Puur genot

Het regent en het waait hard. Echt hondenweer dus. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan wind en water. Kan niemand dan even zorgen dat, waar ik zijn moet, droog gemaakt wordt? Een overkapping ofzo, zodat een deel van de tuin droog blijft? Nog maar eens de kamer in. Ik loop een rondje en kijk van de één naar de ander. Daar hoef ik niets van te verwachten, die zitten uitgezakt, lui op de bank. Ik dreutel nog maar eens naar de deur en kijk nog eens naar buiten. Gadverderrie, het regent nog steeds! Ik probeer alle moed te verzamelen om er toch maar even door te gaan. De gedachte alleen al, doet me rillen. Brrrrr, dat valt niet mee. Even snel dan maar.

Na wat krachtsinspanning gaat de deur open en de wind blaast me bijna van m’n plek. Rennend ga ik de tuin door, op zoek naar een goede plek. M’n haar is flink in de war gewaaid en ik ben nu al kleddernat.
Zo dat is gebeurd, nu snel weer naar binnen. Daar is het tenminste warm en droog.

Met een flinke zet duw ik de deur weer open en ren naar binnen. Ik eet even wat in de keuken en loop dan tevreden, opgelucht de kamer binnen. Voorlopig heb ik het wel weer gehad met het weer. Ik blijf de eerste uren binnen!

Na een paar woorden gewisseld te hebben met m’n huisgenoten, ga ik naast haar op de bank zitten. Ze streelt m’n verwarde, natte haren en maakt me weer warm en droog. Nu kan ik niet achterblijven. Ik streel langs haar uitgestrekte handen en bijt haar even zachtjes. Een opgewonden gevoel stroomt door m’n lijf. Met m’n tong kriebel ik over haar hand. Het kwijl loopt langs m’n lippen.

Hij ligt op de andere bank en steunt, met z’n elleboog op de leuning. Ik loop op hem af en hij kijkt me even aan. Langzaam kroelen z’n vingers door m’n haren, terwijl ik met m’n wangen z’n arm raak.
Ik draai me weer om en kijk haar weer verleidelijk aan, door m’n ogen half dicht te knijpen. Daar kan ze niet tegen en weer streelt ze m’n rug, die zich kromt van genot. Ik strek me brommend van genot uit, raak haar been aan en m’n nagels dringen zachtjes in haar huid. Een kreetje van pijn komt uit haar mond en lachend om mijn gekronkel, streelt ze me verder. “Je bent echt rood, slijmbal.”, zegt ze zacht tegen me. Hij kijkt toe en lacht.

Een loom, slaperig gevoel maakt zich van me meester. Ik ga tegen haar warme benen liggen. Was me, rol me behaaglijk op en val in een diepe slaap.

Mijn leven als kat is zo slecht nog niet!