwekelijk over de inhoud, zowel literair als qua spelling. Als er eens iemand uit de bocht vloog, werd dat snel gerepareerd. Met mildheid en respect. Vooral dat laatste is mijns inziens sterk verminderd.
Ach, ik weet t : natuurlijk was vroeger alles beter… Een bekend fenomeen. Ik vind eerlijk reageren nog altijd goed, maar wel ja, met respect. Arta, je hebt je dag en nacht ingezet voor CX, soms zelfs op het laatste moment gered. Je zou een oscar verdienen, Heel erg bedankt! Dees, ook jij hebt ook veel betekent hier, door eerlijkheid en vakkennis. Al was ik dan ook niet zo gecharmeerd door de briefwisselingvorm. Ik waardeer jullie allebei zeer. En Arta dan ook nog als een van mijn beste vriendinnen. Succes met schrijven en kom alsje blift weer terug allebei als je daar aan toe bent. Liefs, pally
arta · 16 februari 2016 op 22:15
Pally, lieve, lieve Pally,
Een Oscar verdienen is veel te veel eer, al is het prettig om naast pek ook veren te lezen. Weinig is eeuwig. Mijn grandioze tijd op CX was niet eeuwig, maar mijn vertrek wellicht ook niet. Ik weet het niet.
Eén ding weet ik wel, en dat is dat ik een aantal supermensen, waaronder jij en W., om mij heen heb verzameld hier, waar ik eeuwig dankbaar voor ga zijn. Schrijven, één van mijn grootste liefdes, heb ik hier geleerd, want oh oh oh, wat was ik slecht, haha.
Ik ben gelezen, er is op mijn stukken gereageerd. Elke persoon die die moeite heeft genomen: Ik waardeer het, echt.
Ons contact was vrijwel direct ‘offline’, en wat dat betreft verandert er voor onze vriendschap gelukkig niets
Ik zie je snel!
XX
(Eigenlijk ben ik anti-kusjes in reacties, maar dit is mijn uitzondering, die de regel bevestigt)
WritersBlocq · 16 februari 2016 op 18:09
Via Facebook zag ik dat er wat te beleven valt hier, dus even gekeken en ingelogd. Ik heb niet alle ‘Letters’ gelezen, überhaupt niet alles gelezen, dus begrijp het niet helemaal, maar goed.
Wel leuk om de oude namen weer te zien staan, en mijzelf in dat rijtje terug te zien! En ja, Ma3anne, Kees Schilder, Raindog, Kawa… alle mensen die je noemde, het was gewoon beregaaf. Wie had gedacht dat het toen ‘normaal’, ‘de norm’ was? Nou ja. Het zit er dus op, begrijp ik? Zal dat ècht zo zijn…? Wat als we gewoon weer terug gaan naar ‘geel/blauw’ of ‘wit/blauw’, komt dan gewoon niet alles vanzelf weer goed?
arta · 16 februari 2016 op 22:23
Tuurlijk hoor jij in het rijtje, Ma3, Anne en Prlwytje ben ik vergeten! Hoe stom.
Het was méér dan beregaaf, WB-tje!
Ook jou ben ik actief en minder actief, zo gaan die dingen, gevolgd de laatste jaren. Man, je zou er een boek over kunnen schrijven!
Fijn om je weer te lezen deze maand, niks geen schrijversroest, hè?
Teruggaan naar geel/blauw of wit/blauw zal ik niet doen, maar wie weet cirkelt het leven weer die kant op 🙂
Ik blijf je zien en ga voor het gemiste kwartet dat door mijn toedoen trio werd 😀
Ferrara · 16 februari 2016 op 20:35
Arta, Dees en Trawant,
Hier spreekt een onzekere Ferrara.
Je vraag Arta, Ferrara waar ben je … Ik zit op mijn eigen blog en het bevalt me daar prima. Eerlijk gezegd was, wat mij betreft, het badwater op CX al langer afgekoeld.
Ik ga daar niet dieper op in want dat maakt deze discussie er niet beter op.
Wat zich hier de laatste dagen heeft afgespeeld heb ik met verbijstering aanschouwd.
Uitgerekend jullie drieën gaan elkaar te lijf en ik begrijp er echt geen ene moer van.
Arta heb ik een paar keer onder verschillende omstandigheden ontmoet, wat een leuk mens. Dees een keer in Den Haag en daarna via mail wel eens contact gehad in een voor mij onzekere periode op CX. Trawant ken ik enkel van de schrijverij, maar voor mij vanaf mijn eerste schreden op dat pad, van groot belang. En uitgerekend deze drie mensen gaan elkaar te lijf. Het zij zo, ik meng me er niet in maar betreur de gang van zaken zeer.
Wat sich liebt, neckt sich. Jammer!
arta · 16 februari 2016 op 22:36
Och lieve Ferrara,
De afgelopen dagen zijn slechts een uitbarsting van wat al langer boven-en ondergronds speelde. Het badwater bevroor, zeg maar…
No hard feelings naar Trawant toe, Dingen lopen nu eenmaal zoals ze lopen. We hebben elkaar virtueel de hand geschud en dat was voldoende voor mij.
Ik betreur de manier waarop ook, Ferrara, maar de uitkomst is goed, dus ach…
Ik ga alvast een kaarsje opsteken voor mijn ‘evil twin’. Hij verdient onze positieve energie.
We zien elkaar in het najaar, hoop ik!
(En ik wil met jou nog een keer een rondje Den Bosch doen, als jij ook wil!)
Jeroen · 16 februari 2016 op 22:43
https://www.columnx.nl/cx-cafe/cx-group1/column-x-caf%C3%A9-forum1/verplaatste-offtopics-thread550.1/#postid-26851
pepe · 17 februari 2016 op 02:05
Hm…. hmmm wat … lig ik nu wakker… ?
Waarom niet gewoon genieten van de vele mooie columns. Zonder oorlog te voeren met woorden die zinloos zijn.
Reageren is geen verplichting.
Hmmm er zit al weken vervolgcolumn in mijn hoofd.
Chaotisch? Ik? Zucht
embee · 10 maart 2016 op 17:41
Lieve allebei,
Allebei zoooo goed!!! Fijn jullie ontmoet te hebben zowel persoonlijk als op CX . Blijf vooral schrijven!! xxx