Met een schok word ik wakker. Mijn mobiele krijskanon!
Ik neem op en hoor mijn dochter tussen verkeerslawaai en ander geruis door.
‘Hoi pa, kun jij even op de routeplanner van de ANWB kijken, ik zit vast in Amsterdam Zuid-Oost en ik weet de weg niet meer.’
‘Is goed, meid. In welke kast ligt die planner?’
????????????? ‘Olà??, versta je me niet? In welke kast ligt die routeplanner?’
‘Zei je kast???? ‘
Ik hoor nog meer lawaai op de achtergrond. Langsdenderende vrachtauto’s, politiesirenes, noem maar op. Het is zeven uur ‘s morgens en de wereld is al in volle gang op weg naar….ja, op weg waar naartoe? Eigenlijk wil ik het niet eens weten op dit uur van de nacht! Of op welk ander uur dan ook!
‘ZEI JE KAST??’, onderbreekt dochter mijn filosofische overpeinzing.
‘Eh, ja, dat zei ik. In welke kast.’
‘Pa, ik zit hier langs de weg, ik moet over tien minuten bij een klant zijn, ik ben volledig de weg kwijt , ik vraag of je even wil kijken op de routeplanner van de ANWB, EN JIJ BEGINT OVER EEN KAST TE ZEUREN???’
‘JA, is dat zo raar? ,trouwens, weet je dat hier de zon doorkomt? Bij jou ook?’
(DIEPE ZUCHT)
‘Pa, ALSJEBLIEFT!!!’
‘Oké, oké, waar ligt die routeplanner? ‘.
‘Die ligt niet, Pa. Die kun je vinden op Internet!! Je gaat naar google en dan….’
‘Ik ga helemaal nergens naartoe. Ik lig lekker warm in mijn bed en..’
‘Pa ,toe….’
Dus stap ik mijn bed uit, glijd uit, verstuik mijn stuitje en laat mij na tientallen Godvers voorzichtig langs de trap naar beneden zakken. Niet voorzichtig genoeg want ik glijd van de laatste tree en verzwik mijn enkel. Weet toch nog de computer aan te zetten, mij een weg te banen door het woud van Internet waar Sites en webs voorbij fladderen om, na wat een eeuwigheid lijkt te duren, te stuiten op de routeplanner van de ANWB. Ondertussen verbijt ik mijn pijn.
Snel graai ik naar mijn mobieltje en graai mis. Nog eens graaien.weer mis. Gadver, ik heb dat kreng boven laten liggen en kreunend wankel ik naar boven en pak het van het kastje.
‘Ben je er nog?’, hijg ik. ‘Ik heb de planner gevonden’
Tuutuut tuutut
Verbinding verbrokken.
Vijf minuten later krijg ik een SMS bericht: “Heb intussen een collega gebeld, die wist binnen tien seconden te vertellen hou ik moest rijden….probeer eens een computercursus.. Liefs”
…………………………………………………………………………….
Tijd voor een zèèr, zèèr licht ontbijt…..
Categorieën: Liefde
17 reacties
Raindog · 20 maart 2005 op 12:07
Hahaha…. hilarisch weer!
Vooral zo’n slotzin:
[quote]Tijd voor een zèèr, zèèr licht ontbijt…..[/quote]
vind ik dan weer heerlijk!
WritersBlocq · 20 maart 2005 op 12:12
[quote]Tijd voor een zèèr, zèèr licht ontbijt…..[/quote] want op zo’n ochtend raakt alles in de knoop, zelfs je ingewanden als je niet oppast. Wat een verhaal! Leedvermaeck is nog steeds het leukste wat er is 😀 😀 Groetje, Pauline.
Louise · 20 maart 2005 op 12:19
goeiesmorgens Rots-in-de-branding-vader 😀
Gelukkig dat de ontbijtjes niet op internet te vinden zijn en gewoon in de (koel)kast 😉
Ab · 20 maart 2005 op 12:33
Als je minder zou zuipen s’avonds zou je een beetje helder zijn in de ochtend, S een beetje in de bijlmer laten rond rijden.Omdat jij de wereld weer voor een doedelzak aanzag. ab :sleep:
sally · 20 maart 2005 op 12:57
Zeer terecht staat deze column onder “liefde”.
Als dit geen echte liefde is…
Niets hechter dan een vader/dochter relatie zegt men wel eens.
En daar wordt af en toe dankbaar “misbruik”van gemaakt
😀 😀 😀
Ik vind `m weer super Kees.
prikkels · 20 maart 2005 op 13:05
Top column. Ik heb echt genoten en een wandeling gemaakt langs memory lane.
Ik had ook zo’n vader die graag wilde, maar vaak niet kon. Grijns.
Ik hoop dat jullie nog veel plezier met en aan elkaar zullen beleven.
champagne · 20 maart 2005 op 13:27
Betrapte mezelf erop dat ik breed grijnzend achter de pc zat, terwijl ik je column las. 😀
Need I say more?
Wright · 20 maart 2005 op 19:21
😀 😀 😀
Mosje · 20 maart 2005 op 19:40
Tja Kees, vrouwen en de juiste weg vinden, dat zijn toch twee hele aparte dingen.
Als je een man de weg vraagt, dan zal hij zeggen:
“Tweede weg links, en dan derde rechts.”
Lekker duidelijk toch? Maar vraag je hetzelfde adres aan een vrouw dan gaat het zo:
“Tja, eens even denken hoor. U moet doorrijden tot aan het bankgebouw, nou ja, ongeveer dan, want iets ervoor moet u al naar links. Bij die grote eik, of is het een beuk? Ben namelijk niet zo goed in bomen. Dan rijdt u alsmaar rechtdoor, en u ziet dan verschillende stoplichten en aan uw rechterhand een winkelcentrum. Daar doe ik altijd de boodschappen, snapt u? Nou, en als u dan nog wat verder doorrijdt, dan loopt de weg iets naar links, maar dan moet u naar rechts. Wel voorsorteren daar hoor. Alhoewel, het voorsorteren is een kruispunt eerder geloof ik, dus ik weet het niet zeker. Maar als u daar bent, moet u het nog maar een keer vragen. Succes.”
😛
pepe · 20 maart 2005 op 19:45
Haha, jij zou eens met Mup op stap moeten, lijkt me echt geweldig en zeer zeker veel stof voor een column.
Zoals altijd weer een column waarbij ik lachen kan en huisgenoten mij aankijken of ik soms gestoord ben!
‘Ze lacht om de PC, is heel gewoon!’
Eddy Kielema · 20 maart 2005 op 20:39
Ik benijd je niet, Kees. De ene keer word je wakker met Van Inkel, de volgende keer moet je midden in de nacht kaart lezen! 🙂 Leuke column!!
melady · 21 maart 2005 op 10:41
[quote]Vijf minuten later krijg ik een SMS bericht:[/quote]
Kon je die wel openen dan???
Hij is weer erg leuk Kees!!
Melady 🙂
WritersBlocq · 21 maart 2005 op 13:14
wat een vrouwelijk-lange reactie van jou, Mosje!
Li · 21 maart 2005 op 21:16
Wat een giller weer.
[quote]laat mij na tientallen Godvers voorzichtig langs de trap naar beneden zakken[/quote]
Is een routeplanner van bed naar computer misschien een idee? 😀
Li
Mup · 21 maart 2005 op 21:53
[quote]“Heb intussen een collega gebeld, die wist binnen tien seconden te vertellen hou ik moest rijden….probeer eens een computercursus.. Liefs”[/quote]
Kop op Kees, ze vindt je nog steeds lief 🙂
Groet Mup.
Ma3anne · 22 maart 2005 op 08:08
Vraag me af wie hier nou eigenlijk de weg kwijt is, vader of dochter. 😀
Angelique · 30 maart 2005 op 23:02
Door dit soort verhalen moet ik steeds uitleggen (aan man en kind) waarom ik (als nieuweling) steeds wil inloggen op columnx. GEWELDIG leuk om te lezen en wel zo herkenbaar. 😉