Het is heel opvallend hoe vaak mensen zeggen dat ze maar een heel klein beetje vlees eten. Ze werpen deze zin vooral op wanneer je ze net hebt meegedeeld dat je zelf vegetariër bent. “Oh, maar ik eet niet zo veel vlees hoor, soms een beetje kip, en af en toe een heel klein biefstukje. Niet groter dan een kwartje.” Hoe meer mensen je leert kennen, hoe meer mensen weinig vlees eten. Hoe komt het dan toch dat er jaarlijks miljoenen koeien, varkens en dies meer worden afgeslacht? Worden ze dan vetgemest en gedood om daarna weg te gooien? Nee, dat geloof ik niet. Vermoedelijk ligt de waarheid ergens in het midden, vermoedelijk zwakken mensen hun vleesverbruik af omwille van een diep verscholen schuldgevoel.

De stelling die ik hierboven poneer is niet iets dat ik zomaar uit mijn hoed vis, nee, na vijfentwintig jaar als vegetariër durf ik te stellen dat ik ervaringsdeskundige ben. Hoewel de tijden veranderd zijn. Vroeger at iedereen openlijk hopen vlees en was ik de spreekwoordelijke vreemde eend in de bijt. In die tijd was men er ook nog van overtuigd dat vlees gezond was en zelfs een statussymbool. Toen ik als twaalfjarige met mijn ouders naar een restaurant ging, is het meerdere keren voorgevallen dat ik als voorgerecht kaaskroketjes at en als hoofdgerecht at ik,…kaaskroketjes, met frietjes. Veggie was toen nog niet hip! Gelukkig bestonden er toe ook al ijsjes om die grote hoeveelheid kaas en dat halve blad sla door te spoelen.

Gelukkig zijn we ondertussen al een aantal jaren verder en kan ik in het doorsnee restaurant een lekker vlees- en visloos voorgerecht en hoofdgerecht eten, desnoods zelfs zonder kaas of kroket, en zonder het konijneneten. De ijsjes, die bleven nagenoeg hetzelfde.

Toch zijn er een aantal dingen die blijven voorvallen, een aantal uitspraken waar je als vegetariër de muren van oploopt. Niet omwille van de inhoud, want die heb je tenslotte al duizend keer gehoord, maar ze krijgen je op de kast met dat tekort aan originaliteit. “Maar planten leven toch ook?” of tijdens de zomerse barbecues “Voor jou een lekker koteletje zeker?” En dan het gehoonlach dat erop volgt. Elke keer vraag ik me af wat het nut is van die uitspraak. Waarom die persoon denkt dat hij of zij grappig, laat staan origineel, uit de hoek komt. Dus, beste vleesetende medemens, die grapjes heeft elke vegetariër minstens al honderd keer moeten aanhoren en ondergaan. Zelfs de beste Urbanus-grap is dan niet meer grappig.

Onlangs las ik nog zo’n vooroordeel, vegetariërs zouden niet van mensen houden. Helaas kan ik niet op die stelling ingaan omdat ze gewoon te gek is om nog meer woorden aan vuil te maken.

Voor alle duidelijkheid wil ik nog meegeven dat ook ik de waarheid niet in pacht heb of zo ontzettend goedhartig ben. Ik eet noch vlees noch vis maar wel kaas. Op dat vlak ben ik net als alle anderen, te gemakzuchtig om iets aan mijn gemakkelijke gewoontes te veranderen. Hoewel ik weet dat een kalf niet meer rechtstreeks bij de moeder aan de tepel hangt en alles machinaal gaat.

In de tijd van de oude Grieken werden misvormde mensen, nu zijn dit mensen met een zorgnood, van een berg gegooid. Gelukkig bestaan er nu, zoveel decennia later, de juiste centra voor hen. Nog niet zo lang geleden moest de zwarte medemens achterin de bus zitten. Dankzij het woordje ‘evolutie’ zijn zo’n wanpraktijken afgeschaft.

Stiekem hoop ik dat we nog eens een evolutie meemaken, dat mensen gaan consuminderen op vlak van dieren eten, dat ze dat stukje vlees op hun bord als een stukje lijk gaan zien. En wanneer ze naar de plaatselijke kinderboerderij gaan, niet meer hypocriet met de kindjes het kopje van de koe gaan aaien en ’s avonds een sappige steak eten. Een hond is ook slechts een dier, en die leg je toch ook niet op de rooster? Tenzij je in China woont, en dat is cultuurgebonden, maar speciesisme hou ik voor een andere keer.

Categorieën: Algemeen

13 reacties

Mien · 6 maart 2015 op 07:29

Rare vraag misschien, maar mogen de dieren elkaar wel opeten? Eten en gegeten worden is van alle tijden, in welke vorm dan ook. Hoe je daar in selecteert staat voor iedereen vrij. Dat respecteer ik. Ik eet afwisselend vlees, vis en vegetarisch. Prima combi.

    Anders · 8 maart 2015 op 20:38

    Ja Mien, dieren mogen elkaar opeten, dat noemt men namelijk instinct. Net zoals vroeger de mannen gingen jagen om voor voedsel te zorgen voor hun kroost. Het grote verschil is echter dat wij, als mens, ondertussen al een beetje geëvolueerd zijn. We gaan gewoon naar de supermarkt en we weten ondertussen dat er alternatieven zijn. Dieren weten dat niet,….maar ik vermoed dat je dat al wist.

      Mien · 8 maart 2015 op 22:17

      De evolutie … De supermarkt … Daar beginnen juist vaak de problemen. 😉

Dees · 6 maart 2015 op 09:00

Dat sluimerende schuldgevoel dat heb je mooi beschreven. Ik sus mijn geweten met biologisch vlees, maar ook dat knaagt nu en dan.

@Mien, mensen zijn dieren die bewuste keuzes kunnen maken. En andere dieren vangen hun eigen vlees, ipv cleane verpakkingen te kopen in de super, ver van de massale gruwelslacht die plaatsvindt. Een vergelijking van niks vind ik zelfs, als nog immer brute carnivoor…

    Anders · 8 maart 2015 op 20:42

    Dees, je vergelijking klopt nochtans, puur rationeel bekeken. En hé, ik heb totaal geen probleem met carnivoren maar wel met de manier waarop mensen met dieren omgaan, als een product.

pally · 6 maart 2015 op 11:51

Ik vind dit een mooi pleidooi om vegetariërs te werven, sympathiek ook, trouwens. Wat betreft hypocrisie, dat vind ik dan weer te ver gaan, dat irriteert mij lichtelijk. Zoals vleeseters respect moeten hebben voor vegetariërs, geldt dat m.i. andersom ook.
Vrijheid om te kiezen wat je wel en niet eet.
Wel zoveel mogelijk biologisch en diervriendelijk inkopen, dat is mijn persoonlijke keuze.

    Anders · 8 maart 2015 op 20:48

    Pally, ik heb uiteraard respect voor vleeseters. Mijn beste vrienden zijn vleeseters hoor en wanneer we op restaurant gaan, zal ik nooit, maar dan echt nooit, over het aspect vegetarisme beginnen. Als het onderwerp dan toch naar boven komt, zijn het de vleeseters die erover beginnen. En dat vind ik niet zomaar uit omdat het in mijn verhaaltje past, nee, dat is realiteit. Maar wat betreft hypocrisie, bedoel ik het zoals ik het beschreef: met de kindjes aardig over het kopje van de koe gaan aaien en dan ’s avonds een vette steak eten. En dat aspect vind ik redelijk hypocriet. Uiteraard is iedereen vrij om te eten wat ie wil,….het is dan ook maar een column.

Frans · 7 maart 2015 op 08:51

Als we stoppen met vlees eten, zijn kip, varken en rund binnenkort uitgestorven. In bijvoorbeeld Israel zul je geen varkensboer aantreffen omdat ze daar geen varkensvlees eten. Productie vee leeft bij de gratie van de vleeseter. Dat andere roofdieren liever op hun prooi jagen dan het te fokken, moeten zij weten. Wij pakken dat anders aan.

    Anders · 8 maart 2015 op 20:51

    Productievee leeft inderdaad bij de gratie van de vleeseter,….vee daarentegen,…! En ook ik ben intelligent genoeg om te beseffen dat er nooit een wereld zal komen waarin dieren niet meer worden afgeslacht,…dus ik vrees dat je redenering in het niets opgaat.

      Frans · 9 maart 2015 op 09:52

      Als we dieren uitsluitend houden voor hun melk of eieren hoeven we ze niet te slachten. Dat klopt. Of die dieren een beter leven hebben, waag ik te betwijfelen. Er zijn heel veel monden te voeden. Legbatterijkippen zijn wel geen plofkippen, maar ook hun leven is kommer en kwel. Ik lig daar overigens geen seconde wakker van. Net zo min als van het nodeloos door fokken van huisdieren. Wat ik overigens in tegenstelling tot de mishandeling van vee dat voor eten zorgt tamelijk zinloos vind. Huisdieren zijn er puur en alleen om de mens te behagen. Eten is helaas noodzakelijk. Een noodzakelijk kwaad zo u wilt. Maar toch noodzakelijk. Ikzelf geniet er ook nog eens van. Probeer elke dag wat lekkers te maken. Ik ben nu eenmaal een van die gelukkigen die in een welvarend land leven en daar maak ik dankbaar gebruik van. Dat een en ander ten koste van het welbevinden van dieren gaat, neem ik op de koop toe. Ik heb ook geen slapeloze nachten van de ongelijke verdeling van de welvaart. Al geef ik mensen die hier hun geluk zoeken groots gelijk. Maar goed dat is een andere discussie. Over die uitbuiting hebben we het dan wel een andere keer. Onze minister president vindt waarschijnlijk dat het beter is als ze in de Middellandse zee verzuipen dan dat ze naar Nederland komen. En dat levert meteen 4 zetels winst op. In zo’n land leef ik dan ook weer.

Yfs · 7 maart 2015 op 10:17

Hoewel ik liever spagetthi bolognese eet dan spagetthi napoletana, zou ik er geen traan om laten als ik vanaf morgen geen vlees meer zou mogen eten. Een mens kan makkelijk zonder. Laatst was er een programma over mensen met vreemde eetgewoonten. Zo was er een jongen van 23 die vanaf zijn 14e enkel en alleen maar boterhammen met hagelslag at.

Eens, zocht ik voor de zekerheid de spelling op van het woord abatoir bij Google en nieuwsgierig als ik ben klikte ik op de afbeeldingen die er bij hoorden. Pure horror, beelden waarvan mensen geen idee hebben. Totaal respectloos.

Goed onderwerp Anders en vooral moedig geschreven in de wetenschap dat velen hun stukje vlees nooit af willen staan.

:yes: :rose:

Anders · 8 maart 2015 op 20:56

Bedankt Yfs, en ook om toe te geven dat een bolognese je veel beter smaakt. Vermoedelijk is dat ook lekkerder. Oh, en voor de geïnteresseerden (iets wat ik normaal nooit doe op deze site maar omdat het hier net over abatoir gaat): https://www.youtube.com/watch?v=ibuQ-J04eLQ

arta · 8 maart 2015 op 21:35

Ik ben absoluut ook een (minimale en slechts biologische) hypocriete vleeseter. Een konijn krijg ik niet weg, omdat er het lied ‘Bright eyes’ aan kleeft. Bij een hertebiefstuk komt Bambi om de hoek kijken, dus nee… Maar een kipfilet gaat genadeloos de pan in.

Goed geschreven, Anders!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder