Potjandorie

Ik ben moe. Godverdomd ik ben moe en waardoor, waarom of waar is mij vrij onbekend al kan ik natuurlijk speculeren. Een ongenadeloze kater? Geslapen op een spijkerbed? Geneukt als een konijn? Een paar kilometer door de regen gerend? De laatste druppeltjes alcohol die zich nog in mijn bloed bevind? Naakt ondersteboven het volkslied gezongen met een speer door mijn keel? Een combinatie van enkele, zonet genoemde dingen, maar wat doet het ertoe? Helemaal niets en alles. Net waar je ziekelijke, zinloze interesse huist of verhuist. Waarom maakt de ene mousse mijn haar kuikenzacht en maakt de andere mousse mijn haar zo hard als riet? Nog even en ik wordt aangevallen door een wild paard die mijn haar opvreet als een Garfield een bak lasagna naar binnen werkt. Ho paard, ho! Waar is de brand? Nergens, want ik begin het koud te krijgen in dit oude, muffe, naar rooklucht ruikende uitgaans shirtje. Morgen maar eens in de was. Kon ik maar mijn hoofd in de wasmachine gooien. Dan zou ik al die smerige gedachten eruit wassen, zodat alles weer gelukkig helder wit zou worden.

Misschien komt het doordat ik zo moe ben, maar momenteel ligt de inspiratie weer op een onbewoond eiland, want ik kan niets of niemand vinden. Geef me houvast, geen me een muze, geef me desnoods ziekmakende liefde die de woorden in handen geven. Ik smeek het je, ik kus je voeten en ik kruip door het zand. What the hell. Geef mij maar gewoon aardbeien met mosterd en noem me Betty. Maak me zo woest dat ik alle heidense namen in het rond gooi. Dat ik begin met typen zonder einde en zonder logisch begin. Waar is het begin, waar is het einde en waar is de levenslijn? Is er wel een lijn? Enkel waslijnen en tienerseks. Tienerseks? Tijd om te zappen, want de soppende schaamluizen vliegen me om de oren.

Geen vlo in mijn kamer, maar toch jeuk. Mijn lichaam is evenals mijn hoofd regelmatig in de war. Laatst was ik bijvoorbeeld weer een nummer van een kluisje vergeten of eigenlijk gewoon niet onthouden van begin af aan. Dat heb je wel eens als je meer dan vierenzestig dingen aan je hoofd heb. Af en toe vliegt er dan een gedachte uit die tornado en rolt als het ware je hoofd van je romp. Het gebrek aan inspiratie wordt eigenlijk veroorzaakt door een gebrek aan interesse. Politiek, actualiteiten, sport of studie/werk. Geen van alles doet me iets. Ik kan zelfs zo goed als niets verzinnen waarvan ik denk: ja! Potjandorie dat is absoluut zo reteboeiend dat ik uit vreugde ga vingerverven in mijn tussenbeense jus.

Morgen weer een gloednieuwe dag. Hoeveel en wat voor onheil of zonnestraal staat mij te wachten? Ik heb een naargeestig voorgevoel dat er onweer op komst is. Ramen dicht en binnen blijven. Ik ben binnennnn, binnen in mijn hart, binnen in mijn ziel, van binnennn, ik ben binnennn. Marco Borsato ik voeder je aan de haaien.

Tot Shit