Lieve Dees,

Op de één of andere manier lijkt de olievlek, die zich met Oud en Nieuw door mijn lichaam verspreidt na het eten van een aantal vette bollen, doorspekt te zijn met een hele lading melancholie. Heb ik het allemaal wel goed gedaan dit jaar? Mijn leermomenten wel ten volle benut? Vaak gaat er onbewust een thema aan hangen. Dit jaar blijkt dat ‘liefde’ te zijn. De liefde tussen twee volwassen partners in het bijzonder.
En daar wil ik het eens met jou over hebben.

Liefde, omdat ik het woord niet begrijp. Stom misschien, maar als aan tien mensen gevraagd wordt ‘Wat is liefde?’, dan geven ze tien totaal verschillende antwoorden. Verwarrend. Zelf zou ik waarschijnlijk ook in niet-gemeende cliché’s vervallen, puur door onbegrip.

‘Mijn buurvrouw had in haar ogen de perfecte liefde. Ze kwam haar man tegen toen ze vijftien was, ramde hem met een knuppel op zijn kop en sleepte hem naar haar nest, waar ze zijn kinderen baarde en zorgde dat het huishouden draaiend bleef. Toen hij overleed was ze ervan overtuigd nooit meer een ander te kunnen liefhebben. ‘Bij Sjoerd stopte ik een boodschappenbriefje in zijn handen en hij ging. Zo eentje kom ik nooit meer tegen’. Kort na hem overleed ze zelf. (Vandaag precies één jaar geleden, oh, zoete melancholie)
Ware liefde?’

De één roept ‘veiligheid’, de ander ‘geborgenheid’, een enkeling ‘lust’. Maar dat zijn toch op zichzelf staande gevoelens? Is liefde dan slechts een overkoepelende emotie?

Wanneer u minimaal drie emoties uit het onderstaande lijstje voelt bij een persoon bent u verliefd. Is uw score vijf of hoger, dan moet er sprake zijn van Ware Liefde. Pak wat je pakken kan en laat nooit meer los!
Aantrekkingskracht
Lust
Geborgenheid
Veiligheid
Humor
Begrip

Als ik rondkijk zou het zo simpel als bovenstaand testje kunnen zijn. Waarom voelt het dan niet zo?

‘De vriend van Ellen, mijn vriendin, stortte volledig in na een klotediagnose. Zelf kreeg ze geen kans om zich ziek te voelen, want hij voelde zich zóveel ellendiger. Met één hand op zijn voorhoofd en de ander op zijn buik lag hij te jammeren hoe pijnlijk liefde toch was. De lul. Gelukkig had hij zijn schatteboutje om goed voor hem te zorgen.
Liefde?’

Al meerdere keren heb ik gedacht dat Amor mij met een verzengende, allesoverheersende pijl, recht in het hart getroffen heeft en bleek het, na kortere of langere tijd, een grandioze misser te zijn geweest. Doe ik iets fout?

Is liefde iets wat aangeleerd is in de kindertijd? En als het daar mis gaat, kun je het dan de rest van je leven wel vergeten? Heeft het te maken met hechten en binden en dat soort shit? Is het niet een basisfunctie als eten en slapen?

‘Toen ik mijn ex ontmoette en weer eens dacht dat dit het echt was, vertelde hij mij vijf jaar getreurd te hebben om een verloren geliefde. Vijf jaar! Ik schrok me te pletter. Zelf laat ik net zo gemakkelijk los als dat ik me vast laat pakken, dus die ontboezeming legde de lat wel erg hoog. Hoe kon ik hem nu ooit nog verlaten? Een beetje huiverig probeerden we van mijn boemeltje de Orient Express te maken en zijn intercity hier en daar een tussenstop te gunnen. Wellicht hadden we beter kunnen gaan lopen.
Claimen is geen liefde.’ Ha! Dat had ik wel door.

Terwijl de laatste uren van 2015 wegtikken, besluit ik, vanuit egoïstisch oogpunt, mijn dilemma aan jou voor te leggen.

Dees, what the fuck is liefde? Heb jij soms overtuigende ‘tips and tricks’ of misschien zelfs ervaringen uit de geschriften van de zwarte wolk –of hoe heette die geweldige themacolumn van jou en Mosje ook alweer?- zodat ik voortaan een hapklare gejatte antwoordbrok heb op dé grote levensvraag.
SOS!

Tot gauw!
Dikke knuffel  voor jou en de jouwen,

Arta

Categorieën: Letters

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

22 reacties

troubadour · 1 januari 2016 op 07:55

Een brief, exclusief gericht aan één persoon, waar wij mee mogen lezen. Het geeft me à priori het gevoel dat ik me er dan maar niet mee moet bemoeien.

    arta · 2 januari 2016 op 19:26

    Ach Troubje, ik waardeer al dat je überhaupt reageert, zelfs als je het lastig vindt vanwege de vorm!

Dees · 1 januari 2016 op 08:35

OMG, de liefde!

Daar staat ie dan. Je dappere nek uitgestoken en ‘de kop is eraf’ klinkt niet goed samen, maar het is wel wat ik denk.

En OMG, de liefde…

    arta · 2 januari 2016 op 19:29

    Wha-ha-ha!
    Dagenlang heb ik lopen denken ‘ Wat kan ik schrijven, zodat Dees op zijn minst één wenkbrauw optrekt van verbazing’.
    Gelukt!

Meralixe · 1 januari 2016 op 09:55

Oei, oei, oei DE LIEFDE!!!
2016 is nog maar enkele uren oud en HET grote probleem van de wereld ligt al op het aanrecht!
Alvast allebei veel succes met dit schrijven…
Toch enkele vraagjes:
1) Moet er nu voor het verdere verloop gewacht worden tot één februari op de brief van Dees?
2) Kunnen jullie onderschrijven dat alles berust op pure spontaniteit of is één en ander dan toch afgesproken?

Over de liefde? Laat me AUB in de waan dat liefde een werkwoord is.

    Meralixe · 1 januari 2016 op 11:28

    Hm, schrap één en twee van bovenstaande reactie maar hoor. Ik schreef dit VOOR de duidelijke uiteenzetting in ’t café van de moderato,r waarvoor mijn dank.

      arta · 2 januari 2016 op 19:30

      Voor mij zal de sport/uitdaging zijn om te blijven verrassen.
      Dank je wel voor jouw reactie!

Mosje · 1 januari 2016 op 11:06

Mooi begin van het nieuwe jaar, en dat nog wel over iets dat niet bestaat. 😉

WritersBlocq · 1 januari 2016 op 14:11

Wauw Arta wat een mooie brief, en wat een leuke rubriek! Ben er Effe niet geweest, op CX, maar zal dit jaar vaker komen. En liefde? “Liefde Is… ” Ken je ze nog,die poppetjes en puntjes? Fijn nieuw jaar meis,en we gaan ons zien hè? Paulinekus

pally · 2 januari 2016 op 12:58

Leuke nieuwe rubriek, Arta, van Dees en jou! En meteen, plof, een groot of misschien juist wel klein thema met veeeele gezichten.
Mooie, eerlijke, humoristische brief, deze eersteling, die volop stof biedt tot een kijkje naar binnen voor de lezer.

    arta · 2 januari 2016 op 19:38

    Dank je, Pally! 🙂
    Lastig, om een juiste vorm te vinden, vond ik. Dat zal ongetwijfeld een groeiproces zijn. De balans tussen ‘aan één persoon schrijven’ en ‘ een publiek aanspreken’ vinden. Maar ik heb zoveel zin in dit literair avontuur, dat ik bijna niet kan wachten op Dees’ antwoord!

Li · 2 januari 2016 op 14:33

Ik ben van plan om wat vaker mijn neus te laten zien op Columnx. Al is het alleen al om jullie briefwisseling te volgen. Dat doe ik met alle liefde.

    arta · 2 januari 2016 op 19:39

    Dat is zó lief van je!
    Ik zou het super vinden om jou hier weer vaker te zien!!

Mien · 2 januari 2016 op 17:13

Leuk, een variatie op de Co-column.
Liefde moet je maken. Maar dat wist iedereen al.
Twee engels neergedaald uit de hemel.
Zouden het ook bengels kunnen worden?
Succes dames.
In ieder geval is CX de komende tijd weer verzekerd van kwaliteit op de homepage. Alleen daarmee is dit initiatief een succes. ?

    arta · 2 januari 2016 op 19:44

    Dank je wel, Mien.
    Ik hoop, en ga mijn best doen om, aan de verwachting te voldoen! ( Dees is gewoon 100% kwaliteitsgarantie, dus dat hoef ik nog niet eens te benoemen, en dat doe ik dan ook niet :-))

      troubadour · 2 januari 2016 op 20:20

      100% kwaliteitsgarantie, zit er dan ook wat humor in jongens?

arta · 2 januari 2016 op 21:16

Je gaat het lezen, Troubje! 😉

Sagita · 3 januari 2016 op 17:44

Mijn reactie gisteren onder de uitleg van de Moderator verplaats ik naar hier. Komt hij beter uit.

Een briefwisseling! Leuk initiatief! Iets in de geest van Aagje Deken en Betje Wolff van Sara Burgerhart? Ook ik ben benieuwd wat dat in 2016 gaat brengen. Succes dames!
groet Sa!

arta · 3 januari 2016 op 20:11

Dank je wel, Sagita!
Ik heb nog geen idee welke kant deze letters op gaan rollen, ben net zo benieuwd ( maar ook een beetje nerveus) als jij!

troubadour · 4 januari 2016 op 16:22

Wat me opvalt is dat er zo weinigen inhoudelijk ingaan op de tekst, op de inhoud. Ik ook niet. Toen ik van de eerste schrik was bekomen las ik hem nogmaals, net nadat Dees haar eerste antwoord dichtte.
“Je zult maar zo’n heerlijke, eerlijke, open aangever krijgen”, dacht ik.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder