Raindrops.

Een regendruppel op het raam. Nadat het duizenden malen zijn eigen lengte naar beneden is gevallen heeft het een harde, ruwe landing gemaakt op mijn raam. Niet alleen op mijn raam, overal zijn de regendruppels te zien. Op het gras, op de bladeren, op paraplu’s en in de vacht van dieren die niet op tijd een schuilplaats hadden kunnen vinden. Sommige mensen zien de regen als een teken van God, als iets goeds waar ze op gehoopt hebben. Sommige mensen wachten hun hele leven op de regen, eren de regendruppels. Ze wachten hun hele leven maar zien nooit een druppel vallen. Andere mensen zien de regendruppels in overvloed en weer anderen zullen er alles aan doen om deze druppels te vermijden.
Andere mensen zien de regendruppels als een straf, als een vloek gestuurd vanuit de hel. De regendruppels die zo worden gehaat verpesten de dag, laten de gewassen van boeren mislukken, ze ruineren de nieuwe jurken van vrouwen die uren voor de spiegel hebben gestaan. Voor sommige zijn de regendruppels zelfs een doodsoorzaak, grote overstromingen die huizen verwoesten en onschuldige mensen laten verdrinken. En zelfs een bestuurder van een rijtuig is niet meer zeker van het leven als een regenbui al zijn geweld neerlaat, het raam wordt afgedekt door een dikke laag water en de bestuurder wordt verblindt.

Toch zijn er genoeg redenen om deze regen niet geheel de wereld uit te willen helpen. Bloemen en planten hebben het water nodig om de kunnen voortbestaan, en zelfs de mensen vinden een verfrissende regenbui op zijn tijd niet vervelend. Één regendruppel in zijn eentje kan geen leven redden, maar duizend regendruppels tezamen als een unity, zijn in staat om de gehele mensheid op aarde in leven te houden.

Duizenden regendruppels eindigen hun weg op mijn raam. Ze zijn daar niet vrijwillig geplaatst. Ze zijn daar terechtgekomen na een lange val, een zorgvuldige selectie. Ze lijken allemaal op elkaar en glinsteren allemaal in het licht. Maar toch zijn er verschillen te zien. Zwijgzaam en vredevol vinden ze allemaal hun weg naar beneden.
Het gekke is dat een regendruppel geen vaste route aanhoudt, elke 2 seconde veranderd het zijn route. Wanneer ze in het begin geland zijn, bewegen ze niet en blijven allemaal voorzichtig op hun plaats. Tot er 1 begint te bewegen en zijn weg zoekt naar beneden, met vele omwegen. De andere regendruppels zullen hem snel volgen. Het resultaat? Geen ander dan zich nu bij de mensheid voordoet. Mijn raam telt nu 6,754,081,378 regendruppels. Precies het aantal mensen dat nu op dit moment op de aarde rondloopt. Vreemd… misschien lijken we wel meer op deze regendruppels dan we eigenlijk willen en hopen.