Potpourri

De laatste weken vlogen voorbij met bijna elke dag een andere afspraak of festiviteit. Vaak kriskras door Nederland. De ene dag een verjaardag in Limburg, de andere dag in Zeeland. Cursus en Leesclub in plaatsen rondom Utrecht. Drie dagen naar Parijs met een vriendin, een reünie met oud-collega’s. Ja, ja, ik weet het, leuke dingen, allemaal. Maar intussen gaat het mij toch duizelen. Al vier jaar gestopt met werken, ben ik zo gewend om mijn eigen stramien te weven. Dagen te dromen en te lezen, afgewisseld met afspraken, vrijwilligerswerk, af en toe een reisje en veel schrijven. In elk geval geregeld lekker met mezelf alleen te zijn.

Twee volledig volgeplempte weken maken dat ik mij een magazijnmeester voel, die alsmaar pakketten binnen krijgt, maar absoluut geen tijd heeft om ze een plaats te geven. Of zelfs maar uit te pakken. Geen wonder dat ik ’s nachts van alles door elkaar droom. Mensen uit allerlei tijden en plaatsen spelen tegelijkertijd een rol. Mijn trouwe hersenen proberen blijkbaar orde op zaken te stellen.

Natuurlijk gebeuren er juist tussendoor in dit soort tijden allerlei gekke dingen. Een hardnekkig sisgeluid is te horen in een hoek van de keuken, waar een enorme lekkage blijkt te zitten achter de muur. Een dikke loodgieter hangt twee en een half uur in een dodelijke hoek klem in het keukenkastje. Hij vervangt de boiler die achteraf niet kapot blijkt.
Oorzaak is een oude leiding, ziet hij later.

Echtgenoot eet ‘s avonds laat, na een van bovengenoemde festiviteiten, nog even een broodje voor het slapen gaan en bijt daarbij zijn noodbrug finaal doormidden. De volgende ochtend, net terug uit Parijs, zit ik plotseling met een lispelende clochard aan het ontbijt. Nou ja, dat is tenminste nog even afbouwen.

Het adres waar ik voor mijn leesclub moet zijn blijkt absoluut onvindbaar. Zelfs Tom wordt er high van. Mijn medereizigster en ik besluiten eensgezind, na een stuk fietspad en een busbaan genomen te hebben, het in een kroeg op een zuipen te gaan zetten en ons vervolgens op te laten halen. Na dat besluit arriveren we jammer genoeg alsnog per ongeluk op het goede adres. Met hoogrode wangen, ook zonder drank.

En vandaag, eindelijk een dag zonder afspraken. Ik denk blij op te staan, te gaan genieten. Maar nee. Wat moet ik met al die adrenaline, verzameld in de afgelopen tijd? Ongedurig loop ik van boven naar beneden. Lees een bladzijde uit een boek. Maak een wandeling. Snijd wortels voor de hutspot in piepkleine stukjes, telefoneer, becommentarieer lusteloos wat columns.

En schrijf er dan maar een.