Vrolijk spinnend ligt ze op mijn schoot, deze haarbal met vier pootjes en een staart.
Omslachtig probeer ik de ochtendkrant te lezen, maar telkens als ik de pagina wil omslaan slaan de zwarte pootjes van onze huiskamer terrorist plagend tegen de schreeuwende koppen en opzichtige foto’s. Het is weer niet veel vrolijks wat er in drukletters aan het krantenpapier is toevertrouwd. Man doodgeslagen na voordringen bij kassa, baby geboren met penis op de rug, lijkt me trouwens zomers niet echt gemakkelijk autorijden met al dat vrouwelijk schoon langs de weg, maar dat ter zijde. Klasgenootje jaar lang afgeperst en het niet meer mogen roken in de eigen auto zijn berichten die ik vol verbazing consumeer, en waar ik mezelf ook zeer druk om kan maken.

Terwijl ik mijn scharreleitje, en croissant met biologisch bij elkaar gegraasd veertig plus kaas tot mij neem, en nog eens een heerlijke kop Max Havelaar koffie inschenk, vleit onze huis tijger zich nog wat dichter tegen me aan.

Wat lijkt het me heerlijk om een kat te zijn bedenk ik me plotseling. De hele dag enkel beetje soezen in het zonnetje achter het raam, en bij tijd en wijle lekker over je buik gekroeld worden door het vrouwtje. Soms lekkere verse vis en gevogelte met een schoteltje melk toe.

Maar dan valt mijn oog op een krantenartikel. “Studenten eten kat”. De eerste gedachte die bij mij opkomt, is er een van afgrijzen, en meteen besef ik dat ik meteen al een mening had gevormd door alleen de kop van dit artikel te lezen. Eens kijken wat er verder in staat dacht ik.

” We wilden de mensen aan het denken zetten over wat ze allemaal in hun mond steken”, verdedigt Laura Boge Mortensen hun galgenmaal. “Het is toch hypocriet om duizenden euro’s aan onze huisdieren uit te geven en intussen het goedkoopste varkensvlees te kopen van beesten die daarbovenop een verschrikkelijk leven gehad hebben? En leg me ook eens uit waarom het erger is een kat op te eten dan een varken.” ”

Daar hadden deze Deense studenten een punt dacht ik bij het lezen van die laatste regel.

Op dat zelfde moment roept mijn vrouw vanuit de keuken “heb je zin om te barbecueën vanavond?”
Meteen ging ik onze dikke goed gevulde gluiptijger met andere ogen bekijken.

En alsof ze mijn gedachten lezen kon, sprong ze van mijn schoot en nestelde zich behaaglijk met haar rug naar me toe in het eerste ochtend zonnetje.


5 reacties

KawaSutra · 16 juni 2008 op 14:36

Je moet wel een flinke hagedis zijn wil je een kat kunnen verorberen. 😀
Leuke column, goed geschreven.

pally · 16 juni 2008 op 14:54

lekkere vlot geschreven column met ook nog een nadenkrandje.

groet van Pally

lisa-marie · 16 juni 2008 op 16:28

Het zet je aan het denken.
Verder mooi geschreven en gelijk heeft je huistijger om meteen zijn charme offensief in te zetten ,zou ik ook doen. 😀

Li · 16 juni 2008 op 21:22

Jakkie, een tompoes gaat er nog wel in, maar dan houdt het ook wel op :slik:

Lekker verhaal lizardking.

Li

arta · 17 juni 2008 op 07:53

Gluiptijger: Daar moest ik zó om lachen! (heb gelijk al mijn katten tot gluiptijger omgedoopt!)
Je hebt hier op een erg leuke manier een nieuwsbericht heel persoonlijk uitgewerkt!
🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder