We krijgen er allemaal mee te maken (m/v). Ontsnappen is er niet bij. Je wordt een dertiger. Het leven is opeens serieus aan het worden, de pre–midlifecrisis dient zich aan. De pre-midlifecrisis is een rondwarend spook dat je bij de kladden neemt op weg naar je échte midlifecrisis, die na je veertigste. Slik… Onderstaand wil ik dan ook de meest voorkomende kenmerken beschrijven van de m/v in de pre-midlifecrisis. (Waarschijnlijk volgt er over een aantal jaren een column van mij over de échte midlifecrisis. We zullen zien. Ik ben immers pas zesendertig).
Kenmerk 1: Besluiteloosheid
Je staat in een belangrijke levensfase, zo rond of na je dertigste. Je bent veilig door de tienerjaren heen geloodst door je omgeving, probeerde het vizier op je meest fantastisch uitgestippelde toekomstdromen te richten in je twintigerjaren. En dan nader je de dertig. Ai. Een doorgeëvolueerd oergevoel komt boven en zegt: “ik moet mijn leven nuttig invullen”. Levensvragen dringen zich op. Relatie? Ja/nee/misschien. Indien misschien, waaraan twijfel je? Eigen huis kopen? Ja/nee/misschien. Indien nee, huren, zwerven of bij ouders wonen? Werk? Ja/nee/misschien. Indien ja, vast werk? Indien nee, winnend Staatslot gekocht? Enz. enz. Heb je bovenstaande vragen minimaal twee keer met “misschien” beantwoord? Welkom. Je bent een dertiger!
Kenmerk 2: Besluiteloosheid
Een vraag waar elke dertiger mee te maken krijgt, single of samen, alleen- of samenwonend, onafhankelijk welk werk: Wil ik kinderen? Ja/nee/misschien. Waar je vroeger getrouwd moest zijn, kun je tegenwoordig in allerlei soorten alleen- of samenlevingsvormen kinderen krijgen. Iets wat de keuze niet makkelijker maakt voor de pre-midlifecrisis-er, oftewel de dertiger. De tijd tikt door, maak NU je keuze!
Kenmerk 3: Besluiteloosheid
Je bent inmiddels dertiger. Wilt het leven serieus nemen door belangrijke beslissingen voor je verdere toekomst te maken. Maar wordt tegelijkertijd ook bloednerveus van alle grote kleine beslissingen. Hoe laat eet/eten ik/we? Wat eet/eten ik/we? Eet/eten ik/we aan tafel of voor de tv? Eet/eten ik/we een voorgerecht én nagerecht, of alleen een hoofdgerecht? Als ik/we aan tafel eet/eten, steek/steken ik/we dan een kaars aan om de eenzaamheid/romantiek te verhogen? En dan heb ik het alleen nog maar over etenstijd. Help!
Zoals ik al zei, ben ik zesendertig. En dus ook officieel een pre-midlifecrisis-er. Toch heb ik veel belangrijke beslissingen al genomen. Nu nog een jaar of vijf wachten. Dan volgt de reguliere midlifecrisis. Ik ben er klaar voor. Denk ik. “Schat, wat eten we vanavond, pizza of friet?”. Pfff, keuzes…
Deze column is eerder gepubliceerd in DNP (De Nieuwe Pers).
5 reacties
Ma3anne · 12 april 2013 op 13:07
Jezelf af en toe afvragen waar je staat op je levenslijn en welke keuzes je gaat maken hoeft geen crisis te zijn. Met open blik en vertrouwen je toekomst tegemoet zien lijkt me gezonder dan jezelf aanpraten dat er nog een crisis moet komen. Welke gek heeft dat ooit bedacht?
Ferrara · 12 april 2013 op 15:44
Waarom zo generaliseren? Lang niet iedereen heeft last van welke crisis dan ook. Wat is er mis met ouder worden? Elke levensfase heeft zijn charme, zo kun je het ook zien.
BuddhaWriter · 12 april 2013 op 18:52
Ik vind hier niks sterks aan. Al die ‘levensvragen’ die genoemd zijn heb ik al vóór mijn 23e beantwoord en ik word dit jaar pas 28. Misschien ben ik mijn tijd al ver vooruit, misschien stond ik anders in het leven in mijn tienerjaren en misschien heb ik al menig crisis meegemaakt. Maar als dit het pre-idee moet zijn voor de komende midlifecrisis, dan kom ik er goed vanaf.
Al is dat natuurlijk gissen 😉
Harrie · 13 april 2013 op 00:46
Het leven is een grote poppenkast met heel veel Jan Klaassens en Katrijnen. Wen er maar vast aan! 😀 Groetjes, Harrie
TheVoice · 14 april 2013 op 12:32
Geen van die vragen heeft volgens mij iets met een midlife of aanverwante crisis te maken. Ik ben het met BuddhaWriter eens dat je zijn “levenvragen” hier wel tussen extra vette aanhalingstekens moet zetten 🙁