Rokjesdag

Ik ontmoette hem ooit op het terras van de Kraay, het café aan de dijk in Zuilichem. Hij was niet alleen. Had een ventje van een jaar of acht bij. Het leek me dat het zijn kleinzoon was. Allebei hadden ze witte haren. Die van het ventje piekerig alle kanten op. De zijne strak in de houding gezet met het blauwe kammetje wat geregeld uit zijn zak kwam. Hij dronk een glas Grimbergen bier. Met een laagje siroop. Het ventje cola. De man had donkerbruine ogen. In zijn hand had hij een zorgvuldig gedraaide sigaret en als hij een haal nam, kneep hij zijn linkeroog dicht. Elke beweging van de man was sierlijk en bedachtzaam. Af en toe zag ik een glimlach op zijn gezicht. Wanneer wij – naar later bleek – een voor hem iets onverstaanbaars hadden geuit. Of wanneer het kleine ventje enthousiast iets aanwees.

Wij zaten een tafel verderop – allemaal nog geen kwart eeuw oud – en spraken over het weer. Het was op een vrijdagmiddag, vroeg in het voorjaar en goed beschouwd de eerste keer dat we op het terras zaten dat jaar. Of, zoals ik wijlen Martin Bril daar op dat terras citeerde: rokjesdag. De man glimlachte. Samen met een vriend zou ik ’s avonds een wedstrijd van FC den Bosch gaan bezoeken en ook dat passeerde de revue. De man glimlachte weer. Ging rechtop zitten. Alsof hij niets wilde missen van ons gesprek. Ik keek hem vragend aan. Wilde hij misschien wat zeggen? “Mooi clubje, dat FC den Bosch,” zei hij, even zo bedachtzaam als hij aan zijn sigaret had getrokken en van zijn bier had genipt. Hij had een noordelijk accent. We raakten aan de praat. Hij kon prachtig vertellen over zijn liefde voor het spel en Abe Lenstra. Alsof hij hem persoonlijk gekend had. Dat bleek ook zo te zijn. Tegenover mij zat een man die profvoetbal had gespeeld bij PEC Zwolle, Heerenveen (met Abe!) en bij Sportclub Enschede. Maar hoe heet je dan, vroeg ik hem, nieuwsgierig geworden naar wie er nu tegenover me zat. “Rik Drost,” zei hij. “Broer van…”

’s Avonds schoot Koen van den Biezen in de allerlaatste seconde van de blessuretijd de winnende treffer binnen voor FC den Bosch. Naast me op de tribune sprong een man op met wit haar. “Jij vond rokjesdag het mooiste van het voorjaar toch? Nou. Ik dit. Machtig man.”