Het primusvlammetje waait bijna uit in de harde wind. Het pannetje water wordt slechts langzaam warmer. “Zo duurt het wel heel lang voordat je koffie kunt drinken” merkt Rick Felderhof op. “Ach” zegt Michael “Ik houd van langzame koffie”. In de jaren negentig is Michael de hoofdpersoon in het televisieprogramma “De stoel”. Elke dag zit hij in de Diezerpromenade in Zwolle. Blazend op een oude blokfluit “werkt” hij zijn dagelijkse levensbehoeften bij elkaar. Verstoken van elke vorm van muzikaliteit voegt hij eigenlijk weinig toe aan de sfeer van de drukke winkelstraat. Toch is zijn centenbakje goed gevuld.
Rick Felderhof snapt er weinig van. Wat is in hemelsnaam “Langzame koffie”? Een vreemde vogel die Michael. Hij weigert een uitkering aan te vragen en drijft daarmee de ambtenaren van de gemeente Zwolle tot waanzin.
“Wat als je ziek wordt? Dan heb je zonder uitkering ook geen ziekenfonds!”
“Dan word ik ziek.”
“Wat als je geen eten meer kunt kopen?”
“Dan krijg ik honger.”
“Als je gaat werken dan krijg je een beter leven, kun je in een warm huis gaan wonen!”
Boos antwoordt hij: “Ik werk elke dag vanaf dat ik wakker word, tot ik weer ga slapen!”
Michael is een landloper, een zwerver. Maar hij draagt wel verantwoording voor zichzelf. Hij verkoopt geen “Daklozenkrant” die door de maatschappij wordt gesubsidieerd. Hij houdt zijn hand niet op bij de sociale dienst. Hij bedelt zelfs niet op straat. Hij werkt, op zijn eigen manier. Soms laten mensen hem een klusje doen. Als het financieel tegen zit gaat hij het bos in om daar eten te zoeken.
Michael probeert de economie en de maatschappij niet te veranderen. Hij doet er gewoon niet aan mee. De economie is niet zijn eigendom. Hij zal er niet over peinzen om daar aan te komen. Het zal niet in hem opkomen om anderen voor te schrijven hoe ze met hun bezittingen om moeten gaan. De economie is eigendom van anderen. Als die mensen er op een onverantwoordelijke wijze mee omgaan is dat hun zaak. Hij vindt dat de economie niet functioneert. Dat de verdeling oneerlijk is. Hij is desondanks geen voorloper van de “Occupy-beweging”, hij is preoccupied.
Stel je voor dat er een economie is en niemand doet er meer aan mee.
8 reacties
Meralixe · 9 november 2011 op 19:37
Vreemd, nog geen enkele reactie?
Ik dacht er aan om nog een beetje te wachten om na het lezen van de eerste reacties mijn visie te formuleren. Noem het maar vermijden van verantwoordelijkheid.
Ik had in het begin wel wat moeite met de verhaallijn. Daarna probeerde je een radicale wereld met een samenleving zonder afnemers van de productie voor te stellen.
Daar zit wel een kleine waarheid in maar ik vind het toch een beetje ver gezocht.
Dit zit ik hier te schrijven terwijl ik net de zorgen van Griekenland, Italië en mijn dierbaar België hoorde. Ook niet goed.
In alles zal er wel een gouden middenweg zijn. Waar die ligt, daar zijn de mensen al duizenden jaren mee bezig.
Boukje · 9 november 2011 op 20:29
Ik weet dat je jouw persoonlijke relatie met Michael er uit geschrapt hebt. Ik denk dat het stukje daardoor te klinisch is geworden, het roept geen emotie op. Hopelijk weten anderen het beter te vewoorden als ik…. 😳
Marja · 9 november 2011 op 20:47
Geweldig stukje. Michael heeft in feite groot gelijk. De zelfvoorzienende idealist.
arta · 10 november 2011 op 08:10
Een mooi stuk, juist doordat je er afstand van hebt genomen komt hij binnen. Ik denk dat het slim was er, in dit geval, geen persoonlijke ervaringen bij te schrijven. Het is goed zo. (Ik heb bewondering voor Michael en zijn lef)
Eén tip: In de laatste alinea probeer je nog even wat dingen uit te leggen. Daar had, doordat je in andere woorden een paar keer hetzelfde zegt, kunnen schrappen, maarre… Goed stuk, mijnheer Bhakje!
Mien · 10 november 2011 op 08:13
Kortom, Michael bestaat!
Dat kunnen niet veel mensen zeggen.
Velen dromen daar alleen over.
Mien
Libelle · 10 november 2011 op 08:20
Mooi geschreven, niets stoort me. Kan ik over dromen, dat heeft ook zijn functie.
Bhakje · 10 november 2011 op 15:09
De reacties op dit stukje zijn overweldigend. Iedereen hartelijk dank hiervoor. Op een paar opmerkingen wil ik reageren:
@Meralixe: Ik heb het ook niet bedoeld als een redelijk alternatief, maar eerder als een tegenwicht in de Occupy-weegschaal.
@Boukje: Ik heb de persoonlijke betrokkenheid bij Michael geschrapt omdat ik een stuk wilde schrijven dat betrekking heeft op de Occupy-gedachte. Over de utopische figuur Michael zal vroeg of laat nog wel een stukje uit mijn vingers vloeien.
@Arta: Bedankt voor de tip, ik ben hier in de eerste plaats om te leren.
@Alle anderen: Bedankt voor de complimenten :wave:
Ferrara · 10 november 2011 op 15:22
Heb ik het toch goed begrepen. Je verhaal is als tegenwicht bedoeld.
Het woord landloper trof me, dat hoor je niet veel meer.