Toen ik nog in mijn eentje woonde had ik al zo’n vermoeden, maar nu ik samenwoon weet ik het zeker. Ik snurk.
Niet altijd, niet elke nacht. En voornamelijk als ik drink. Meestal op donderdag en zaterdag dus als ik gevoetbald heb en me na de fysieke arbeid aan het bier zet. Een beetje jammer voor Nienke als ze op vrijdag ochtenddienst heeft en om kwart over zes uit haar bed moet.
Niet dat ze mij het drinken verbiedt. Daar is ze veel te goed voor. Alleen werd het na haar voor de zoveelste keer met zwarte wallen terug te zien komen uit haar werk wel een beetje zielig, vond ik.
Het werd tijd voor actie. Dat had ik al eerder beloofd, maar nu was het dan echt tijd.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar, schoof mijn mannelijke eergevoel opzij en stapte een drogisterij binnen.
‘ Heeft u misschien wat tegen snurken?’ vroeg ik op een zo nonchalant mogelijke manier.
‘Ja hoor.’ antwoordde de leuke verkoopster van eenentwintig, en ze draaide zich om. Ze pakte een aantal middeltjes van de planken achter haar en zette die op de toonbank voor mij.
‘ Ik heb deze spray, voor heel veel euro’s, en dit rubberen neusklepje, voor heel weinig euro’s’
‘ Het goedkope neusklepje.’ koos ik.
Een paar dagen later werd het tijd om te testen. Vrolijk van de drank schoof ik ’s nachts onder de lakens en duwde ik het rubberen klepje in mijn neusgaten. Voorzichtig boog ik me over mijn slapende vriendin om haar een liefhebbende zoen te geven. Als een katapult schoot het klepje uit mijn neus tegen haar wang en geschrokken kwam Nienke overeind.
Nadat ik het klepje weer in mijn neusgaten geschoven had en door haar hartelijk werd uitgelachen omdat ik er als een inboorling met een neusbotje uitzag, en het rubberen onding vervolgens nogmaals uit mijn neus door de kamer schoot besloot ik het neusklepje per direkt af te zweren.
De volgende dag stond ik weer bij de drogist.
‘ Heeft u misschien ook oordopjes?’
Dat was een beter plan. De oordopjes blijken wonderwel te werken. Uitgerust gaat Nienke sindsdien elke ochtend naar haar werk.
Er zit echter wel één nadeel aan. Want op een of andere manier heeft ze de rare neiging om in haar slaap de dopjes uit haar oren te peuteren en in haar mond te stoppen, als ware het kauwgom. En kauwgom slikt ze altijd door.
Maar de wallen zijn in ieder geval weg. En daar gaat het om.

Eppo Ford

Categorieën: Mannen & Vrouwen

8 reacties

Massau · 14 september 2004 op 09:30

Een doorsneesnurker snurkt een stuk minder als hij op z’n zij ligt.

pepe · 14 september 2004 op 11:44

Erg beeldend geschreven, ik stikte bijna toen ik las dat ze dacht het kauwgom was.
😀 😀 😀

WritersBlocq · 14 september 2004 op 12:53

Lachen deze column! Onwijs leuk geschreven, ik zie het voor me. En ja, ik ben ook weleens kauwend op een oordopje wakker geworden, ohhh, da’s zo viessss….!

melady · 14 september 2004 op 17:59

Nog een geluk dat Nienke ze doorslikt ( de dopjes dan.. voor de duidelijkheid)…voor hetzelfde geld houdt ze die doppen de hele dag in haar oortjes.
(Scheelt weer een aantal wallen… bedenk ik net)

[quote]Een doorsneesnurker snurkt een stuk minder als hij op z’n zij ligt.[/quote]
Massau..

Correctie:
Een doorsneesnurker (mooi scrabblewoord..dat terzijde)snurkt op een ‘stuk’ minder als hij op haar zij ligt.
Groet Melady 🙂

Louise · 14 september 2004 op 18:23

Gadver, eet ze die oordopjes echt op? Na gebruik?
Nah ja, het ruimt meteen wel lekker op natuurlijk 😛

ignatius · 14 september 2004 op 23:57

Je kunt de oren ook met tape afplakken, alleen het verwijderen is niet zo prettig 🙂

Mup · 15 september 2004 op 00:34

Wel praktisch, als je de tape van de oren verwijderd, scheelt weer epileren van overtollig oorhaar 😉

Groet Mup.

viking · 15 september 2004 op 09:00

Hahahaaaaa!
Een beetje vrouw is natuurlijk niet vies van ‘doorslikken’…

😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder