Ben aan het surfen op het internet en klik in het voorbijgaan even een link aan met daarop een filmpje over een Amerikaan die een smeekbede houdt om zijn leven te sparen en waarbij daarna doodleuk zijn hoofd er vanaf wordt gesneden. Erg, heel erg maar het geen wat mij het meest beangstigde was mijn eigen gedachte tijdens het kijken naar dit leed. Het deed me namelijk vrijwel niets! Na wat rondvragen in mijn omgeving blijk ik niet alleen te staan in mijn onthoofdingmoeheid. Ook mensen die op een of andere manier in leed terecht zijn gekomen en omgekomen zijn door zelfmoordaanslagen, honger of natuurrampen en dergelijke, ook deze beelden doen mij niets meer. Ben ik dan harteloos? Ik vraag het me zo langzamerhand af, het zal meevallen denk ik, ik koop tenslotte ook de straatkrant.
Nee zonder gekheid, de beelden van andermans ellende doen mij vrijwel helemaal niets. Dit komt waarschijnlijk door het vele overkill van bloederige beelden op de t.v de laatste paar jaar. Werd er vroeger nog gewaarschuwd voor schokkende beelden als er een simpel vliegtuigongeluk met slachtoffers werd getoond, tegenwoordig draaien we onze hand niet meer om, om te kijken naar een smekende Amerikaan die ritueel wordt geslacht.
Als dit soort beelden 5 jaar eerder vertoond waren geweest waren we maanden lang geschokt geweest en waren er grote stille tochten gehouden en mogelijk kamervragen gesteld of dit wel zo openbaar vertoond mag worden op TV en internet.
Maar tegenwoordig lachen sommigen hier zelfs om en maken er grappen over. Maar waar komt dit gedrag dan vandaan. Het is ons niet aangeleerd of opgedragen, het is ons eerder opgedrongen denk ik door de zucht naar het scoren van kijkers. Maar als ik als 30+ er al dit gedrag van desinteresse in menselijk leed aan het vertonen bent, wat kunnen we dan voor naastenliefde of compassie voor hun medemensen van onze kinderen verwachten?
Durf er bijna niet aan te denken hoe mogelijk hard en gevoelloos zij later worden? Ik zit zelfs te denken om een bedrijf op te richten waar je een soort verzekering af kunt sluiten zodat je later acteurs in kunt huren die zich dan voordoen als je kinderen zodat je toch nog enig bezoek krijgt in ‘Huize Eindstation’. Oké ik draaf misschien wat door nu, maar laten we eerlijk wezen we zijn te veel aan het veranderen in ons gedrag naar elkaar toe. En wantrouwen vrijwel iedereen om ons heen, waar vroeger nog een simpel touwtje uit de brievenbus hing om de voordeur te openen voor de uit school komende kinderen, zo moeten kinderen tegenwoordig negen voordeursloten ontgrendelen, een alarmcode uit hun hoofd leren en krijgen de instructie mee om maar vooral nooit de deur open te doen totdat pa en ma tweeverdieners weer eens thuis komen.
Ook de spelletjes voor op de spelcomputers en dergelijk, daar zijn het uitrukken van ledematen en het vol in de hersens schieten met een dubbelloopjachtgeweer geen enkel uitzondering. Sterker nog, zitten er niet soortgelijke elementen in dan verkoopt het simpelweg vrijwel niet.
Nee wij zijn al gevoelsmatig reddeloos verloren, onze kinderen bijna ook al! Dus als er niet iets of iemand ingrijpt loopt het slecht met ons af. In de Bijbel staat geschreven, volgens velen de waarheid en volgens anderen niets meer dan een bestseller met sprookjes erin, in dat boek staan een hoop dingen waar ik niets mee heb of kan. Maar er staat ook duidelijk in:
Bij het verkillen der mensheid is het einde nabij….Wee ons!
ToT Onzin
R@@F
18 reacties
pepe · 1 november 2004 op 09:16
Je hebt het weer mooi beschreven.
De wereld verhard.
We gaan gewoon allemaal meer knuffelen, ik begin zo gelijk 😉
Kees Schilder · 1 november 2004 op 09:53
Super, raaf.Over lonely aan de top, gesproken.
Ik vind deze stijl van schrijven van jou geweldig!
KingArthur · 1 november 2004 op 10:37
Herkenning alom. Een tendens die bijna niet meer terug te draaien lijkt.
Mar · 1 november 2004 op 12:21
Super.
maar als je dan nieuwe liedje hoort over zinloos geweld gaat er toch wel wat door je heen?
Mar
Ma3anne · 1 november 2004 op 13:18
Denk dat ik nog uit een ander tijdperk stam, of misschien wel van een andere planeet kom, maar ik durf nog steeds niet te kijken naar schietscenes in actiefilms, want daar ga ik van dromen. Ben daar al vaak om uitgelachen.
Bij plotselinge nare beelden op TV schiet mijn hart in mijn keel en duik ik achter mijn handen weg. Ik kan het niet aanzien.
Gelukkig maar, denk ik, als ik dit lees. Die verkilling om je hart en gevoelloosheid bij al die ellende lijkt me erger. Dan word ik toch liever uitgelachen, omdat die beelden me nog steeds naar mijn strot grijpen…
sally · 1 november 2004 op 13:41
m`n dochter van veertien kijkt ook niet meer op of om van beelden waarbij ik rillingen krijg van onder tot boven.
Het komt door de films denk ik. Kan onmogelijk controleren waar ze allemaal naar kijkt.
Probeer wel over dit soort dingen te praten.
Hetzelfde gevoel als bij jou is me bij me zelf ook al opgevallen.
Af en toe flipper ik gruwelbeelden al snel weg. Even geen zin in…
Geeft te denken…
liefs Sally
Mup · 1 november 2004 op 14:45
Herkenbaar, helaas. Denk er wel aan, dat het ook als nabestaande een verschrikking moet zijn, zo de laatste beelden van je geliefde te zien. Heel sterk beschreven,
Groet Mup.
Li · 1 november 2004 op 18:31
Het is helaas maar al te waar wat je schrijft Raaf. Elke kinderkamer bevat tegenwoordig een tv en een computer en je weet m’n God niet wat ze kijken. Plaatjes van in puin gereden motorrijder of van iemand die te pletter is gevallen, worden doorgestuurd alsof het de normaalste zaak van de wereld is 🙁
IJzersterke column!
Bakema_NL · 1 november 2004 op 19:13
Slap om er weer eens spelletjes bij te halen, daarmee sla je de plank totaal mis. Die spelletjes zijn juist een uitlaatklep en daar is niks mis mee. Voor de spelletjes hadden we al muziek, stripboeken, boeken….dergelijke hetzes zijn nogal triest en verhullen wat er daadwerkelijk aan de hand is. Eigenlijk haalde je het zelf al aan in het stukje……”wanneer de tweeverdienende ouders thuiskomen”…..daar zit hem de kneep, er is amper/totaal geen toezicht meer op kinderen en zij worden min of meer aan hun lot overgelaten, of bewust bij die spelletjes gezet zodat pa en ma het tenminste lekker rustig hebben. Dus onbegeleid, zonder iemand die enige relativering biedt voor hetgeen ze aan het doen zijn, gaan zij aan de gang en krijgen zo hun eigen, wellicht verkeerde, beeldvorming. Gelukkig worden de meesten er niet verknipt door, maar helaas lezen we ook wel eens over de excessen, wat toch uitzonderingsgevallen blijven.
Verder vraag ik me af of je überhaupt de bijbel wel eens hebt gelezen, want daar staan wreedheden in die hun weerga niet kennen, maar onder het mom van religie is het allemaal ok natuurlijk…..dan zitten die tot slager afgestudeerde islamietjes ook niet fout, want dat gaat ook onder het vredelievende mom van de koran, het zijn eigenlijk komedianten, net als de blues brothers “we’re on a mission…..from god”.
Meer begeleiding en relativering is waar het om gaat en er moeten duidelijke regels en sancties zijn, niet dat slappe-lullen beleid wat er nu is.
Het is ook altijd lullen in je eigen straatje, want krijg je zelf een prent van een dienstklopper voor te hard rijden, dan scheld je ze inwendig helemaal verrot en moeten ze eens echte boeven gaan pakken ipv altijd weer die brave automobilist……….maar die zit gewoon fout, te hard is te hard, regels zijn regels. Pak je in de supermarkt een zwerver omdat hij steelt, dan vind de helft van de klanten het terecht en de andere helft vind het belachelijk, die supermarkt is toch al rijk zat is wat je vaak leest. En daar begint het al mee, dat gedrag nemen kinderen gewoon over. Lijkt allemaal onschuldig, maar dat is het zeer zeker niet, de stap is elke keer weer iets verder. Maar kom niet aan met games als zondebok, het verhult de werkelijkheid.
Mosje · 1 november 2004 op 19:45
Hoewel ik moet toegeven dat ik na het zien van bijvoorbeeld het journaal gewoon weer overga tot de orde van de dag, prijs ik mezelf gelukkig dat de door jou genoemde beelden me nog wel degelijk raken en emotioneren.
Maar met de strekking van je column moet ik het echter wel eens zijn: Teveel beelden stompt af.
Misschien moeten we minder tv kijken?
viking · 1 november 2004 op 21:01
Dat touwtje door de brievenbus aan de voordeur… zie ik wel zitten. Aan de buitenkant rood gemarkeerd zodat het goed zichtbaar is vanaf de straat.
Aan de andere kant van het touwtje onze Dobberman!
Yannick · 1 november 2004 op 22:15
[quote]Ik zit zelfs te denken om een bedrijf op te richten waar je een soort verzekering af kunt sluiten zodat je later acteurs in kunt huren die zich dan voordoen als je kinderen zodat je toch nog enig bezoek krijgt in ‘Huize Eindstation’. [/quote]
Waar kan ik solliciteren?
Tja het zet je wel aan het denken (je column) over wat je allemaal ziet. Helaas moet ik je dan gelijk geven als ik tot de conclusie kom dat ik mijn vork alleen langzamer naar mijn mond breng, en vervolgens gewoon door eet alsof ik niks gezien heb op tv. Nou denk ik wel dat het iets is wat er altijd is. Mensen hebben altijd dat ver van het bed gevoel gehad, alleen amerikanen niet die zijn bang voor alles met een tulband ook al is het maar een tekenfilmpje. Misschien is het ook maar het besten dat we ons er niet te veel van aantrekken, het klinkt grof en harteloos, maar ga eens na hoeveel prozak we dan nodig zouden hebben.
Martijn · 2 november 2004 op 08:51
Zullen we beginnen met alle ‘so called media’ eruit te flikkeren?
Je kunt je afvragen wat erger is:
De beelden van de onthoofdingen of het dramatische muziekje dat door SBS 6 eronder wordt gezet.
Naar mijn bescheiden mening overstijgen de kijkers de soms misselijkmakende moraal van de media.
Rage Against the Machine heeft daar een spitsvondige tekst op gevonden. In het Engels klinkt dat zoiets als: ‘Jump’ en ‘How High’.
Leve de columnist! Hurray, Hurray.
Groet Martijn:-D
[b][size=x-large][color=FF0000][font=helvetica]#[/font][/color][/size][/b]
[b][size=xx-small]Leve de columnist? Dat waren andere tijden zo blijkt net….[/size][/b]
ignatius · 3 november 2004 op 14:29
Goede column.
Je kunt je de vraag stellen of de verharde maatschappij en zijn verkilde burgers de mediaberichtgeving beïnvloeden of andersom.
In mijn ogen een pleidooi om verregaand (staats)toezicht op media weer her in te voeren…
Shitonya · 10 november 2004 op 12:23
Niet te lange zinnen, niet te dure woorden, niet te langdradig, lekker duidelijk, dus een top column zelfs zonder gescheld (y) bravo 🙂
Buckley · 22 november 2004 op 16:35
Er klinken veelal lovende woorden met betrekking tot dat wat ‘column’ genoemd wordt. Het bloemrijk ventileren van obligate gedachtenspinsels is naar mijn idee iets anders.
Het feit dat je naar een onthoofding kijkt en dat het je niks doet is iets waarvoor je je zou moeten schamen. Jij daarentegen kokketeerd met je gevoelloosheid en misbruikt het losgekapte hoofd voor je gegante ijdeltuiterij.
Uit alles blijkt namelijk dat je er niet echt iets van vind. Met een slappe luiheid beschrijf je wat al honderden malen eerder en beter beschreven is. Dat maakt je relaas over afstomping op zichzelf weer een bevestiging van jouw afstomping.
Ik heb zelf ook gekeken naar een filmpje van een onthoofding, althans, dat heb ik geprobeerd, en werd er toch simpelweg misselijk van. Ik probeerde het opnieuw te kijken, nu zonder geluid, maar nog steeds wendde mijn lichaam zich af en keerde mijn maag zich om.
Kortom, ik denk dat er gewoonweg iets mis is met jou. Je miste waarschijnlijk de impact van het filmpje omdat je inmiddels gloeide bij het idee daar een stukje over te schrijven waar de gehele natie (voor zover die op deze pagina rondwaart) met instemmend geknik de regels van opslurpt. Maar eigenlijk vind je niks, en kom je ook niet echt met iets dat mijn gedachten prikkelt (behalve dan dit stukje) en dat is waar een goede column mijns inziens aan zou moeten voldoen.
In je laatste alinea rep je nog over een bedrijf dat je gaat oprichten, hetgeen je een paar zinnen later alweer terugneemt. Ik begrijp dat het bedrijfje niet een serieuze afweging was, maar het tekent je wel. Jij gaat namelijk helemaal niets doen. En daarbij wordt je nog bewierookt ook. Ik word alweer misselijk.
Wee jou inderdaad. Je suggereert dat grappen maken over dit soort kwesties niet zou mogen. Alleen slechte grappen niet. Maar humor helpt je de situatie aan te gaan. In tegenstelling tot de druiperige lijdzaamheid waar jij je van bedient.
R@@F · 24 november 2004 op 18:56
Beste Buckley,
Hartelijk dank voor je verspilde moeite!
Groet
R@@F
Mien · 1 april 2016 op 14:51
Een merkwaardige reactie, de laatste op deze column. Ping. De kassa rolt weer eens.
Een bijzondere R@@f. Nog immer actueel. Toch vind ik zijn andere werk sterker. Maar wie weet, de 48 columns zijn nog niet voorbij. ?