Ridde van de Orde Niks

Frits Spits is geridderd in de Orde van Oranje Nassau omdat hij 35 jaar plaatjes heeft gedraaid, en hij 60 werd. Ik dacht altijd dat geridderd worden alleen weggelegd was voor de majoor Boszhard’s onder ons, of in ieder geval voor degenen die iets met het goede doel te maken hebben, maar kennelijk vindt Oranje dat een plaatje opzetten, terwijl je bakken met geld binnenhaalt per maand, ook een heldendaad is. Dat mijnheer Spits dagelijks met zijn zwaar vervuilende Nissan X-trail zonder om te kijken de mensen in de goot voorbij rijdt, en het liefst nog natspat met het regenwater dat onder zijn 21 inch velgen vandaan spat, hindert niet.

Vroeger wat zo’n onderscheiding heel wat, en was het ontvangen van zo’n onderscheiding een kroon op het levenswerk van een goeddoener. Nu voelt het meer als het lintje dat je als kind na een verloren voetbalwedstrijd kreeg. Iedereen kreeg het, dus voelde het minder speciaal, en belandde het binnen een maand in een oude doos op zolder, waar het oranje vaantje al snel blauw kleurde. Ik vind de onderscheiding van Frits Spits een regelrechte belediging van de mensen die zich hun hele leven hebben ingespannen voor het goede doel, en dit vaak met gevaar voor eigen leven gedaan hebben.

Het gaat mij niet eens om het feit dat Frits geen overdadige goeddoener is, maar Frits Spits onderscheiden, puur omdat hij 60 is en maar 35 jaar noemenswaardig werk heeft verricht? Mijn buurvrouw voedt haar drie, ongeneeslijk zieke dochtertjes in haar eentje op, omdat haar man bij haar weggelopen is. Mijn overbuurman is twee jaar geleden van zijn drankverslaving afgekomen, na jarenlang worstelen. Mijn tante heeft jarenlang voor haar zieke zus moeten zorgen, waardoor ze haar jeugd nu nog op vijftigjarige leeftijd in moet halen. Dit zijn de mensen die een lintje verdienen, niet een volgevreten, 60-jarige radio DJ. De volgende verjaardag dus gewoon weer taart geven svp.