Papadag

Het was woensdag. De parttime dag van Joost. Mareille was al naar haar werk en Joost zou vandaag samen met hun enige dochter Lieke naar Artis gaan. Lieke had hier al weken naar uitgekeken. Lieke was geboren met licht geestelijke afwijking. Hiervoor hoefde ze niet persé in een stoel te zitten maar omdat ook MS haar niet bespaard was gebleven, was die rolstoel in de loop der jaren helaas noodzaak geworden. Joost en Lieke hadden het overigens nooit over een rolstoel maar over een rotstoel, wat traditioneel werd gevolgd door een schaterlach van Lieke. Lieke was stapelgek op haar vader en vermaakte zich kostelijk om zijn vreemde strapatsen en woordspelingen.

Het was warm en dat scheelde in de voorbereiding op het tochtje naar Artis. Als het koud was geweest, had Joost Lieke als een mummie moeten inpakken. Als de dood dat hij was dat zij kou zou vatten. Belangrijkste was natuurlijk dat het mooie weer de dag aanzienlijk veraangenaamde. Joost had ’s ochtends Lieke wakker gemaakt. Nadat hij met haar had gedoucht en haar had ingesmeerd met haar favoriete Smurfendouchegel, hielp hij Lieke met aankleden. Zij wilde graag haar roze lievelingsjurk aan. Na veel gedoe was deze aangetrokken. “Papa.” zei Lieke “vind je het goed als we toch de witte broek aan doen?”  Joost keek haar liefdevol aan. “Natuurlijk lieverd, als jij je mooie broek aan wil.” Het meisje werd weer uitgekleed en aangekleed. Na een uurtje reed ze uiteindelijk toch stralend in haar roze jurk door de kamer. Wat zag ze er mooi uit!

Ze gingen ontbijten. Joost had Danerolle croissants gekocht. Lieke was hier in combinatie met chocopasta dol op. Joost kende zijn pappenheimer en had uit voorzorg Lieke behangen met een groot schort waardoor knoeien geoorloofd was. Lieke duwde de croissants diep in de pot en vervolgens pastaproof in de mond of ernaast. Door de MS was haar oriëntatievermogen namelijk danig afgenomen. Het gaf allemaal niets. Joost pakte een gestreken zakdoek uit het borstzakje van zijn witte overhemd en veegde haar toetje geduldig af.

Na het ontbijt werden de tanden grondig gepoetst en waren het dametje en paps klaar voor het ritje naar Amsterdam. Uit de cd-speler schetterden K3, De Toppers, Bassie en Adriaan en Kabouter Plop. Niet echt de muzikale voorkeur van Joost maar zijn meisje genoot met volle teugen en brulde alles woord voor woord mee. Ze waren ruim na de spits vertrokken waardoor de rit vlekkeloos verliep. Met uitzondering van het spuugbelletje op Lieke’s jurk die was ontstaan door haar enthousiaste meezingacties. In Amsterdam werd door een verkeersbord aangegeven dat ze 80 mochten rijden. Dit was echter heel kort. Na 50 meter werd dit bord namelijk al gevolgd door een 50 km/u bord. “Nou, die 50 meter hebben we toch weer mooi meegepakt.” mopperde Joost een beetje sarcastisch. Lieke begreep hem niet en brulde luidkeels mee met Rene, Geer en Goor.

Na kort in de rij voor de ingang te hebben gestaan, liepen Joost en Lieke Artis in. Nou ja, Joost liep en Lieke zat in haar rolstoel. Lieke wilde als eerste naar de apen. Die vond ze, waarschijnlijk vanwege het feest der herkenning, zo grappig. Daarna liepen ze door naar de leeuwen. “P-papa, kunnen we weg. Ik vind het eng, hier!” zei Lieke. “Vind je het eng, schatje? Wil je een lekker ijsje van papa?” Ze reden samen naar één van de acht ijskramen die te vinden was op Artis. 3 Euro voor een softijsje voor zijn meisje. Ook een wesp had in de gaten dat het een lekker ijsje was. Joost duelleerde met de wesp op leven en dood. Weg met dat pokkenbeest. De wesp delfde het onderspit door de strijd met de dood te bekopen maar niet voordat het Joost nog akelig in zijn hand gestoken had. “Godverdomme, klotenbeest!” kermde Joost van de pijn om vervolgens direct het gif uit zijn hand te zuigen. Het gif prikkelde op zijn tong. Gelukkig kon Lieke verder ongestoord van haar ijsje genieten. Er kwam een nieuwe zakdoek aan te pas om Lieke te fatsoeneren.

Lieke was na drie uur intensief genieten total-loss. De MS vermoeide haar steeds eerder. Dit baarde Joost en Mareille veel zorgen. Ze hadden zich er nog steeds niet bij neergelegd dat Lieke waarschijnlijk nog geen twintig zou worden. Ze deden van alles om Lieke zo lang mogelijk op de been te houden. Lieke had al vele onderzoeken doorlopen maar er was nog geen arts geweest die met de oplossing kwam. “Het waren allemaal lamlendige klootzakken.” riep Joost dikwijls in zijn machteloosheid. Lieke was van nature een blij kind. Dit gaf haar veel energie en levenslust.

“Papa, ik moet plassen.” zei Lieke terwijl ze wiebelde in haar stoel. “Nou meissie dan gaan we toch snel even naar het toilet.” Hij duwde de rolstoel van Lieke met een noodgang richting het toilet. Lieke schaterde het uit van de pret. Joost begeleidde Lieke het damestoilet in. Vroeger vond Joost dit moeilijk. Hij voelde zich opgelaten ten opzichte van de vrouwen die zich op dat moment in het toiletgebouw begaven en verontschuldigde zich ook altijd naar verontwaardigd kijkende vrouwen. In de loop der jaren had hij die schroom opzij gezet. Zijn dochter moest nu eenmaal een plas doen en kon dit niet alleen. Joost hielp Lieke op het toilet op en met haar jurk. Haar slip kreeg ze zelf met moeite nog wel naar beneden dus daar hielp Joost niet mee, behalve als Lieke zo moe was dat het niet anders kon. Hij wilde Lieke te allen tijde in haar waarde laten en hielp haar alleen als het niet anders kon. Joost wachtte naast de deur van Lieke’s toilet. “Papa, ik ben klahaar!” zei ze na een poosje. Lieke had een druk gedaan waardoor Joost haar moest helpen met het afvegen van haar billen. Eén van de smerigste karwijtjes die hij zich kon voorstellen. De geur van andermans stront is veel smeriger dan die van jezelf, vond Joost. Maar goed, het was de stront van zijn dochter waardoor het een vanzelfsprekendheid was geworden.

Lieke werd moe. Ze reden richting huis maar niet voordat ze nog even een McDrive binnenreden. Lieke was dol op de hamburgers van McDonalds. Joost had geen idee van wie ze dit had want zowel Mareille als hij konden zich niets smerigers voorstellen. Lieke wilde een cheeseburger, frietjes en een bananenmilkshake en Joost nam voor de gezelligheid een vanillemilkshake. Het leek Joost handiger om even uit te stappen en de maaltijd rustig te nuttigen in het McDonaldsrestaurant zelf. De rolstoel werd weer in elkaar geschroefd waarna zij rustig het pandje binnenreden. Lieke schrokte de hamburger naar binnen. Zowel haar handen als haar gezicht zaten vol met saus. Lieke zoog en likte haar vingers schoon terwijl de derde zakdoek van de dag haar gezicht reinigde. Vlak voor de spits reden ze weer richting huis. Soms keek Joost even glimlachend naast zich naar Lieke die in een diepe slaap met haar hoofd tegen het raam op de stoel zat.

Het was een intensieve dag voor Joost geweest. Hij bracht Lieke naar bed en zong nog een paar slaapliedjes met haar waarna ze door Mareille en Joost in bed gejonast werd. Ze zagen een intens tevreden blik in haar vermoeide ogen. Ze grijnsde nog even naar haar vader en gaf hem een natte zoen. Ze had een topdag gehad. Joost zwaaide nog even naar Lieke voordat hij haar kamerdeur met een zachte zucht sloot. De blije blik die ze zojuist met hem had gedeeld was meer waard dan al zijn materiële bezittingen bij elkaar. Joost was de held van de dag voor zijn dochter. Hij barstte weer van de energie. Mareille had geluk!