Dronken adoratie
Het stijgt me naar mijn hoofd
De adem van obsessie
Laat me leven
Half verdoofd Er is niets wat ik kan doen
Het is nog nooit eerder gebeurd
Bezeten van een droomland
Mijn projectie
Goedgekeurd
Want als ze even naar me lacht
Wordt mijn leven een moment
Wat een vreemdeling kan doen
Zelfs al blijft ze onbekend
10 reacties
arta · 8 maart 2007 op 17:02
Móói!
🙂
Arne · 8 maart 2007 op 20:37
🙂 zeker mooi
Joy · 8 maart 2007 op 21:49
wauw
Mug · 8 maart 2007 op 21:57
Hee wauw, mooi, en ik word hier vrolijk van! Vooral als ik zie dat het van jou is. Over het algemeen zijn je column prachtig, daar niet van, maar ik hou er altijd wel een donkerblauwig regenavond gevoel van over. Nu houd ik wel van donkerblauw…maar dit geel/rode gedicht is prachtig! (wat ben ik lekker duidelijk vandaag…. :eh: )
KawaSutra · 8 maart 2007 op 22:54
Mooi gedicht.
De tweede zin van de tweede strofe verstoort het ritme een beetje, dat leest niet vloeiend.
KingArthur · 9 maart 2007 op 09:34
Maak van het leven een ketting geregen uit momenten. Mooi.
SIMBA · 9 maart 2007 op 16:06
Inderdaad erg mooi!
Enne king….wat een prachtige reactie!
Mup · 9 maart 2007 op 17:02
Dat past bij je, de poezie,
Groet Mup.
Prlwytskovsky · 10 maart 2007 op 13:54
Met Kawa eens, maar verder mooi neergezet.
Mug · 11 maart 2007 op 00:33
Jaaa nu heb ik ’t. Ik weet niet of je het nog leest, maar je gedicht deed me aan een liedje denken. Heb er dagen over nagedacht en weet t nu ein-de-lijk:
Je hebt niet in de gaten
Wat je allemaal met me doet
Dat kun je ook niet weten
Ik heb je pas een keer ontmoet
En toen heb je mij misschien
Niet eens gezien.
Al is jouw gedicht minstens tien keer mooier 😉