Passie

Enschede werd dezer dagen overspoeld door een pelgrimsstoet aangevoerd  door van die altijd blije EO relidioten. Onze oude rooie textielstad was het decor voor The Passion, featuring een aantal levensbeschouwelijk twijfelachtige maar niet minder mediageile BN’ers. Het klootjesvolk mocht een verlicht kruis verslepen van ons eigen Golgotha (Roombeek) naar het Van Heekplein. Bij nader inzien was dat een omgekeerde weg. Als je daar over nadenkt, symboliseert het wel aardig wat er in werkelijkheid schijnt te zijn gebeurd zo rond en na het jaar nul en in welke cleruszooi dat heeft geresulteerd. Een opstandige rebel met een baard krijgt het aan de stok met de lokale gezagsdragers van staat en kerk die ook toen al elke hete brij naar elkaar doorschoven. Het ging in de kern om persoonlijke competenties. Uiteindelijk leek het hen maar het beste om die knaap ongenadig op zijn flikker te geven. Toen dat niet genoeg bleek, hebben ze hem, geheel in de traditie van die tijd, veroordeeld tot de kruisdood en, om te voorkomen dat ook dat ontoereikend zou zijn, er maar een paar vijf-duims draadnagels aan gespendeerd. Aangezien zijn vrienden er toch een positieve draai aan wilden geven, of omdat hun geld op was, hebben ze het graf na drie dagen alweer geruimd. Waar gaat het nu om? Is de ontwikkeling van de kerk gebaseerd op het leven, de boodschap, dood en verrijzenis van deze jongeman of op de wijze waarmee toenmalige machthebbers daarmee zijn omgegaan? Een analyse van die geschiedenis tendeert naar het laatste.

4 april 2015