Ik ben geboren in Woensdrecht, het mooiste dorpje van Nederland. Mijn eerste huisje, een noodwoning, stond op een steenworp van café ‘Non Plus Ultra.’ Tot hier en niet verder. Maar ík ging verder. Niet veel verder en nu staat mijn stulpje in Kalmthout, het mooiste dorp van België. Ik wandel dagelijks met mijn hond door het dorp van Suske en Wiske. Met Billie, die als twee druppels water lijkt op Bobby, de hond van Kuifje. P-Spot is ontstaan door stukjes en beetjes. Vooral beetjes. P-Spot bestaat uit stukjes én beetjes. Vooral beetjes, over mooie en bijzondere plekjes. Plaatsjes, plekjes die ik graag als eerste had ontdekt, gevonden of uitgevonden. Grappige plaatsjes, ontroerende plekjes. Bijzondere plekjes. In mijn ogen toch, door mijn ogen gezien.

Ik schrijf over kleine, mooie en bijzondere plaatsjes, mensjes, boompjes en beestjes. Klein, mooi en bijzonder. In mijn ogen, door mijn ogen gezien.

Ik schrijf zoals ik schilder. Zoals ik leef, werk en op de motor rijd. Op jacht naar het mooie en bijzondere. Vooral bijzondere.
Zoals ik schilder om te schilderen, schrijf ik om te schrijven. Niet meer om de beste te zijn. Ik hou ervan om zinnetjes achter elkaar te zetten. En er de fout in te ontdekken zodat er weer iets te verbeteren valt. Dan geur ik ‘m. Dan ben ik trots. Fier als een gieter. Pas op, zo simpel is het niet altijd hoor! Ik wil ook wel eens een duur woord gebruiken waarvan ik tussen ons gezegd, geschreven en gezwegen, de betekenis niet ken. Bij een ander moeilijk woord heb ik slechts een vermoeden. En dat is zó leuk! Dan ben ik aan het genieten. Daar krijg ik het warm van. En zo ben ik weer wat verder gekomen. Wat zinnen die me strelen. Omdat ik ze zelf heb geschreven.

Op gevoel zet ik een alinea hier of daar en verdomd, soms klopt het zo dat ik ’t er koud van krijg. Een soort negatieve opvliegers. Ik moet dan oppassen want ik zou zo maar weer de beste willen zijn.

Ik schrijf voor het schrijven zelf. Een stukje, een verhaal of een gedicht.
Ik schrijf voor de zin, de letters, de komma’s en de punten. Ik kan er maar gelukkig mee zijn. Ik schrijf veel, over veel, zo niet, alles. Op alles. In de hoop op dat ene zinnetje, dat ene woordje dat zo leuk klinkt. Misschien is dat dan wel zo’n woordje waarvan ik de betekenis niet helemaal ken. Ja, dan is ’t helemaal feest.

Categorieën: VC-LouisP

13 reacties

arta · 1 mei 2011 op 10:16

Grappig om jouw schrijfdrijfveren te lezen, bijzonder, als altijd!

lisa-marie · 1 mei 2011 op 13:33

bijzonder en genieten, het is een klein woorden en zinnen -feestje op zich.

Frans · 1 mei 2011 op 14:11

De beste willen zijn, is een raar verlangen bij schrijven. Het is immers geen wedstrijd, maar toch; ik wil het wel op een bijzondere, andere, tot de verbeelding sprekende manier zeggen.
Soms ben ik trots op de woorden die ik koos. Tot iemand er niks aan vindt en me met beide beentjes op de grond zet, want schrijven – hoe eenzaam ook – doe ik ook voor de lezer.
En dan het schrijven zelf: het zoeken, het ontevreden zijn dat ik het woord niet vind, de tijd die het kost, de eenzame worsteling tussen gedachten en hoe zeg ik nee, hoe schrijf ik dat. Het schrijven zelf vind ik zoiets als koken. Het hoort er nu eenmaal bij om iets verteerbaars te produceren.
Sorry, ik dwaal nu wel heel erg af.
Ik benijd je wel een beetje om je feest van het schrijven.

sylvia1 · 1 mei 2011 op 16:42

Er zijn heel veel redenen om te schrijven, zei iemand me ooit. Maar plezier hebben in het schrijven, van het schrijven, door het schrijven, dat is altijd mooi. Vind ik. Ben benieuwd naar P-Spot.

Ferrara · 1 mei 2011 op 17:56

“In de hoop op dat ene zinnetje, dat ene woordje dat zo leuk klinkt.”

Altijd die vraag in je hoofd: “Kan ik hier iets van maken.”
Toch maar een notitie maken in mijn boekje, je weet maar nooit.
Fijne column, dank je wel

Mien · 2 mei 2011 op 10:20

P-Spot: Pals’ Paint and Pencil Spot 😀
Gespot door Mien
Leuk.

pally · 2 mei 2011 op 11:29

( even buiten om)
Je bedoelt mij toch niet , Mien? Pal?
😀

pally · 2 mei 2011 op 11:35

[quote]Soms klopt het zo dat ik het er koud van krijg. een soort negatieve opvliegers[/quote]
Wat een mooie schrijversgeloofsbrief, Louis, deze column, met deze gequote zin als kern.
Het vrije schrijven, het plezier in schrijven en schilderen en leven. Dat kun je hier ruiken. Heel erg mooi! :wave: :wave:

Mien · 2 mei 2011 op 13:04

@Pally:

Nee hoor, want dan had er Steijn’s gestaan. 😉

Mien Stoïsteijns

phoebe · 2 mei 2011 op 16:16

Bijna Buurman 😀

LouisP · 7 mei 2011 op 08:29

Ik heb veel redenen om te schrijven, en d’r zullen waarschijnlijk nog schrijfdrijfveren zijn die ‘k nog niet ken, of die ik nog niet heb erkent of herkent. Maar dat komt nog wel. Dat weet ik zeker. Ik heb ook al redenen ontdekt om niet te schrijven. Maar die negeer ik.

Bedankt voor het lezen en reageren..

LP

Kwiezel · 7 mei 2011 op 11:34

Louis!

Het lezen van jouw werk is ook altijd weer een feestje. Een feestje, waarvan je van tevoren nooit kunt inschatten hoe het precies zal verlopen. Mooie reflectie in dit stuk, deze vond ik prachtig: [quote]Ik hou ervan om zinnetjes achter elkaar te zetten. En er de fout in te ontdekken zodat er weer iets te verbeteren valt. Dan geur ik ‘m. [/quote]

Klein puntje van kritiek: die allerlaatste zin vind ik er net eentje teveel, maar dat is een kwestie van smaak.

Meralixe · 8 mei 2011 op 09:08

Mooi!!!!
Volgende keer iets langer A.U.B.
Aan Frans, “de beste” willen zijn past niet in mijn denken en is waarschijnlijk ook niet de bedoeling van Louis P.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder