Poel

Er is een vennetje hier dichtbij waar ik graag kom. Zeker tijdens die dagen waarop de zinderende hitte het hoofd licht maakt en ruimte biedt aan verversing. Door bomen omzoomd en gevoed door een stuk of drie wellen is het water schoon, fris en helder. Er is altijd wel een mosstrook of stukje gras waar je kunt zitten en liggen. De hele wereld ligt er omheen maar is ver weg. Geen verstoringen door de geluiden van de voortrazende maatschappij of hedendaagse communicatiemiddelen: er is geen bereik. Mijn beleving van ‘rein’. Spontaan komen gedachten op, stromen door of blijven steken. Ineens zie ik hoe de verbinding tussen twee tijden tot stand komt. Dat was nog een puzzel voor mijn nieuwe boek waarin twee, of meer, dimensies tegelijk bestaan maar elkaar ook kunnen raken. Gelukzalig ga ik in mezelf in het gras liggen en construeer dieper in mij scenario’s voor het vervolg van de vertelling. Ik hoor zacht geritsel en gefluister begeleid door lichamen strelende fluweelzachte begroeiing. Het lijkt of de stemmen opgedraaid worden: ze gaan sneller en stijgen in toonhoogte. Het benadert een eenstemmig koor, evenwichtig verdeeld in mannen en vrouwen. Vleierig en hijgerig gaan ze klinken. Na de woorden de zuchten en de kreetjes op de maat van tegen elkaar klappende handen. Een staande ovatie en een diepe buiging voor de roes en het heerlijk achterover liggen. Ik open mijn ogen en zie dat ik opgewonden ben. Rein is nu eenmaal naakt. Een volmaakt verhaal voor bij de poel!

25 juli 2015  #BinnenDoorDenken