Pleinvrees

Ieder weekend zie ik de verhuiswagens komen, en iedere zondagavond zie ik weer minder lampen aan gaan. Wat een aantal jaren geleden nog een kleurrijk plekje was, begint langzamerhand op een spookstad te lijken! Een jaren ’20 arbeiderswijk in een middelgrote stad, door zijn lage huren voor iedereen toegankelijk. Er wonen allerlei soorten mensen: opa Smarties, die zijn naam verdiend heeft door alle kinderen met grote regelmaat van doosjes smarties te voorzien, woont er al 48 jaar met zijn invalide vrouw. En Meike bijvoorbeeld: zij heeft een haat-liefde verhouding met haar echtgenoot, waardoor wij regelmatig om 4 uur s’nachts getuige mogen zijn van weer een echtelijke ruzie, die zonodig midden op het plein moet worden geklaard.

Er is een illegaal drugspand waar af en toe een politie-inval is, tot grote vreugde van onze roddeltante , die weer even vooruit kan met haar grootste hobby. Ook andere culturen zijn gelukkig goed vertegenwoordigd. Het mooiste van deze smeltkroes is dat er vrijwel nooit problemen zijn onderling. Het spreekwoord “leven en laten leven” viert hier hoogtij. Nog wel…

Anderhalf jaar geleden is er besloten de helft van het plein te gaan slopen, om er weer nieuwe woningen neer te zetten, met zulke hoge huren, dat het voor de oorspronkelijke bewoners onmogelijk is om er weer terug te keren. De oprot-premies zijn inmiddels uitgereikt, waardoor de grote uittocht is begonnen. Sommige mensen gaan er , qua woning, op vooruit, maar om bijvoorbeeld opa Smarties en zijn vrouw maak ik me zorgen. Waarschijnlijk zullen zij in een bejaardentehuis komen, en zonder kinderen en familie lijkt me dat geen pretje.

Vandaag kreeg ik een brief te lezen, die vorige week aan de overkant verspreid is: “Geachte buren, daar de woningnood in deze stad zo groot is, hebben wij besloten een aantal huizen, die inmiddels langer dan een jaar leeg staan, te kraken tot de sloop. Wij beloven u geen overlast te veroorzaken, en als de tijd daar is vreedzaam te vertrekken. Groeten van uw nieuwe buren.”

Er is weer kleur op het plein. Rode hanenkammen, groene spikes, paarse dreads. Het rotgevoel wordt enigzins verzacht. De verhuiswagens blijven komen, maar ik ben benieuwd welke lampen binnenkort weer aan zullen gaan.