De klik van het lampje in de koelkast echoot als ik de deur open. De zoektocht naar iets eetbaars is kort. Op de bovenste plank ligt een stuk Edammer oud belegen schimmelkaas. Er naast staat een bol pak melk, welke ik nauwelijks durf aan te kijken, laat staan het op te pakken, te openen en het aan mijn mond te zetten. Een plank lager ligt, in een aangebroken verpakking, een stukje groen uitgeslagen ossenworst. In de groentelade, waar ik nooit groente bewaar, ligt een halve reep wit uitgeslagen pure chocolade. Mijn oog valt op de flessen, zelf geïmporteerde, Franse wijn. Droge witte wijn, die tijdens de vakantie van twee jaar geleden onder de Franse zon fantastisch smaakte. Ze liggen te wachten om opgetrokken te worden. Het is het enige in de koelkast dat nog niet over de uiterste verkoopdatum heen is. Niet geschikt voor ontbijt.

Ik sluit de koelkast deur en ga naar de zwerm vliegjes, waaronder een fruitschaal staat. Twee sinaasappelen, ooit oranje nu groen. Drie appels, Jonagold. Weinig goud meer aan. Een bruine cirkel met in het midden een blauw puntje. Bij alle drie. Onder de appels ligt een bruine smurrie van iets wat ooit een banaan was. Allemaal niet geschikt voor consumptie.

Een blik in de voorraadkast bergt twee flinterdunne beschuiten. Blijkbaar ooit gebruikt om paneermeel van te maken. Daarnaast een doosje paracetamol. Ontbijt gevonden.

De koekoek laat van zich horen, zeven keer. Snel prop ik de twee beschuiten, met twee paracetamol naar binnen. Pak mijn tas, stap in mijn schoenen, loop naar buiten trek de deur achter me dicht. Shit sleutels en mobiel vergeten.

Ik loop om de flat heen en hijs mezelf over de balkonrand heen. Gelukkig, vergeten de deur op slot te doen. Ga naar binnen, pak sleutels en mobiel. Vlak voordat ik opnieuw naar buitenloop valt mijn oog op de kalender. Bijna 31 december, bijna weer een jaar voorbij. De goede voornemens van een jaar geleden zijn goed verstopt.

Rust, reinheid en regelmaat. Helaas weer een jaar niet gelukt. 1 Januari nieuwe ronde, nieuwe kansen, maar resultaten uit het verleden…. Eerst maar eens optijd op mijn werk zien te komen vandaag.

Categorieën: Algemeen

8 reacties

Libelle · 31 december 2011 op 10:15

Is dit een stadium voor de clochard-status?
Wie houdt de koekoeksklok aan de gang?
Echt gegriezeld, in die zin geslaagd.

Marja · 31 december 2011 op 12:47

Goed verslag van een triest bestaan.

arta · 1 januari 2012 op 20:59

Poeh, heftig en hopelijk fictief…

HKVH · 2 januari 2012 op 08:41

Hoewel er ergens wel een kern van waarheid inzit heb ik het heel erg aangedikt. Maar de koelkast is idd regelmatig erg leeg. Gelukkig woon ik naast een supermarkt die 364 dagen per jaar open is.

Meralixe · 2 januari 2012 op 09:24

Nu 365 dagen!!!!!

Dees · 2 januari 2012 op 16:15

Hahaha, heerlijk (of heerlijk ranzig). Jammer dat je je hebt laten verleiden tot relativering in je reactie, want daarmee ontkracht je het voor mij een beetje. Maar leuk stuk.

Ferrara · 2 januari 2012 op 17:14

RRR, sommigen leren het nooit. Maar je weerstand is vast uitstekend.

Mien · 2 januari 2012 op 23:31

Goede column.
Ik weet overigens nog wel een goed adresje voor balkenbrij.
Is bijna overal goed voor …

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder