Ik zag laatst een plaatje voorbij komen op het internet. Eigenlijk was het meer een spotprent, twee plaatjes in een. Het was een vergelijking tussen jonge kinderen van pakweg 15 jaar geleden en die van nu. De herkenning die ik voelde in die vergelijking was schokkend.
Het kwam er op neer dat de kinderen vroeger opkeken tegen de wat ‘oudere’ jongeren. Het plaatje toont een jochie die tegen zichzelf zegt; “oh ik hoop dat ze me cool vinden. Kom op, nu zo stoer mogelijk lopen.” En dan maar hopen dat ze je niet zien. Dat jongentje was ik, iemand die opkeek tegen oudere jongens. Zij waren verder, meer ontwikkeld, konden beter voetballen. Dat soort dingen.
Op het tweede plaatje kwam ik ook voor. Maar dan 15 jaar later. Ik had me opgewerkt tot een van die oudere jongens, was ook zo ontwikkeld, speelde in het eerste team van de plaatselijke voetbalclub. Maar nu, juist nu, wanneer ik degene ben waar tegenop gekeken moet worden, zijn deze kleine kinderen beter gebekt. Ze hebben geen ontzag meer voor die ouderen. Voor ik het wist kreeg ik dingen naar mijn hoofd geslingerd waarvan ik zeker wist dat ik er, op die leeftijd, nog nooit van gehoord had.
Dat het pesten tegenwoordig een ‘hot-item’ is, met tv-programma’s als project-P en Over de streep, maakt deze ontwikkeling des te schokkender. Je mag toch verwachten dat kinderen tegenwoordig opgevoed worden met bepaalde waarden en normen. Terwijl het in mijn ogen juist de jongere generatie is waar het pesten te pas en te onpas gebeurd.
Ik wil me niet mengen in deze maatschappelijke discussie over pesten en gepest worden. Ik denk alleen dat het heel goed mogelijk is dat de aanpak van nu een averechts effect heeft. We overdrijven, geven de kleinere kinder juist aanleiding om pestgedrag te vertonen door te zeggen dat jong en oud gelijk zijn. Het was altijd gebruikelijk om iemand die ouder is met u aan te spreken. Het respect dat daar uit spreekt is ver te zoeken.
Niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar wat moet het worden met de jeugd van tegenwoordig. Ik schrijf voortaan weer over sport, een stuk minder schokkend.
3 reacties
Meralixe · 29 mei 2014 op 13:10
Voor je terug keert naar ‘sport’ toch nog even hier blijven. U brengt hier op een prima manier een situatie naar voor waar het laatste woord nog zeker niet van is gezegd. 🙁
O ja, jongeren moeten mondiger zijn, mogen mondiger zijn maar hebben dan ook meteen een vroegere verantwoordelijkheid en daar loopt het nog wel eens mis.
Om dan toch nog terug te komen op de sport.. Sport is o zo dikwijls discipline en als de jongere van nature een beetje lui is zal hij weigeren naar de oudere te luisteren. Resultaat? Geen topsport voor het bedorven keuteltje.
Bedorven keuteltje.. zo noemen we hier in Vlaanderen dergelijke ogenschijnlijk lieve kindertjes. :laugh:
troubadour · 29 mei 2014 op 17:41
Jammer dat je de eerbied nooit kon oogsten, die je zelf wel opbracht. Dat zag je inderdaad vroeger, bij voetbal. In feite ging deze column al over sport. De voorlaatste alinea vind ik onduidelijk geformuleerd. Ik hoop dat de volgende columns over sport zullen gaan en niet over voetbal.
Mien · 30 mei 2014 op 23:13
Alsof er bij het sporten niet gepest wordt? Pesten is vaak een oneerlijke krachtmeting. Vaak uitgeoefend op jonge leeftijd. Het brengt soms schade toe en soms groei. Het hangt af vanaf welk standpunt je het beziet. Een standpunt in tijd bijvoorbeeld. Je column roept vragen op. Een goede column dus.