Rook

‘Wat zeg je straks tegen Luuk als hij gaat roken?’

Fijntjes liet ze me een nieuwe kant van een bestaand probleem zien. Speelde vroeger alleen een mogelijk zwartgallig eindigende opera als toekomstmuziek door mijn gedachten, op slag mengde zich een ethisch strijkkwartet in het stuk. Blijkt de akoestiek van mijn hersenpan ineens uiterst geschikt te zijn voor ethische tonen.
Helaas had ik haar zelf de benodigde munitie gegeven om dit ongemakkelijke onderwerp in te schieten. Ik maakte namelijk een beginnersfout door ‘best koud buiten’ te zeggen toen ik vanaf het balkon de woonkamer binnen liep. Als roker onder vuur is het niet verstandig om te klagen over barre balkon-omstandigheden. Al waait je Zippo uit je vingers, je mag het de anti-rook maffia nooit laten merken.

Ik voelde me als een vrijgezel in een konijnenpak, die toekijkt terwijl zijn vrienden hun paintballgeweer herladen. Mij restte alleen nog de optie om zigzaggend weg te rennen, helaas bleef ze raak schieten.

‘Waarom rook je eigenlijk?’

Een goede vraag.
Ik wilde beginnen over de zoetige geur van een nieuw pakje sigaretten, net nadat je het cellofaan hebt verwijderd en de verzegeling verbreekt. Of het eerste trekje na enkele uren zonder nicotine, die de dagelijkse beslommeringen even doet vergeten. Misschien kon ik haar wijzen op de in oranje letters gedrukte belofte “Liberté Toujours”, die prijkt op het prachtige blauwe pakje van mijn favoriete merk.

De rauwe waarheid is dat ik gewoon verslaafd ben.

Op een andere manier kan ik niet verklaren dat ik, om de dag, meer dan vijf euro betaal voor negentien gedroogde plantjes in een vloeitje. Dat ik met mijn volle verstand giftige rook in adem, het vervolgens uitblaas en misschien een dodelijke ziekte bij elkaar spaar. Of dat ik stug door ga, ondanks de wetenschap dat ik gezellige momenten mis omdat ik buiten sta te roken.

‘Waarom stop je niet gewoon?’

Stoppen met roken is niet zo moeilijk, de crux zit ‘m in het niet weer beginnen. Tijdens de laatste poging duurde het drie maanden voor ik mezelf weer liet verleiden. Maar er bestaan zelfs mensen die twintig jaar geleden hun laatste sigaret opstaken en nog steeds de verleiding voelen. Ik wil er echter alles aan doen om een ex-roker te worden, maar dan wel op mijn eigen manier.

En mocht Luuk ooit dezelfde fout dreigen te maken, dan krijgt hij een column te lezen die papa heel lang geleden schreef. Toen hij zelf nog rookte.