Ruth is mijn overbuurvrouw hier op Curaçao. Een groot mens, in de breedste zin van het woord. Ik kreeg van haar een uitnodiging in de taal van het eiland, het Papiamento. Door taallessen kon ik hem redelijk ontcijferen, waarbij het vetgedrukte numerieke 50 ook wel hielp. Ruth is 50 geworden en we zijn uitgenodigd dat bij haar te komen vieren, vertelde ik mijn gezinsleden. Ik herlas de uitnodiging nog eens, en begon te twijfelen. Er stond namelijk ook dat ze dankbaar was dat ze dit feit mocht vieren met haar man, dankzij Dios. Dios is het woord voor God, uitgesproken als Djos, met een zachte D. Ik spreek hem aan als Jos.
Was ze nu 50 jaar getrouwd? Of was haar man 50 geworden? Ik wist het niet meer, dus belde ik mijn naaste buurvrouw. Die wist me lachend te vertellen dat ze allebei in dat weekend, een dag na elkaar 50 zouden worden.
We zijn op de uitnodiging ingegaan en hebben genoten van een verjaardagsfeest in de vorm van een openlucht kerkdienst. Zingende pastors, in trance gerakende gasten, veel halleluja’s door schallende speakers en dat alles zonder opsmuk en drankgelag. Wel met een heerlijke maaltijd als afsluiting uit Ruh’s kitchen. Niet allen de ziel werd gevoed. Jos heeft mijn ziel niet genomen, maar ik ben wel gaan nadenken over het beleven van het geloof door de mensen daar. Ze genoten van het samenzijn, in een vol vertrouwen dat het goed is, zoals het is. Ook voor de ongelovigen in hun midden. Daar kan ik jaloers op zijn en daar heb ik respect voor.
Zit ik dan voor de tv naar het nieuws in Nederland te kijken, waarop op dit moment de EU-raaad het belangrijk vindt om te praten over rijke transfers van voetballers, waardoor topclubs bovenaan in de ranglijsten blijven staan en andere clubs niet meer aan bod komen. Of dat er bij NOVA gepraat wordt over de Woutertapes, dan ben ik blij dat ik straks weer in Ruth’s kitchen terecht kan. Geen viering van een verjaardag of huwelijk vandaag. Er hoeven geen zieltjes of stemmen gewonnen te worden. Er wordt tijd besteed aan belangrijkere dingen, n.l. aan elkaar.
‘Por keda sinta kome hasi gezellig’, meldt de uitnodiging.
‘Kom gezellig zitten terwijl ik kook.’ En dat ga ik doen.
18 reacties
arta · 12 april 2007 op 08:53
[quote]Een groot mens, in de breedste zin van het woord. [/quote]
Eén piepklein zinnetje en ik zie haar zó voor me! Zó knap!
[quote]Wel met een heerlijke maaltijd als afsluiting uit Ruh’s kitchen. Niet allen de ziel werd gevoed.[/quote]
Over dit stukje struikelde ik even…
Mooie, goed geschreven, warme column!
🙂
SIMBA · 12 april 2007 op 08:53
[quote]de EU-raaad [/quote]
Ja, die raad is zeer langdradig 😀
KingArthur · 12 april 2007 op 09:59
Wat een heerlijke levenshouding daar op dat eiland. Ik denk dat ik mij daar ook wel thuis zou kunnen voelen.
Ik vind je titel minder goed gekozen. Het is voor mijn gevoel geen samenvatting van wat je werkelijk wilt zeggen.
pepe · 12 april 2007 op 12:05
[quote]Por keda sinta kome hasi gezellig[/quote]
Ja graag, is mijn antwoord!
Heerlijk zo’n Ruth in je buurt. :lach: Een Mup in je buurt is overigens ook niet verkeerd :kus:
delta75 · 12 april 2007 op 12:11
De spijker op de kop. Erg goed verwoord, op die spelfoutjes na:)
Ziet er soms vreemd uit, dat ge-halleluja. Maar het blijft opzienbarend hoe hun aan elkaar en aan Jos gehecht zijn. Zou het normale nederlandse gezin een voorbeeld aan mogen nemen.
Mosje · 12 april 2007 op 15:43
Leuk stukkie Mup, je zou veel meer van die eiland-ervaringen moeten schrijven.
Dees · 12 april 2007 op 20:15
Waarom weet ik niet, maar alleen de titel al vind ik geweldig. Een prachtige titel voor een boek. En dan Ruth’s citaat: kom gezellig zitten terwijl ik kook, het maakt me grvrdr jaloers op je woonplek.
Mooi stuk.
WritersBlocq · 12 april 2007 op 20:37
Goed, die sfeer die staat, ik ruik het bijna…… hmmmm!
Liefs Pauline.
Ma3anne · 12 april 2007 op 21:36
Mup, genoten van je sfeertekening weer.
Groetjes aan Jos.
Trukie · 12 april 2007 op 21:46
Heerlijk Mup. Komt ook een klein beetje in NL hoor. Als je naar de regionale tv zou kunnen kijken, zie je dat Nederlanders geregeld worden uitgenodigd voor een dansje en een hapje met alle nationaliteiten in het buurthuis. Als het dan een beetje gemixed wordt met meezingers en disko, gaat het best los.
pally · 12 april 2007 op 21:58
gezellig mee gedanst, gebeden en gegeten met jou daar op dat zonnige eiland. Leuk!
groet van Pally
KawaSutra · 12 april 2007 op 23:15
Gezelligheid kent geen tijd. En dat heb je heel goed over gebracht Mup.
Mup · 13 april 2007 op 14:00
Bedankt voor jullie reacties, en de correcties. Ik ga er zeker wat aan doen, met het schaamrood op mijn kaken. Dat zijn geen spelfoutjes meer, dat zijn blunders.
Zodra Ruth weer kookt, laat ik het juliie weten, kunnen jullie de bestelling vast doorgeven.
De titel, ja, ik vond hem zelf wel bij het stuk passen, maar suggesties zijn welkom King. Ben benieuwd hoe jij dat aanpakt,
Groet Mup.
KingArthur · 13 april 2007 op 14:08
Oe Mup, dat kan ik je niet zo 1,2,3 uitleggen, dan kom je in duistere spelonken die ik zelf ook niet altijd begrijp.
Ik zal je stuk nog eens ‘kneden’ en misschien volgt een suggestie.
Mup · 13 april 2007 op 15:05
Top King, ik ga er een topic van maken in de kroeg, praat wat makkelijker, onder het genot van een biertje,
Groet Mup.
Dees · 13 april 2007 op 17:23
Haha, ik vroeg me al af waarom je de titelopmerking aan King richtte, ipv aan mij. Had die van King eerlijk niet gezien op het moment dat ik de mijne postte, was dus niet bedoeld als compensatie, maar gewoon gemeend….
Groetjes vanuit ZONNIG nederland (maar ik zit nog te werken, nou ja, zoiets dan)
schoevers · 13 april 2007 op 21:11
Mooie column, Mup.
Ogen dicht gedaan en de sfeer geproefd.
Laat ons nog een keer meegenieten!
Anne · 15 april 2007 op 21:15
Motnondedjuu helemaal gemist dit heerlijke stukje. Ik begrijp je gevoel, heb het zelf ook heel herhaaldelijk hier, goed dat je het kunt waarderen, het verdiept je leven aanzienlijk.