´Och die Van der Mast komt toch niet.´
´Natuurlijk wel, die wil het je nog even inwrijven. Nooit iets gepresteerd en nu een beetje goede sier maken. Zo zijn die bazen. Ik ga in ieder geval niet met je mee. Die vernedering laat ik aan me voorbij gaan. Bovendien heb ik mijn literaire avond.´
´Van der Mast of niet, ik ga. Frans en Gerrit komen vast ook. Die hebben in hetzelfde schuitje gezeten als ik.´
Piet gaat uiteindelijk toch een beetje met lood in de schoenen naar de reünie. Hij schaamt zich. Het talentvolle knaapje van weleer heeft het immers niet echt ver geschopt. Al was het even erg veelbelovend. Tja, die eigen zaak met Frans en Gerrit had best kans van slagen. Een gat in de markt.
´Hé Piet, wat doe jij hier´, verbreekt een maar wat bekende stem zijn gemijmer. Is die Van der Mast dus toch gekomen. En hij heeft er kennelijk geen benul van wat hij hem en zijn kameraden heeft aangedaan. Het was ook meer de schuld van zijn vader.
´Ja, dat heeft u nooit geweten hè. Ik zat vlak achter u´, valt Piet automatisch terug in de rol van knecht.
En ja, natuurlijk, de zogenaamd joviale baas vraagt om een biertje. Vindt zich ook nog heel gewoon, omdat hij zware shag rookt. Weet hij veel dat zijn vader het startend vervoersbedrijfje van Piet en zijn compagnons voor een grijpstuiver overnam. Grootmoedig bood hij het personeel de kans om mee te komen. Dankzij hun contacten met het oostblok kon de firma Van der Mast uitgroeien tot de grote speler die het nu is. En zoonlief, zelfs te simpel om de lagere school te halen, ging later met de eer strijken.
´Nee, roken mag ook niet.´ Piet hoort zich aanbieden om koffie te halen. Voor meneer.
7 reacties
troubadour · 13 september 2014 op 08:21
Het stukje krijgt nog meer glans wanneer de lezers eerst mijn bijdrage lezen. (Veul) Maar mag je dat verlangen?
Ik proef wat vooringenomen stellingnamen die niet geheel uit de verf komen. Piet wordt wel erg in de slachtofferrol geduwd!
Een medaille heeft twee zijden, dat komt wel uit de verf uiteindelijk.
Frans · 13 september 2014 op 08:51
Jouw bijdrage was meer verhalend . Dit zijn grotendeels de gedachten van Piet, die zichzelf in de slachtofferrol duwt. Ikzelf heb geen idee hoe het allemaal is verlopen.
arta · 13 september 2014 op 11:46
De frustratie van Piet slaat over op mij, als lezer. Er blijft voldoende ruimte over voor de invulling van de lezer.
Kortom: Voor mij is dit een geslaagd stuk.
pally · 13 september 2014 op 15:30
Ik moest het een keer extra lezen. Maar toen greep het me wel naar de keel. De vernedering en het zich automatisch voegen in een bekende rol is invoelbaar.
Dees · 14 september 2014 op 18:44
Vind het een zeer mooie tegenhanger met een pracht van een pijnlijk einde.
:yes:
Frans · 14 september 2014 op 20:56
Dank voor de positieve reacties. Aan de andere kant is dit verhaal net als Kalverliefde 2 ergens een soort van plagiaat. Ik borduur immers dankbaar voort op ideeën en personages die anderen hebben bedacht. Hoewel het aan de ene kant ook gewoon grappig is om iets van een tegengeluid te laten horen. Best leuk dat dat hier bij Column X allemaal kan.
Mien · 15 september 2014 op 01:06
Moest de column twee keer lezen. Dat kwam door het ontrafelen van de aanhalingstekens. Je gebruikt dezelfde voor zowel gedachtegangen als uitspraken. Het had het lezen eenvoudiger gemaakt als je dubbel aanhalingstekens gebruikt had voor de uitspraken.
Een wrange, schrijnende reünie voor Piet goed neergezet.