Pixels VS Gevoelens

Iedere keer weer wanneer ik me aanmeld op het bijkans heilig verklaarde MSN Messenger krijg ik weer een onaangename rilling te verwerken als ik mijn lijst met contactpersonen bekijk. Iedereen schijnt tegenwoordig pas echt tevreden te zijn met een relatie zodra deze officieel beklonken is met een ‘l’ tussen twee haken. Relaties en liefdes stellen tegenwoordig schijnbaar pas echt iets voor als je jouw aanhangsel braaf wat rood met zwarte pixeltjes toont op haar beeldscherm! Blijkbaar maakt je lief zich zowat van kant bij alleen al de gedachte dat jij geen ‘HVJ’ of ‘WJNMK” in je naam hebt staan.

Het is toch te bizar voor woorden? Wat denken deze stelletjes nou wel? Dat ze op deze manier dichter tot elkaar komen of het begrip liefde op de meest juiste manier kunnen defineren? Als dat eerste het geval is vraag ik me af waarom deze tortelduifjes dan niet gewoon naar elkaar toe gaan in plaats van elkaar op MSN vakkundig lekker te maken met allerlei ingewikkelde afkortingen en liefkosend bedoelde ‘L-en’ en ‘K-tjes’ tussen twee haken. Als het tweede ’t geval is en deze verliefde typeverslaafden op deze manier de meest diepgaande en vreemdste emotie van die we kennen trachtten uit te drukken, dan kunnen ze zich scharen in een heel rijtje gewaardeerde cultuurmakers waaronder ook Shakespeare valt. Wees er trots op lieden van deze ‘pliep pliep verliefd’ maatschappij.

Ik erger me er in ieder geval dood aan. Zo’n hartje alleen al komt op mij altijd behoorlijk kinderachtig over. Alsof je niet bij machte bent, gezien je beperkte grijze massa, om een wat verfijndere analyse te geven van het mooiste geluk van je leven op dat moment: je vriend of vriendin. Mij trekt veel meer de symbolische waarde van een in boomschors gekerft hartje met initialen, dat heeft in ieder geval de eeuwigheid. Zelfs als je relatie over is, kun je op die plek nog eens terugdenken aan de hoogte- en dieptepunten die je samen hebt meegemaakt. Een MSN-hartje daarentegen, heeft ongeveer een vervalwaarde gelijk aan dat van een Sb-122 deeltje. Het grappige aan deze opmerking is dat degene die hem snappen, waarschijnlijk genoeg niveau in hun donder hebben om nou eindelijk is te stoppen met die flauwe hartjes!

Want zeg nou eerlijk! Er zijn legia aan mooiere, lievere en overtuigender manieren om je liefde te bekennen aan iemand. Bovendien heeft het hartje totaal geen waarde omdat het 3 maal backspace kost om het te verwijderen. Je liefde is je toch wel wat meer waard dan dat? Ooit iemand gezien die terwijl hij of zij vrijgezel was een gebroken hartje (een ‘u’ tussen haken) in zijn naam had staan? Nee toch? Waarom vinden we het omgekeerde dan blijkbaar wel nodig? Mensen denk voortaan na voordat je de meute volgt!